Το «πραξικόπημα» που δεν έγινε

Γράφει
ο Πάσχος Μανδραβέλης

Δεν ξέρουμε αν σχεδιάστηκε πραξικόπημα -εξάλλου δεν είδαμε και στοιχεία- αλλά στο καζάνι της προ έτους αγανάκτησης διάφοροι σκέφτονταν διάφορα.
Ο βασικός καμβάς κάποιων «ζωηρών» (δεξιών και αριστερών που ασπάστηκαν τη ρητορεία περί «ξενοκίνητης κατοχής» ή «χούντας του Μνημονίου»), ήταν ότι μόνο μια «δυναμική λύση» μπορεί να τελειώσει τα βάσανα του λαού. Κάποιοι έβγαλαν βίντεο
 με μεθόδους αυτοοργάνωσης της ένοπλης αντίστασης και κάποιοι άλλοι σκέφτονταν τις ακριβώς αντίθετες «παραδοσιακές λύσεις».
Υπήρξαν «πατριωτικές» οργανώσεις που με δημόσιες ανακοινώσεις καλούσαν εφέδρους στρατιωτικούς να επικοινωνήσουν με τα γραφεία τους για να οργανώσουν «αποτελεσματικότερα» τον αντιμνημονιακό αγώνα.

Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι υπήρξε κάποια ομάδα που θα κατέβαζε τα τανκς στους δρόμους.
Ούτε ότι οι χιλιάδες που βγήκαν στις πλατείες σχεδίαζαν την ανατροπή του πολιτεύματος, παρά τα όσα αντικοινοβουλευτικά ακούστηκαν εκείνες τις μέρες.
Οπως, όμως, γίνεται παντού και πάντα δίπλα στον βασικό κορμό των κοινωνικών κινημάτων ανθούν και οι δεξιοί ή αριστεροί «ριζοσπάστες», εκείνοι που νομίζουν ότι η πολιτική είναι ένα «στημένο παιγνίδι σκοτεινών συμφερόντων» ή πιστεύουν ότι «οι εκλογές είναι ο φερετζές της δικτατορίας».
Το πρόβλημα στην Ελλάδα με τα τεράστια ελλείμματα δημοκρατικής παιδείας είναι ότι αυτοί οι «ριζοσπάστες» που κηρύσσουν «λύσεις» εκτός δημοκρατικού πλαισίου βρίσκουν εύκολα μεγάλο ακροατήριο. Ας θυμηθούμε μόνο τα συνθήματα που κυριάρχησαν στις πλατείες.
Το «πραξικόπημα» που έγινε εκείνες τις μέρες ήταν άκρως νεοελληνικό: μια κατάσταση χύμα ανομίας που θα μπορούσε να βγει εκτός ελέγχου.
Είναι περίεργο, αλλά κάτι που δεν συζητείται είναι η παρέλαση των Ευελπίδων στη Θεσσαλονίκη την 28η Οκτωβρίου 2011.
Παρά τις ρητές διαταγές που δόθηκαν για ακύρωση της παρέλασης, ένα -ένοπλο μάλιστα- σώμα μελλοντικών αξιωματικών παρέμεινε σε πλήρη στοίχιση και παρήλασε τραγουδώντας το «Μακεδονία Ξακουστή» υπό τις επευφημίες των συγκεντρωμένων.
Βεβαίως, στην Ελλάδα της διάχυτης ανομίας η παράβαση του νόμου θεωρείται καθήκον, αλλά η άρνηση στρατιωτικών να υπακούσουν σε διαταγές είναι ακόμη πιο επικίνδυνο.
Ειδικά όταν ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μιχάλης Κωσταράκος διαλαλεί διά του twitter ότι «η πειθαρχία αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο στο οικοδόμημα των Ενόπλων Δυνάμεων».
Σύμφωνοι! Δεν χάθηκε ο κόσμος με μια παρέλαση.
Έτσι κι αλλιώς ποτέ ο κόσμος δεν χάνεται μονομιάς.
Η άρνηση, όμως, εκτέλεσης διαταγών είναι κάτι που δεν μας προβλημάτισε.
Ούτε την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά ούτε και την ευαίσθητη σε τέτοια θέματα Αριστερά, η οποία δικαίως παλαιότερα είχε κάνει θέμα την εκστόμιση αντιαλβανικών συνθημάτων σε παρέλαση ανδρών των Ειδικών Δυνάμεων.

Η Ελλάδα δεν κινδύνευσε από οργανωμένο πραξικόπημα· κινδυνεύει διαρκώς από την ανοργάνωτη ανομία.

Αυτή διαβρώνει τους πολιτειακούς αρμούς.

Και μπορεί η Ελλάδα, λόγω συμμετοχής στην ευρωπαϊκή οικογένεια, να είναι θωρακισμένη απέναντι σε σχέδια επίδοξων κολονέλων, η δημοκρατία όμως μπορεί κάλλιστα να μαραζώσει.

Ποιος θα πίστευε πριν από μερικά χρόνια ότι πολίτες αυτής της χώρας θα έβαζαν ένα ναζιστικό μόρφωμα στη Βουλή ή χειρότερα θα χειροκροτούσαν τα πογκρόμ εναντίον μεταναστών;

Πηγή: Καθημερινή