Η μάχη των κόσμων στις εκλογές των ΗΠΑ

Λίγο πριν τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, οι ΗΠΑ βρίσκονται και πάλι στο επίκεντρο της παγκόσμιας κοινής γνώμης.
Η ζωή των ΗΠΑ μπορεί να έχει πολλά πλεονεκτήματα ως προς τις δομές και τις υπηρεσίες που παρέχονται, αλλά συνάμα έχει και τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά συγκριτικά με τη ζωή στις υπόλοιπες δυτικές κοινωνίες. Όπως, επί παραδείγματι, την παντελή απουσία πολιτικής φιλοσοφίας, αφού σχεδόν μονοπωλεί η θεωρία του Adams.
Τόσο το ρεπουμπλικανικό κόμμα, όσο και
 το δημοκρατικό, δεν αποτελούν παρά «αιρέσεις» του φιλελευθερισμού, με τους πρώτους να υπηρετούν πιο πιστά την αρχική κεντρική του ιδέα και τους δεύτερους να προσθέτουν και τον κοινωνικό εκσυγχρονισμό του Κράτους.

Τόσο στους μεν όσο και στους δε ο λαϊκισμός διαθέτει ισχυρότατα ερείσματα. «Μπλεγμένα» με τις ανάγκες μιας κοινωνίας που στις μισές ΗΠΑ είναι εντόνως θρησκευόμενη και χαμηλού κοινωνικοπνευματικού επιπέδου. Άρα με ώτα ευήκοα σε κάθε λαϊκίστικη ανοησία.

Οι θρησκευόμενες κοινωνίες του Νότου, σε συνδυασμό με τη φτώχεια και τον πουριτανισμό τους, ήταν εκείνες που στήριξαν παραδοσιακά τους ρεπουμπλικάνους από τα χρόνια του Ρέηγκαν μέχρι τα χρόνια των πατέρα και γιου Μπους.
Αυτό το γεγονός, όμως, δεν «διείσδυσε» ποτέ στις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας.
Απόδειξη αυτού είναι ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν δική τους εκκλησία, αλλά έχουν ταυτιστεί με την Αγγλικανική και την Ορθοδοξία.
Όμως, εσχάτως, οι άκρως συντηρητικές θρησκευτικές απόψεις, έχουν κυριαρχήσει πια στον προεκλογικό αγώνα και σχεδόν σέρνουν τους μονομάχους.
Όλο και περισσότεροι ιεράρχες συμμετέχουν στις προεκλογικές καμπάνιες και ο φονταμενταλισμός κάνει αισθητή την παρουσία του. Γεγονός αντιφατικό με την έννοια της ελευθερίας που ήταν αισθητή στις ΗΠΑ.
Μοιραία, αυξάνεται ο φανατισμός, οι αντιπαραθέσεις και ο συντηρητισμός.
Κι είναι απορίας άξιο για ποιον λόγο οι Αμερικανοί ειδικοί ανησυχούν για την εξάπλωση του ισλαμικού φονταμενταλισμού κι όχι για εκείνη του επίσης επικίνδυνου δικού τους..

Από την άλλη πλευρά ο μύθος της χώρας των ευκαιριών δείχνει να ξεφτίζει.
Λίγο η μείωση των εισοδημάτων των Αμερικανών πολιτών, λίγο οι ελάχιστες πλέον ευκαιρίες που παρουσιάζονται, λίγο ο περιορισμός των κοινωνικών παροχών και της ιατρικής ασφάλισης, λίγο η μεγάλη εισροή μεταναστών από τη Νότιο Αμερική, έχουν δημιουργήσει κλίμα πίεσης προς τον Ομπάμα.
 Πολλοί Αμερικανοί θεωρούν ότι με όλα αυτά περιορίζονται οι ελευθερίες τους, κάτι που δεν μπορεί να αντιληφθεί άλλος πολίτης του δυτικού κόσμου, με ανάλογο οικονομικό και κοινωνικό status.
Οι διαφορές πλουσίων και φτωχών είναι σημαντικά πλέον διευρυμένες, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τους κατοίκους μεγαλουπόλεων συγκριτικά με τους αντίστοιχους των φτωχότερων περιοχών του Νότου. Κάτι που συμβαίνει και στην Ευρώπη με τον Νότο και τον Βορρά.

Σε αυτή την περιρρέουσα κοινωνική, οικονομική και πολιτική ατμόσφαιρα, οι ρεπουμπλικάνοι επιχειρούν να ανακτήσουν την εξουσία με στόχο τη διαμόρφωση μιας νέας ηθικής και άκρως συντηρητικής τάξης που θα αλλάξει τον «αριστερό φιλελευθερισμό» του Ομπάμα, που έλκει την καταγωγή του από τα χρόνια του Κένεντι.
Δεν διστάζουν, μάλιστα, να παραδέχονται ανοικτά ότι θεωρούν την πολιτική τους «αντιδραστική», αποκλίνοντες ακόμη και από τις παραδοσιακές αξίες των ρεπουμπλικάνων.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι συγκεκριμένοι –που είναι εν πολλοίς και ιθύνοντες των ρεπουμπλικάνων- είναι απολύτως ταυτισμένοι με τους νεοφανατικούς θρησκευόμενους και εκφράζουν απόψεις παλαιολιθικής εποχής.

Ήδη, με βάση τον θρησκευτικό φανατισμό, οι ερχόμενες εκλογές παρουσιάζουν τεράστια σημεία πόλωσης, που δεν είχαν εμφανιστεί για δεκαετίες σε προεδρικές αναμετρήσεις.
Αναμένονται ως αναμέτρηση δυο κόσμων.
Από τη μια των μεγαλουπόλεων του Βορρά με την σχετική ευμάρεια και την πίστη στις ελευθερίες και από την άλλη των επαρχιακών τμημάτων του νότου, με τα φτωχότερα στρώματα και τον αυτονόητο φανατισμό που πηγάζει από τον πουριτανισμό, τη θρησκεία και την κοινωνικοοικονομική ανέχεια.