Οι κυβερνητικοί κλυδωνισμοί

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Αντώνης Σαμαράς έχει καταφέρει με ιδιαίτερη πολιτική ωριμότητα την συνύπαρξη στην κυβέρνησή του, την κομμουνιστικής προέλευσης Αριστερά με τους δογματισμούς της, αλλά και τον αμετροεπή Ευάγγελο Βενιζέλο με τις υπερβολικές και αέναες φιλοδοξίες.
Σήμερα, η κυβέρνηση κλονίζεται συθέμελα και δημιουργείται κλοιός ασφυκτικής οικονομικής καχεξίας εξ αιτίας των αρνήσεων των δυο εταίρων να
 συμφωνήσουν σε εργασιακά ζητήματα, που η ίδια η αγορά έχει προ πολλού ξεπεράσει.
Κι ας έχει υπάρξει, όπως ανακοινώθηκε, μεγάλος συμβιβασμός και "κατακτήσεις" σχετικά με τις αρχικές απαιτήσεις της τρόικας.
Ασφαλώς δεν ξαφνιάζει κανέναν η άρνηση Κουβέλη και Βενιζέλου, αφού οι ενδείξεις και οι διαρροές για τις διαφωνίες ήταν στην ημερησία διάταξη εδώ και δέκα ημέρες.

Τώρα, λοιπόν, που ολοκληρώθηκαν οι συζητήσεις με την τρόικα και η συμφωνία είναι επί τάπητος, τώρα που δημιουργούνται οι προϋποθέσεις κατάρτισης του προϋπολογισμού, αλλά και η ψηφοφορία για τα μέτρα που θα επιτρέψουν την εκταμίευση της δόσης – ανάσας για τον τόπο, τώρα που πρέπει να δρομολογηθούν οι μεταρρυθμίσεις, οι δυο κυβερνητικοί εταίροι βρίσκονται μπροστά στη στιγμή της αλήθειας.

Κι ο μεν Βενιζέλος, που ο ίδιος υπέγραψε όσα σήμερα λαμβάνονται ως μέτρα στο πακέτο των 13,5 δισεκατομμυρίων, είναι γνωστός για τις παλινωδίες του, αλλά και τον μη έλεγχο της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματός του.
Ο Κουβέλης, όμως, μέχρι πότε θα αραδιάζει δογματικούς παραλογισμούς από τα βάθη του περασμένου αιώνα;
Σήμερα, στην κυβέρνηση ακούγονται τριγμοί.
Κι από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ ανεβάζει τη ρητορική του αντιπαράθεση και όχι μόνο.
Στελέχη του αλωνίζουν στα Πανεπιστήμια και καταπατούν τους νόμους, ενώ στους δρόμους κλιμακώνουν και υποκινούν αντιδράσεις, όπως στην Ευκαρπία, στη Χαλκιδική.
Όπου  υπάρχει σπίθα διαμαρτυρίας, βοηθούν για να φουντώσει η φωτιά.
Αλήθεια τι μέλλει γενέσθαι;
Πολύ περισσότερο αν γίνουν πράξη οι πληροφορίες που αναφέρουν ότι οι δανειστές μας δεν θα μας δώσουν τα χρήματα της δόσης, αλλά θα τοποθετηθούν σε ειδικό δεσμευμένο λογαριασμό, χωρίς την πρόσβαση της ελληνικής πολιτείας.
Θα πέσει η κυβέρνηση; Η μόνη κυβέρνηση που έχει ευρωπαϊκό προσανατολισμό στην παρούσα πολιτική συγκυρία; Θα οδηγηθεί η Ελλάδα στην ολική καταστροφή;
Είναι άγνωστο, πόσο οι δυο κυβερνητικοί εταίροι θα τραβήξουν τα πράγματα στα άκρα προς άγραν δικών τους πολιτικών εντυπώσεων ή με στόχο να αναγκάσουν την τρόικα να υποχωρήσει για να μη πέσει η κυβέρνηση.
Όπως και νάναι, το ρίσκο που λαμβάνουν είναι τεράστιο, πολύ περισσότερο αν αναλογιστούμε και τις σημερινές σκληρότατες τοποθετήσεις των Μπαρόζο, Ρομπάι και Σόιμπλε.
Ίδωμεν. Κοντός ψαλμός αλληλούια!
Με την ευχή να πρυτανεύσει η σύνεση.