Από τα χρόνια ακόμη του μακαρίτη Ηλία Ηλιού, μέχρι και τα χρόνια του Νίκου Κωνσταντόπουλου, η ανανεωτική αριστερά –οφείλουμε να ομολογήσουμε όσες χαώδεις ιδεολογικές διαφορές κι αν είχαμε – ήταν ο χώρος που εξέφραζε, αν μη τι άλλο, πολιτική λογική.
Ακόμη κι όταν χλευαστικά αποκαλούντο light αριστεροί, εκείνοι επέμεναν με άλλο ύφος και ήθος να προωθούν τις απόψεις τους.
Σήμερα, ο χώρος αυτός, μετά το οδυνηρό πέρασμα του Αλαβάνου, έχει υποστεί σε μια άνευ προηγουμένου αλλοίωση του χαρακτήρα του.
Ο μεγάλος ηγέτης Αλέξης, περιστοιχιζόμενος από τους κολοσσούς της πολιτικής σκέψης
Στρατούλη, Σκουρλέτη, Λαφαζάνη, Κουράκη και άλλους αστέρες παγκόσμιου κύρους, έχουν μεταλλάξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε χώρο του περιθωρίου.
Είναι απορίας άξιο, πως θα αισθάνονται σήμερα τα στελέχη του ΚΚΕ εσωτερικού, προπομποί του ΣΥΡΙΖΑ, με το καθημερινό ρεσιτάλ λαϊκισμού, προκλητικότητας και ουτοπίας, στο οποίο πρωταγωνιστής είναι ο μεγάλος ηγέτης Αλέξης.
Η συμπόρευση του ΣΥΡΙΖΑ με κάθε περιθωριακή συνιστώσα, με κάθε γκρουπούσκουλο και κάθε πικραμένο, δημιουργεί πλέον μείζον ζήτημα.
Με απροκάλυπτα φασίζουσες συμπεριφορές, επιχειρούν –δίκην Ρομπέν των Δασών –
και προπηλακίζουν βουλευτές, υπουργούς, συντάσσονται με τους μπαχαλάκηδες, αναλαμβάνουν αυτόκλητοι υπερασπιστές των λαθρομεταναστών, διακόπτουν ακόμη και πολιτισμικές εκδηλώσεις (π.χ. παρουσιάσεις βιβλίων), είναι σε μόνιμη αντιπαράθεση με τους νόμους και την αστυνομία, ενώ ουδέποτε είπαν τρεις απλές λέξεις: «Καταδικάζουμε τα έκτροπα»!
Εσχάτως, έχουν αρχίσει να επιχειρηματολογούν για την προστασία που παρέχουν στους τραμπούκους, ισχυριζόμενοι ότι η εξίσωση της φυσικής βίας, είναι κάποια άλλη βία!
Αστεία πράγματα!
Όπως αστεία ήταν και η πρόταση του μεγάλου ηγέτη Αλέξη για να ξεφύγουμε από την κρίση: Να προσλάβουμε 100.000 ανθρώπους στο δημόσιο, είχε προτείνει ο τρισμέγιστος αυτός ηγέτης της τρισηλίου αριστερότητας!
Αφού πέρασαν οι πόνοι από τα γέλια, έκτοτε ακούμε διαπιστώσεις (αυτές είναι δουλειά των πολιτικών αναλυτών, μα δεν πειράζει), αλλά δεν ακούμε τίποτα άλλο από το ότι χρειάζεται «μια άλλη πολιτική».
Ποια είναι αυτή;
Ε, κάποια στιγμή θα τη βρει κι ο μεγάλος ηγέτης Αλέξης, για να μας τη πει!
Μπορεί να τη σκεφθεί ο γίγαντας Στρατούλης, αλλά αν το πράξει υπάρχει φόβος να ζητήσει επίδομα, πλέον αυτών που εισπράττει ως συνεπής κρατικοδίαιτος – αργόμισθος αριστερός!
Ελπίζουμε πάντως, η «άλλη πολιτική» για την οποία ακούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ, να μην είναι τα φληναφήματα του σπουδαίου αυτού μυαλού που είναι εγκατεστημένο στον εγκέφαλο (;) του Λαφαζάνη, που λένε για επιστροφή στη δραχμή…
Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά;
Γιατί μόλις ξεκίνησα να γράψω μια επιθεώρηση, με θέμα τις ασυνέπειες της αριστεράς…
Ρε μπας και τους κάνουμε πρόταση να ανεβάσουμε ατόφιο τον ΣΥΡΙΖΑ;
Χωρίς κείμενα…Μόνο αυτοσχεδιασμούς…Όπως κάνουν πάντα…
Θέατρο του παραλόγου!
Αν και τώρα που το καλοσκέφτομαι θα τους ταίριαζε και το θέατρο σκιών…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου