Στον απόηχο της επίσκεψης Μέρκελ

Ο απόηχος της επίσκεψης Μέρκελ στην Αθήνα, βρίσκει όλο και περισσότερους Έλληνες να συνειδητοποιούν ότι ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων είναι μονόδρομος για την Ελλάδα.
Πεποίθησή μας είναι ότι αν δεν μεσολαβήσει κάποιο σοβαρό «ατύχημα» η Ελλάδα δεν μπορεί να πισωγυρίσει.
Επειδή, όμως, η ιστορία μας είναι πλήρης «ατυχημάτων» εξ αιτίας της έλλειψης κρίσης του ελληνικού λαού (αναφέρουμε μόνο ότι ο ελληνικός λαός
 σε διάστημα πέντε ετών έδιωξε τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α΄, έφτασε σχεδόν μέχρι την Άγκυρα, αλλά υπέκυψε στον λαϊκισμό που φώναζε οίκαδε, έδιωξε τον Βενιζέλο, ξανάφερε τον Κωνσταντίνο, έγινε η καταστροφή του ’22, για να ξαναδιώξει τον Κωνσταντίνο και να ξαναζητήσει τον Βενιζέλο) ας κρατάμε μικρό καλάθι.

Όσα έπρεπε να γίνουν εδώ και δυόμιση χρόνια και δεν έγιναν από την θλιβερή παπανδρεϊκή κυβέρνηση τρισθεόρατων πολιτικών μεγεθών όπως η Κατσέλη, ο Παπακωνσταντίνου, ο Παπουτσής, ο Καστανίδης, η Μπιρμπίλη, ο Ρέππας και τόσοι άλλοι, πρέπει να γίνουν αμέσως.
Όσα τάζουν εκείνοι που αντικαθιστούν σήμερα την πολιτική φαιδρότητα των παραπάνω, αποτελούν ασύστολες αρλούμπες.
 Όπως τα φληναφήματα περί σοσιαλιστικών παραδείσων και ροπής της Ευρώπης προς αυτούς.

Πράγματι η κοινωνία μας βρίσκεται σε απόγνωση.
Εξαιρούνται οι φοροφυγάδες κι εκείνοι που παίζουν το παιγνίδι της δραχμής, αφού πρώτα φρόντισαν να βγάλουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, για να τα ξαναφέρουν μετά το «ατύχημα» και να θησαυρίσουν.
Όμως, ο δρόμος της Ευρωζώνης, ξαναλέμε, είναι μονόδρομος.
Και για να τον πορευτούμε οφείλουμε να μη ζούμε με δανεικά και να προχωρήσουμε στις ριμάδες τις μεταρρυθμίσεις.
Μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης, μπολιασμένη από τα Αριστερά παραμύθια και μη έχουσα γνώση και κρίση, ακούει μεταρρυθμίσεις και βγάζει φλίχτενες
Αυτή λοιπόν η κυβέρνηση, οφείλει να ξεκαθαρίσει τι είναι οι μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές που πρέπει να κάνουμε. Να πει στους πολλούς μη γνωρίζοντες τι οφέλη θα έχει η κοινωνία αν προχωρήσουμε σ’ αυτές. Να κατανοήσουν οι μη έχοντες κρίση, δηλαδή οι πολλοί, ότι δεν είναι ο μπαμπούλας Μέρκελ που φταίει για τα δεινά μας. Ή τουλάχιστον δεν έχει αυτή το μεγάλο μέρος της ευθύνης.

Η τρικομματική  κυβέρνηση δείχνει να έχει αυτή τη στιγμή δυο πλεονεκτήματα.
Έναν πρωθυπουργό που επιχειρεί να διαψεύσει πολλούς περί των ικανοτήτων του και λαμβάνει τα ρίσκα του (δημόσια τάξη, πρόσκληση σε Μέρκελ) κι έναν εταίρο, τη ΔΗΜΑΡ, που παρά τους δογματισμούς της στα ζητήματα του δημοσίου, λειτουργεί με απόλυτη υπευθυνότητα, χωρίς να ρίχνει κρυφές ματιές στον λαϊκισμό και τις δημοσκοπήσεις. Αν μπορούσε να συνταχθεί μαζί τους κι ο Βενιζέλος, απαλλαγμένος από τα εσωκομματικά του προβλήματα και με την αίσθηση του τι είναι σήμερα το κόμμα του, πολλά πράγματα θα ήταν καλύτερα.

Ξαναλέμε. Ο δρόμος της Ευρωζώνης είναι μονόδρομος κι οι εταίροι μας δείχνουν να έχουν υπομονή, γεγονός που μας βοηθά τα μέγιστα.
 Όμως, ο δρόμος αυτός, διαθέτει τόσο λωρίδες ταχύτητας όσο και λωρίδες μαραθωνίου.
Και οι δυο απαιτούν εξαντλητική προσπάθεια.