SOS, τρώνε το κάπα απ’ τη γλώσσα!

Γράφει

ο Ηλίας Κανέλλης

Πόσοι, στην Ελλάδα, γνωρίζουν ότι για τον Εθνικό Υμνο έχουν χρησιμοποιηθεί δύο στροφές από τον «Υμνον εις την Ελευθερίαν» του Διονυσίου Σολωμού, ενός νεωτεριστή της εποχής του, που με στοιχεία ρομαντισμού και κλασικισμού δόμησε ένα καινούργιο ποιητικό ιδίωμα, το προσωπικό του ιδίωμα, «είδος μιχτό αλλά νόμιμο»;

Πόσοι, δηλαδή, καταλαβαίνουν ότι αυτή την οποία ο αφηγητής/ποιητής γνωρίζει από

 «την κόψη του σπαθιού την τρομερή» κι από «την όψη που με βια μετράει τη γη» είναι η ελευθερία;

Νομίζω ελάχιστοι, κι αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τη χρεοκοπία του εκπαιδευτικού συστήματός μας - το οποίο, ακόμα και ως εθνοκεντρικό σύστημα που είναι, δεν έχει καταφέρει να εμπεδωθεί ευρύτερα στοιχειώδης γνώση των ιδεών που το σύστημα αυτό έχει ταχθεί να υπερασπίσει. Και ώς τώρα, είναι πολλοί εκείνοι που έχουν συμβάλει στην κακοποίηση και της έννοιας της ελευθερίας και της έννοιας της γνώσης και της έννοιας της λογικής και της έννοιας της ηθικής. Και των νοημάτων και της γλώσσας που τα εκφράζει.

Η τελευταία φορά που η ελευθερία κακοποιήθηκε ήταν όταν συνελήφθη ο επιλεγόμενος Γέρων Παστίτσιος. Η λογική και η γνώση κακοποιούνται καθημερινά. Η ηθική, στην Ελλάδα της εκτεταμένης διαφθοράς, είναι γραμμένη σε ανεύρετες λίστες. Κι η γλώσσα - αχ, η γλώσσα ολόκληρο το καλοκαίρι έγινε αντικείμενο προσοχής κάθε πικραμένου θεοπάλαβου, αφού διακινήθηκε ευρύτατα ότι το βιβλίο της γραμματικής των δύο τελευταίων τάξεων του δημοτικού  καταργεί ορισμένα από τα φωνήεντα για να αφελληνιστεί ο τόπος.

Και τα μεν φωνήεντα, κουτσά στραβά, τη γλίτωσαν. Φαίνεται όμως ότι δεν προσέξαμε και ήδη άρχισαν να τρώγονται τα σύμφωνα. Ακριβώς, τα σύμφωνα, από το βήτα έως το ψι. Μάλιστα, όλα ξεκίνησαν από έναν χώρο που θεωρείται υπεράνω υποψίας - οι πρωτεργάτες του κατάφεραν να είναι στο απυρόβλητο του έθνους διότι όταν ήταν μικροί είχαν πέσει στη μαρμίτα του πιο μισαλλόδοξου εθνικισμού. Ολα ξεκίνησαν από τη Χρυσή Αυγή - και από μια τελετή στην οποία προεξήρχε ο βουλευτής Αττικής κ. Κασιδιάρης. Στα εγκαίνια του γραφείου του κόμματος στα Τρίκαλα, λοιπόν, οι συγκεντρωθέντες έψαλλαν τον εθνικό ύμνο. Εφαγαν, όμως, απ' τον πιο θεμελιώδη στίχο του πιο θεμελιώδους ελληνικού ποιήματος, το κάπα από τη θεμελιώδη έννοια «κόψη». Τραγούδησαν: «σε γνωρίζω από την όψη του σπαθιού την τρομερή».

Αφού, έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούν να καταλάβουν τις αξίες του έθνους το οποίο υποτίθεται υπερασπίζονται, ας κάνουν τάχιστα το καθήκον τους: τι τους χρειάζονται οι λέξεις, τα νοήματα, τα σύμφωνα; Αρκούν ένα φωνήεν κι ένα σύμφωνο, και μια μπαγκέτα να κρατάει τον ρυθμό: «λαλαλάλα λαλαλάλα λαλαλά λαλαλαλά...».

Καλή διασκέδαση.

Πηγή: Τα Νέα