Οι ..μπαξέδες, η …ήλιος και ο λαϊκισμός!

 

Δυο τραγούδια που συνέδεσαν την πορεία τους με την άνοδο του ΠαΣοΚ στην εξουσία, βρέθηκαν και πάλι στην επικαιρότητα, εξ αιτίας της άρνησης του συνθέτη του ενός και της κληρονόμου των δικαιωμάτων του άλλου, να χρησιμοποιούνται στις κομματικές εκδηλώσεις του κυβερνώντος κόμματος.

Προχθές, η κόρη του Μάνου Λοίζου, Μυρσίνη, έστειλε επιστολή στον Γιώργο Παπανδρέου, με την οποία τονίζει ότι απαγορεύει στο εξής να ακούγεται το τραγούδι «Καλημέρα Ήλιε»!

Ενέργεια άκρως γραφική και λαϊκίστικη, για την οποία όσοι γνώριζαν τον αξέχαστο Μάνο, ισχυρίζονται

 ότι δεν θα συμφωνούσε.

Ακολούθησε ο συνθέτης Ηλίας Ανδριόπουλος, ο οποίος απαγόρευσε στο ΠαΣοΚ να κάνει χρήση του τραγουδιού του «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες, τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς»!

Ενέργεια – και αυτή – άκρως λαϊκίστικη.

Ο συνθέτης που πριν από δεκαετίες φιλοδοξούσε να γίνει ο νέος Μίκης αλλά πέρασε και δεν ακούμπησε, εκτός μουσικής παραγωγής από τα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα, έκτισε μια καριέρα βασισμένη στο ΠαΣοΚ και σε ένα τραγούδι – το συγκεκριμένο – το οποίο μπορεί μεν να ανέφερε «την Τρίτη Σεπτέμβρη», αλλά η αναφορά του δεν ήταν στην ίδρυση του, αλλά στον Μακρυγιάννη (στίχοι Μάνου Ελευθερίου).

Πως δικαιολόγησε την απόφασή του ο συνθέτης;

Ιδού:

«Υπάρχουν τραγούδια που καθαγιάζει με τον χρόνο η αγάπη του λαού μας, και τα φυλάσσει σαν ακριβό φυλαχτό μες στην ψυχή του. Ποτέ ένα καλό τραγούδι, αλλά και κάθε αληθινή τέχνη, δεν εξύμνησε στην ιστορία της ανθρωπότητας, τον τύραννο, τον δήμιο ή τον προδότη. Αντίθετα στάθηκε πάντα δίπλα στους αδύναμους και ταπεινούς, στους μάρτυρες των στρατοπέδων και στους ευγενικούς αγώνες των νέων ανθρώπων.

Έχοντας υπ' όψιν μου αυτά, και ιδιαίτερα μετά τα πρόσφατα θλιβερά γεγονότα, δεν επιτρέπω από εδώ και στο εξής στο σημερινό ΠΑΣΟΚ, να χρησιμοποιεί το τραγούδι μου 'Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες'».

Ο Ηλίας Ανδριόπουλος, λοιπόν, δεν επιτρέπει στο «σημερινό ΠαΣοΚ», να χρησιμοποιεί το τραγούδι του.

Και το επέτρεπε, όταν  το παλαιό ΠαΣοΚ γκρέμιζε τη χώρα, τη θλιβερή δεκαετία του ογδόντα, όταν υποθήκευε με δάνεια για κοινωνική πολιτική και πληρωμή εκατομμυρίων ανθρώπων από το δημόσιο το μέλλον των Ελλήνων, όταν διαλυόταν ο κοινωνικός ιστός της χώρας!

Ίσως, γιατί τότε και όλες τις άλλες δεκαετίες, ο ίδιος επιβίωσε με παχυλές επιδοτήσεις του υπουργείου Πολιτισμού και καλοπληρωμένες κρατικές και αυτοδιοικητικές συναυλίες.

Όλως συμπτωματικώς, όλα αυτά, συμβαίνουν σε μια περίοδο που το υπουργείο Πολιτισμού έχει κλείσει την κάνουλα στις επί δεκαετίες επιχορηγήσεις!

Γι αυτό μιλάμε για λαϊκισμό, που κάνει τους σκεπτόμενους πολίτες να κουνάνε με νόημα το κεφάλι.