Δεν γνωρίζουμε αν πράγματι έγιναν σκέψεις ή και απόπειρα πραξικοπήματος τις τελευταίες ημέρες της διακυβέρνησης Παπανδρέου. Αν έγιναν και απλώς αποστρατεύθηκαν οι σκεπτόμενοι ή κινούμενοι για πραξικόπημα αξιωματικοί, τότε πρόκειται για άλλο ένα «έγκλημα» της κυβέρνησης του μοιραίου πρωθυπουργού.
Όμως, κάποιοι εξ αυτών που αποστρατεύθηκαν από τον ανεπαρκέστατο πολιτικά Μπεγλίτη (τότε υπουργό Άμυνας), ανέλαβαν αμέσως μετά υπουργικό θώκο στην
Κυβέρνηση Παπαδήμου, αλλά και στη σημερινή.
Πώς το επέτρεψε το πολιτικό σύστημα, όταν θεωρητικά οι άνθρωποι αυτοί ηγούνταν ενός στρατεύματος που σκεφτόταν να κινηθεί ή κινήθηκε εναντίον της δημοκρατίας;
Μάλλον, λοιπόν, πρόκειται για αστειότητες, στις οποίες συνεπικουρεί και "λαϊκοπατριώτης" πολιτικός, φαφλατάς και πρωτεργάτης διαφόρων θεωριών συνωμοσίας, ο οποίος σε off the record συζητήσεις με δημοσιογράφους αναφέρει ότι του…έγινε πρόταση να ηγηθεί ή να συμμετάσχει σε κυβέρνηση αξιωματικών.
Από την άλλη πλευρά, πράγματι στο στράτευμα διακινούνται ακραίες απόψεις, καλυμμένες με εθνικοπατριωτικά αισθήματα ανησυχίας για την πορεία του τόπου. Όλοι θυμόμαστε τις εκδηλώσεις θαυμασμού της χούντας στη Σχολή Ευελπίδων, αλλά και τις μαζώξεις αποστράτων στην προεκλογική περίοδο. Επιπλέον, όλοι γνωρίζουμε πόσο ανεπτυγμένη ήταν στον στρατό η νοοτροπία των σωτήρων του έθνους, από πάσα νόσο και πάσα μαλακία. Μια νοοτροπία που έχει τις ρίζες της στα 1909 κι έκτοτε είδαμε ακόμη και λοχίες να επιζητούν να σώσουν τον τόπο.
Θα αναφέρουμε και κάτι ακόμη.
Ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι οι αξιωματικοί που στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους αναφέρονται στο Γουδί. Κι επικαλούνται πολλές ομοιότητες με το προ αιώνος κίνημα των αξιωματικών.
Η αλήθεια είναι ότι και τότε, όπως σήμερα, μαύρα σύννεφα πύκνωναν επάνω από την Ελλάδα. Κακή δημοσιονομική κατάσταση στον απόηχο μιας χρεοκοπίας, που επέφερε την παραίτηση του Γούναρη από το υπουργείο Οικονομικών, κοινωνική αναταραχή, ξεσηκωμός των συντεχνιών. Διαδήλωναν ακόμη και οι υπαξιωματικοί (29 Απριλίου 1909) και ως απάντηση η κυβέρνηση Θεοτόκη απέταξε 24 και τιμώρησε αυστηρά περισσότερους από 200. Η δυσαρέσκεια ήταν γενικευμένη από τη διαφθορά, την ανούσια εναλλαγή των δυο κομμάτων της στην εξουσία και τη μη επίτευξη κανενός εθνικού στόχου.
Και τότε, όπως και σήμερα αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά η ουσία του πολιτικού συστήματος και ο στρατός θεώρησε ότι είχε καθήκον να επέμβει, πολύ περισσότερο αφού ένιωθε ταπεινωμένος από το άγος του χαμένου πολέμου του 1897.
Είναι χαρακτηριστικό τι γράφει στα απομνημονεύματά του ο στρατηγός Λεωνίδας Παρασκευόπουλος:
«Ο Στρατός ως η μάλλον ευαίσθητος τάξις του λαού (η υπογράμμιση είναι δική μας) αντέδρασε ταχύτερον κατά του τότε μαρασμού, ως όργανον δε και τμήμα αναπόσπαστον του λαού αφύπνησε την Εθνικήν συνείδησιν και έδειξε το βάραθρον εις ο μας έφερον αι διάφοραι κομματικαί κυβερνήσεις».
Γράφει, λοιπόν, ο στρατηγός και θεωρεί ταυτοχρόνως, ότι …ο στρατός είναι η πιο ευαίσθητη τάξη του ελληνικού λαού. Εννοώντας προφανώς τα στελέχη του στρατού.
Αυτή, λοιπόν η νοοτροπία που διδάσκεται και μεταδίδεται από τάξη σε τάξη της ΣΣΕ και από γενιά σε γενιά του στρατιωτικού κόσμου, ουδείς μπορεί να αρνηθεί ότι υπάρχει και σήμερα, πολύ περισσότερο σε ένα στράτευμα το οποίο διαθέτει….εκατοντάδες στρατηγούς!
Όμως, υπάρχει αλήθεια κίνδυνος να γίνει στην Ελλάδα πραξικόπημα; Πολύ περισσότερο όταν είναι νωπές οι πληγές της επτάχρονης στρατιωτικής ανωμαλίας που επέφερε η χούντα του Παπαδόπουλου;
Αν αναλογιστούμε το σκηνικό (οικονομική κρίση, διαφθορά, σκάνδαλα, κοινωνική και ηθική κατάπτωση, λοιδορία του κοινοβουλευτισμού, υπονόμευση της δημοκρατίας ακόμη και από βραχίονές της, κουκουλοφόροι, φασισταριό κλπ), θα μπορούσε κάποιος να είναι επιφυλακτικός.
Δεν ξέρουμε αν υπάρχει σχέδιο «Προμηθεύς» συμφώνως με το οποίο ενήργησε ο Παπαδόπουλος και τα άλλα θλιβερά ανθρωποειδή που εξετράπησαν το 1967. Έχουμε, όμως, την αίσθηση ότι ακόμη κι αν υπάρχει σε κάποια συρτάρια, σήμερα δεν υπάρχουν τόσο ανεγκέφαλοι άνθρωποι και δη στρατιωτικοί, που θα μπορούσαν να το εφαρμόσουν.
Άνθρωποι που έχουν διαπαιδαγωγηθεί με τη νοοτροπία ότι ο στρατός είναι η πιο ευαίσθητη ελληνική τάξη, επ’ ουδενί θα μπορούσαν να οδηγήσουν την Ελλάδα σε καταστάσεις που ουδείς θα μπορούσε ακόμη και να φανταστεί….
Ας σταματήσουν λοιπόν οι γελοιότητες… Ακόμη και η αναζήτηση άλλοθι του μοιραίου πρωθυπουργού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου