ο Φώτης Σαραντόπουλος
Τελικά, προσπαθώντας να ερμηνεύσουμε τις συμπεριφορές των Ελλήνων σήμερα, ίσως δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε μόνο όρους πολιτικούς.
Ίσως είναι λάθος να αγνοούμε αυτό που βλέπουμε σε κάθε εκλογές αλλά και σε κάθε ταξίδι μας σε ένα άλλο μέρος: Ότι οι Έλληνες δεν σκέπτονται ίδια. Αλλιώς σκέπτονται (και ψηφίζουν) οι Λάκωνες, αλλιώς οι Κρητικοί, αλλιώς
οι Μακεδόνες κλπ. Το αν π.χ. οι Κρητικοί ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ ή οι Λάκωνες ΝΔ, δεν συνέβαινε επειδή όλοι διορίζονταν στο Δημόσιο. Οι Λάκωνες ήταν συντηρητικοί και νομιμόφρονες από τον καιρό της αρχαίας Σπάρτης, τότε που οι Αθηναίοι ήταν Δημοκρατικοί ή Αριστοκρατικοί ή και αναρχικοί ακόμη.
Νομίζω ότι σίγουρα παίζει ρόλο και το γεωγραφικό περιβάλλον και το κλίμα κάθε περιοχής.
Αλλά γυρίζοντας στην πολιτική, η πολιτική είναι συμφέροντα. Ο υπάλληλος της ΔΕΚΟ δεν στερείται αυτοκριτικής, απλά βλέπει τα συμφέροντά του να θίγονται. Πράγμα που ισχύει και για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων σήμερα, δίκαια ή άδικα.
Έτσι δεν με εκπλήσσει το να διαδηλώνουν όλοι μαζί, ανεξάρτητα ειδικών συμφερόντων και επαγγέλματος ή να μην διαδηλώνουν γιατί απλά δεν πιστεύουν σε αυτό τον τρόπο διεκδίκησης.
Αγανακτισμένοι, για τους δικούς του λόγους ο καθένας, είναι πλέον σχεδόν όλοι, γι' αυτό και είναι καλύτερα να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τον όρο "αγανακτισμένοι", σαν να σημαίνει μία συγκεκριμένη μερίδα πολιτών.
Ο διαχωρισμός μας δεν είναι αγανακτισμένοι - ψύχραιμοι ούτε πλούσιοι - φτωχοί, έχοντες - μη έχοντες κλπ που λέγαμε παλιότερα, όπως δεν είναι και αριστεροί - κεντρώοι - δεξιοί.
Ο διαχωρισμός σήμερα είναι ανάμεσα σε όσους θέλουν να διατηρήσουν προνόμια - διασυνδέσεις - βολέματα και σε όσους θέλουν μία νέα Ελλάδα ή αν προτιμάτε μία «σωστή» Ελλάδα.
Ή άλλως, ανάμεσα στους 300 και τους οπαδούς τους και στους "απ' έξω" από τους 300 και τα παλαιά κόμματα.
Είτε μας αρέσει ο όρος είτε όχι, πρόκειται για μία εμφύλια σύγκρουση, με αντιπάλους μοιρασμένους αριθμητικά και γι' αυτό μπορεί να γίνει και πολύ σκληρή.
Από τους χειρισμούς της κυβέρνησης και των 300 (από το πόσα λάθη θα κάνουν) θα εξαρτηθεί η όξυνση των καταστάσεων.
Δυστυχώς, η άλλη πλευρά, αυτή της «νέας Ελλάδας» είναι διασπασμένη σήμερα, χωρίς φωνή και χωρίς ηγέτες. Και όσο συμβαίνει αυτό, η μισή Ελλάδα που εκπροσωπείται από αυτήν, θα άγεται και θα φέρεται συζητώντας και παρακολουθώντας τις εξελίξεις.
Η άλλη Ελλάδα, η νέα Ελλάδα, δεν είναι πολιτικά ομοιογενής. Έχει και αυτή την δεξιά της, το κέντρο της, την αριστερά της και αυτό θα το δούμε με τα νέα κόμματα που σίγουρα θα εμφανιστούν.
Αυτό είναι λογικό, αφού το να είσαι εχθρός της λαμογιάς και της παρανομίας, δεν σημαίνει ότι ανήκεις ιδεολογικά σε ένα μόνο χώρο. Εχθρός της μπορεί να είναι και ο πρώην οπαδός του Παπαδόπουλου, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της αριστεράς, των οικολόγων κλπ κλπ.
Όμως, με αντίπαλο το παλαιό σύστημα, όπως εκφράζεται από τους "300" της σημερινής Βουλής, υπάρχει δυνατότητα συνεννόησης και συνεργασίας όλων αυτών των δυνάμεων και ιδεολογικών χώρων, όσο κι αν εμποδίζουν οι ιδεοληψίες ή τα βιώματα του καθενός.
Αυτή η συνεργασία και συνεννόηση είναι η μόνο λύση για μία ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ της κατάστασης.
Όποιος θεωρεί τον εαυτό του σώφρονα και δεν θέλει να δει την Ελλάδα σε έναν νέο αιματηρό εμφύλιο που θα θυμίζει Γιουγκοσλαβία ή Ελλάδα του 44-49, πρέπει να αγωνιστεί προς αυτή την κατεύθυνση:
Της συσπείρωσης σε ένα ΕΥΡΥ μέτωπο με σκοπό την επικράτηση σε επόμενες εκλογές, στις οποίες τα σημερινά 2 μεγάλα κόμματα θα αγωνίζονται περάσουν το 20%.
ΥΓ. Το να σχηματιστούν ταυτόχρονα 5-10 νέα κόμματα δεν είναι αφύσικο. Οι ιδεολογικές διαφορές υπάρχουν. Αρκεί να υπάρχει ενωτική διάθεση για ανατροπή της σαπίλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου