Η Ακτοπλοία …πεθαίνει στο μουράγιο

Επισκέφτηκα τη μεγαλύτερη έκθεση που γίνεται παγκοσμίως για τη Ναυτιλία, τα Ποσειδώνια.

 Όσα εισέπραξα από τις συζητήσεις με τους παράγοντες της ελληνικής Ναυτιλίας και δη της Ακτοπλοΐας, μόνο ως δυσοίωνα μπορούν να χαρακτηριστούν.

Η Ακτοπλοΐα, λένε, βρίσκεται στο «και ένα» της ολοκληρωτικής καταστροφής, με όσες συνέπειες συνεπάγεται αυτό, τόσο σε επίπεδο δραματικής αύξησης της ανεργίας (ας είναι καλά το ΠΑΜΕ και οι συν αυτώ), όσο και σε επίπεδο συγκοινωνίας - επικοινωνίας με τη νησιωτική Ελλάδα.

Κι όμως,

ουδείς ασχολείται.

Ουδείς βάζει το χέρι επί τον τύπο των ήλων.

Το κόστος διαχείρισης των πλοίων, είναι πολλαπλάσιο των εσόδων τους.

Οι τιμές των καυσίμων, των λοιπών λιπαντικών, της συντήρησης, της μισθοδοσίας και των ασφαλιστικών εισφορών, υπερβαίνει κατά πολύ τον μέσο όρο των αντίστοιχων, για πλοία που έχουν Ευρωπαϊκή σημαία.

Πολύ περισσότερο αν αναλογιστούμε ότι η προσοδούχος περίοδος είναι μόλις δυο μήνες και όλα τα υπόλοιπα έξοδα σε δωδεκάμηνη βάση.

Ήδη, ίσως και μέσα στο καλοκαίρι, είναι ορατή η περίπτωση να λείψουν πλοία από τις γραμμές, είτε επειδή κάποιες εταιρείες θα τα βγάλουν εκτός δρομολογίων είτε επειδή προχωρούν σε πωλήσεις στο εξωτερικό (σε τιμές πολύ κατώτερες της αξίας τους, ούτως ώστε να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα ρευστότητας).

Αλήθεια, δεν μπορεί κάποιος υπεύθυνος να σκεφτεί τη μείωση των πολλαπλών φόρων υπέρ τρίτων;

Ξέρετε ότι στα εισιτήρια που πληρώνουμε καταβάλουμε ακόμη και φόρο υπέρ των αχθοφόρων; Πού είναι αυτοί; Τους έχει δει ποτέ κάποιος όταν ταξιδεύει;

Ξέρετε ότι μεγάλο μέρος της τιμής των εισιτηρίων είναι φόροι;

Από ΦΠΑ, μέχρι λιμενικά ταμεία και δε συμμαζεύεται;

Είναι τόσο δύσκολο να υπάρξει μείωση του ΦΠΑ των εισιτηρίων στο 6,5%, όπως γίνεται με τις τουριστικές επιχειρήσεις; Δεδομένου, μάλιστα, ότι η ακτοπλοΐα, είναι κατ’ εξοχήν τουριστική επιχείρηση;

Είναι τόσο δύσκολο να γίνει η μετατροπή των λιμενικών τελών κάθε εισιτηρίου, από ποσοστιαίο (6%) σε προσωπικό;

Σήμερα, η Ακτοπλοΐα (ακτοπλοϊκά σκάφη, πορθμεία, ημερόπλοια, επιβατηγά σκάφη αναψυχής και κρουαζιερόπλοια), ψευτοσυντηρείται από κάποιες χρηματοδοτήσεις Τραπεζών, οι οποίες προσεφέρονται λόγω της υψηλότατης αξίας των ελληνικών σκαφών.

Κι αυτό, όμως, για λίγο καιρό ακόμη.

Η Ακτοπλοΐα, όπως και όλη η ελληνική Ναυτιλία, είναι υ υπαριθμόν ένα …τροφοδότης της ελληνικής οικονομίας, συνεισφέροντας στο ελληνικό δημόσιο, περισσότερα από 13 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Κι όμως, ο θλιβερός πρωθυπουργός Παπανδρέου, διέλυσε το σημαντικό και άκρως οικονομικό υπουργείο Ναυτιλίας.

Έκτοτε, αυτό έγινε γραμματεία, υφυπουργείο, πήρε διάφορα ονόματα.

Διαλύθηκαν οι υπηρεσίες του Λιμενικού Σώματος, επήλθε μια άνευ προηγουμένου αντιπαλότητα ανάμεσα στα «παιδιά και αποπαίδια» του πολιτικού προσωπικού.

Μέχρι και η καταστροφική για τον τόπο Λούκα Κατσέλη, επιχείρησε να διαφεντέψει τη Ναυτιλία, με τους δογματισμούς και τις αγκυλώσεις της.  

Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, η Ελλάδα παράγει δυο βασικά προϊόντα.

Ναυτιλία και Τουρισμό.

Κι ενώ η ποντοπόρος Ναυτιλία συνεχίζει να παράγει επιτυχώς για την χώρα, ενώ ο Τουρισμός δέχεται συνεχείς «ενέσεις» (επί παραδείγματι ΦΠΑ 6,5%), στην Ακτοπλοΐα ο ορίζοντας είναι κατασκότεινος και οι προοπτικές άκρως ζοφερές.

Κι όπως αναφέρει σε άρθρο του ο Γενικός Διευθυντής του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας, Νίκος Καβαλλιέρος, «η Ναυτιλία έχει προπέλα και προχωρά, ενώ η διοίκηση έχει άγκυρα και μένει ακίνητη».

Διαβάστε τι γράφει μεταξύ άλλων:

« Κάποιος, κάποτε πρέπει να δει με συμπάθεια τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες γιατί διαφορετικά αυτό που απολαμβάνει σήμερα δωρεάν ο Έλληνας και ο αλλοδαπός ταξιδιώτης μέσω των ελεύθερων δρομολογήσεων, θα το πληρώσει σε περίπτωση πτώχευσης των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών με επιδότηση 3 δις ευρώ ετησίως, που θα αναζητηθεί για άλλη μια φορά από το υστέρημα του ήδη οικονομικά πάμπτωχου Έλληνα φορολογούμενου, αν ξαναβιώσουμε το σύστημα διαχείρισης των ακτοπλοϊκών πλοίων από μία «κρατική εταιρεία», όπως το βιώσαμε με την «Ελληνική Ακτοπλοΐα» και την «ΕΤΒΑ».

Τώρα όσον αφορά τις γραμμές δημόσιας υπηρεσίας, τις γνωστές «άγονες γραμμές» και εκεί το αρμόδιο Υπουργείο για άλλη μια φορά «τα έχει κάνει θάλασσα». Υπαίτια τορπιλίζουν κάθε πρότασή μας. Αρνούνται πεισματικά να τροποποιήσουν τον ξεπερασμένο Ν.2932/2001, αρνούνται να εισηγηθούν κάτι νέο κρυπτόμενοι πίσω από την ισχύ ξεπερασμένων νομοθετημάτων, αφού δεν θέλουν καμία αλλαγή ούτε τις αναγκαίες. Δυστυχώς η ναυτιλία έχει προπέλα και προχωράει ενώ η Διοίκηση έχει άγκυρα και μένει αμετακίνητη.

Αρνήθηκαν την πρότασή μας για νομοθέτηση ενός συστήματος χορήγησης προκαταβολής ποσοστού 50% για τα ήδη εκτελεσθέντα δρομολόγια δημόσιας υπηρεσίας για να υπάρξει έτσι ρευστότητα στις εταιρείες πλοιοκτησίας. Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να εφοδιάσουμε με καύσιμα τα πλοία μας. Όταν δεν έχουμε να πληρώσουμε μετρητοίς τα καύσιμα και αναγκαστικά ζητάμε να εγκριθεί το δρομολόγιο ως «ανεκτέλεστο», αυτοί δεν χορηγούν έγκριση και αντ' αυτού επιβάλλουν κυρώσεις.

Όταν το κράτος χρωστάει στους πλοιοκτήτες από άγονα εκτελεσθέντα δρομολόγια (5) πέντε εκατομμύρια ευρώ και εμείς δεν έχουμε να πληρώσουμε τον τελευταίο αναλογούντα Φ.Π.Α., μας ζητούν να πάμε να δανειστούμε από τοκογλύφους για να πληρώσουμε πρώτα το Φ.Π.Α. και ακολούθως «αυτοί» με την ησυχία τους, όταν θέλουν να μας καταβάλλουν σιγά - σιγά, ό,τι άμεσα έπρεπε να πληρώνουν.

Γιατί άραγε αναίτια επιβάλλουν πρόστιμα, γιατί εφαρμόζουν εχθρική πολιτική κατά της ακτοπλόου πλοιοκτησίας, μία πολιτική καταστροφική και σφόδρα δυσανάλογη με τα λοιπά επιδοτούμενα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς όπως: ΟΣΕ, ΗΛΠΑΠ, ΜΕΤΡΟ, ΤΡΑΜ, ΚΤΕΛ, ΕΘΕΛ, ΟΑΣΑ και τις επιδοτούμενες αεροπορικές εταιρείες;

Πλείστοι συνάδελφοί σας δημοσιογράφοι έχουν ήδη χαρακτηρίσει τις πράξεις της Διοίκησης, με τις υπαίτιες καθυστερήσεις και παραλείψεις τους ως «καταστροφικές». Ο χρόνος που τις ελληνικές ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες θα αναλάβουν άλλοι κοινοτικοί και μη πλοιοκτήτες, ίσως και Τούρκοι, με τους δικούς τους όμως όρους και προϋποθέσεις είναι πολύ κοντά. Όροι όμως που θα φέρουν σε δυσμενή θέση όχι μόνο τους Έλληνες πλοιοκτήτες αλλά και όλους τους Έλληνες νησιώτες.

Αυτά όσον αφορά την Διοίκηση. Για τη θέση των ακτοπλοϊκών πλοίων σε ανενεργή κατάσταση, αυτό συντελείται από μία καταστροφική πολιτική ενός συγκεκριμένου πολιτικού χώρου. Μπορούμε να αντιληφθούμε τις στάσεις εργασίας ή κάποιες ελάχιστες απεργίες της τριτοβαθμίου οργανώσεως τους αλλά οι καταλήψεις καταπελτών είναι απαράδεκτες, γιατί έτσι δυσφημούν τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες της Ελλάδας σε ολόκληρη την υφήλιο, που κατά τα άλλα είναι ασφαλείς, άνετες και φθηνές ως προς την τιμή του ναύλου.

Τα πορθμεία, ως καθαρά αστική συγκοινωνία φυτοζωούν και με αγωνία αναμένουν πότε η ακρίβεια των καυσίμων και λιπαντικών θα κτυπήσει και αυτών την πόρτα σε συνάρτηση με την πτωτική επιβατική και οχηματική κίνηση.

Τα ελληνικά κρουαζιερόπλοια χάθηκαν, μόνο ελάχιστα κοινοτικά και πολλά μη κοινοτικά πλοία κρουαζιέρας ξένων συμφερόντων υπάρχουν πλέον σήμερα.

Αλλά και αυτά έχουν τεθεί υπό διωγμό.

Στην κρουαζιερόπλοιο ναυτιλία, οι «δήθεν» αρμόδιοι μπέρδεψαν το home porting με την άρση του cabotage.

Πέσανε οικτρά έξω στους οικονομικούς υπολογισμούς τους ότι αναμενόμενα σοβαρά οικονομικά αποτελέσματα ολοκλήρου της τουριστικής επιχειρηματικότητας. Έδιωξαν τους σημερινούς πελάτες της κρουαζιέρας μέσω των απεργιών και καταλήψεων και της βίας σε όλους τους τουριστικούς χώρους και τελικά δυσφήμισαν την Ελλάδα μας ανεπανόρθωτα.

Τέλος η λιμενική πολιτική της χώρας φόρεσε την «κρατική» φορεσιά της και φοβίζει τους επενδυτές του χώρου.

Γιατί κατεστραμμένη, προδομένη και σε απομόνωση η επιβατηγός ναυτιλία δεν έχει να περιμένει τίποτα άλλο από τον θάνατό της, ο οποίος όμως έρχεται σταθερά και βασανιστικά.

Ο Θεός ας βάλει το χέρι του και το «ευρύ κράτος» λίγο μυαλό, γιατί κανένα μήνυμα δεν έλαβε ακόμη».