Ο Γ. Μυλόπουλος είναι ένας εκ των πρυτάνεων που αρνούνται την εφαρμογή των νόμων. Είναι, επιπλέον, ένα από τα «μάτια» και τα «ώτα» του ΣΥΡΙΖΑ στον πολύπαθο χώρο της Παιδείας. Επί των ημερών του, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στο οποίο προΐσταται, έχει χάσει κάθε εκπαιδευτική ή παιδευτική αίγλη. Έχει καταστεί άντρο κάθε εκπαιδευτικού παραλογισμού και χωματερή ρύπων πάσης φύσεως. Το Αριστοτέλειο επί των ημερών Μυλόπουλου, δεν σπουδάζει ευγενείς ανθρώπους, αλλά ανάγωγους υποψήφιους χουλιγκάνους κομματικών διαδηλώσεων. Καθηγητές που
δεν «προσκυνούν» την ασυδοσία, ούτε συμβιβάζονται με τις λογικές διασπάθισης του δημοσίου χρήματος προς αμφιβόλου χρησιμότητας κατευθύνσεις, βρίσκονται μπροστά σε πρωτοφανή στόχευση από τους προσκείμενους στον πρύτανη συναδέλφους τους, αλλά και τους «επαναστάτες» φοιτητές διαφόρων συνιστωσών της παλαβής Αριστεράς.
Την εβδομάδα που πέρασε, στοχοποιήθηκαν δυο σπουδαίοι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι. Στήθηκε ολόκληρος μηχανισμός, τυπώθηκαν αφίσες που τους διακωμωδούσαν και απειλούσαν. Το «έγκλημά» τους; Μαζί με άλλους συναδέλφους τους επιχείρησαν να μαζέψουν τα σκουπίδια που έχουν μεταβάλλει σε χωματερή το πνευματικό ίδρυμα που διδάσκουν. Κι όμως, κάποιοι καθοδηγούμενοι φοιτητές (πολλοί εξ εκείνων που αποκαλούνται «αιώνιοι» ή «επαγγελματίες), προτίμησαν να έχουν βρώμικο και ελεεινό πανεπιστήμιο, αντί να «προσκυνήσουν» στην καθηγητική πρωτοβουλία.
Όμως, τι να λέμε τώρα; Η πραγματική αιτία της στοχοποίησης των δυο λαμπρών δασκάλων είναι η μη σύμπλευσή τους με τον πρύτανη που θεωρεί φέουδό του το πανεπιστήμιο και το έχει καταστήσει κάστρο του Τσίπρα και των παραλογισμών του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η αντίθεσή τους στην αυθαίρετη ενέργεια του απίθανου πρύτανη να κλείσει το πανεπιστήμιο, επειδή δεν του φτάνουν τα χρήματα, λες και δεν ήξερε ότι πρέπει να κάνει μετρημένη διαχείριση για να τα βγάλει πέρα, αφού από το 2011 ήταν γνωστό το ύψος της κρατικής επιχορήγησης. Είναι η αντίθεσή τους σε ενέργειες που πλήττουν και την μόρφωση της πλειοψηφίας των φοιτητών αλλά και τις οικογένειες τους που για να σπουδάσουν τα παιδιά τους στερούνται ακόμη και των αναγκαίων και δεν επιτρέπεται να γίνονται σάκος του μποξ στις πολιτικές ή συνδικαλιστικές επιδιώξεις του κάθε Μυλόπουλου. Είναι η αντίθεσή τους στη μη εφαρμογή των νόμων του Κράτους, στην οποία συστηματικά επιδίδεται ο πρύτανης. Είναι και η θέλησή τους να δίνουν πρακτικές και ρεαλιστικές λύσεις στα προβλήματα.
Προφανώς, οι δυνάμεις του παραλόγου, δεν τους το συγχωρούν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου