Ελλάδα και Σοσιαλιστικός τρόπος Ζωής

Γράφει

ο Χρήστος Διαμαντόπουλος 

Τα τελευταία 30 χρόνια στην πολιτική σκηνή της Ελλάδος κυριάρχησε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα εκφράζοντας την ανάγκη των Ελλήνων για την δημιουργία μίας σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Η σοσιαλδημοκρατία είναι μία πολιτική ιδεολογία που τάσεται υπέρ της μετάβασης απο τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό μέσω συγκεκριμένων δημοκρατικών διαδικασιών με ήπιο τρόπο και χωρίς ολοκληρωτικές  και μαχητικές διαδικασίες.

Στην σοσιαλδημοκρατία ο πολιτικός αρχιτέκτονας προσπαθεί μέσω αυξανόμενης φορολογίας να δημιουργήσει ένα κράτος πρόνοιας με σκοπό την
 παροχή υψηλού επιπέδου παροχής υπηρεσιών στην παιδεία, στην υγεία, στην στήριξη των αδύνατων κοινωνικών τάξεων,στην δημιουργία ενός καθαρού περιβάλλοντος και εν τέλη στην δημιουργία μίας δίκαιης ισότιμης και ισόνομης κοινωνίας όπου ο πλούτος των λίγων αναδιανέμεται με σκοπό την ευμάρεια όλων (ιθαγενών πολιτών και μη).

Την προηγούμενη εβδομάδα ήμουν στο πανευρωπαικό συνέδριο περιοδοντολογίας και σε ένα διάλλειμα μίλησα με την διευθύντρια του τμήματος περιοδοντολογίας στο πανεπιστήμιο του Όσλο. Ήταν αναπόφευκτο να μιλήσουμε για την Ελληνική κρίση και μου ανέφερε σχεδόν με παράπονο οτι στους Έλληνες δεν αρέσει να πληρώνουν φόρους. Τ

ην ρώτησα λοιπόν πόσο φορολογείται το εισόδημά της και μου είπε ότι το μισό πάει σε φόρους για το κράτος!!!

Για όσους δε ξέρουν η Νορβηγία είναι ένα κράτος που παρέχει υψηλής ποιότητας δημόσια παιδεία και υγεία, έχει χαμηλή ανεργία, η εκμετάλλευση φυσικών πόρων χρησιμοποιείται για την  στήριξη του κράτους δικαίου, παρέχει στήριξη στην έρευνα και την εφαρμογή καινοτομιών, στην στήριξη του εμπορίου και άλλα πολλά.

Μόλις λοιπόν με ενημέρωσε ότι το μισό της εισόδημα πάει στο κράτος την ρωτάω και εγώ με έκπληξη...Μα καλά και δε σε πειράζει αυτό; Και μου απαντά πολύ φυσικά ...Όχι γιατί το αντέχω οικονομικά( I can afford it)!!!!!!!!!.

Αυτή η απάντηση έσκασε σαν πυρηνική βόμβα στο μυαλουδάκι μου και συνειδητοποίησα το βάθος της παιδείας των Σκανδιναβών.

Την συγκεκριμένη δεν την νοιάζει να δίνει το μισό της εισόδημα σε φόρους για το αντέχει οικονομικά!!!

Μετά απο 23 χρόνια περίπου λοιπόν διακυβέρνησης της Ελλάδος απο ένα κόμμα που πρεσβεύει ότι είναι σοσιαλιστικό θα προσπαθήσω να καταλάβω πως οι Έλληνες αντιλαμβανόμαστε την σοσιαλδημοκρατία.

Στην δεκαετία του 80 αναπτύχθηκαν ιδιαίτερα προγράμματα με την χρηματοδότηση της Ευρωπαικής Ένωσης για την στήριξη της αγροτικής παραγωγής αλλά και στην ανάπτυξη καινούριων καλλιεργιών. Αναπτύχθηκε το δημόσιο σχολείο, δημιουργήθηκε το ΕΣΥ (εθνικό σύστημα υγείας), αναπτύχθηκε ο συνδικαλισμός και τα εργατικά κινήματα με σκοπό την υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων, δεν επετράπη η δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων για να προστατευτούν τα δημόσια και να είναι η παροχή πανεπιστημιακής εκπαίδευσης σε όλους προσβάσιμη, δημιουργήσαμε την έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου για να προστατεύσουμε τα πανεπιστήμια απο τους επίδοξους δικτάτορες και πολιτικούς τρομοκράτες, δώθηκε η δυνατότητα να εκφραστούν πολιτικά οι φοιτητές σε όλους τους χώρους ελέυθερα και τέλος προστατεύτηκε ο εργαζόμενος στον δημόσιο τομέα με την πολιτική και νομική καθιέρωση της μονιμότητας.

Ας δούμε λοιπόν πώς εννοούμε εμείς τον σοσιαλισμό.

Στην Ελλάδα έχουμε δημόσια εκπαίδευση από τον παιδικό σταθμό  μέχρι το πανεπιστήμιο παρόλα αυτά η μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών κάνει ιδιαίτερα μαθήματα βυθίζοντας τον οικογενειακό προϋπολογισμό ιδιαίτερα στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου.

Πέρα του οτι σχεδόν ακυρώνεται ο δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης, παραγκωνίζεται ο ρόλος του καθηγητή αλλά και ευνοείται η φοροδιαφυγή.

Όσο αφορά τα κρατικά πανεπιστήμια η σοσιαλιστική νοοτροπία οδήγησε στο να μην εχουν δημιουργηθεί ιδιωτικά πανεπιστήμια με αποτέλεσμα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων να πηγαίνουν στο εξωτερικό για σπουδές παρόλα τα τεράστεια ποσά που διέθεσαν οι γονείς στα ιδιαίτερα και τα εξωσχολικά φροντιστήρια.

Όσο αφορά το ΕΣΥ το οποίο έγινε με την φιλοσοφία να γίνει προσιτή η παροχή ιατρικών υπηρεσιών μέχρι και το τελευταίο χωριό της Ελλάδος οδήγησε στην δημιουργία πολλές φορές για εξυπηρέτηση τοπικών κομματικών συμφερόντων, μη επανδρωμένων κτιρίων πολλές φορές εξοπλισμένα με υπερσύχρονα υπερκοστολογημένα ιατρικά μηχανήματα. Το αποτέλεσμα;

Το κράτος δε μπόρεσε να στηρίξει με ανθρώπινο δυναμικό όλα αυτά τα παραρτήματα υγείας και οι πολίτες δεν μπόρεσαν ποτέ να έχουν ποιοτική θεραπεία στα περισσότερα απο αυτά.

Όσο αφορά τα δημόσια νοσοκομεία εκεί η ποιότητα θεραπείας κοστολογείται σε πολλές περιπτώσεις ανάλογα το ύψος από το φακελάκι που δίνουμε.

Εν τέλη και η παροχή δημόσιας υγείας γίνεται ιδιωτική δαπάνη.

Ο Έλληνας σοσιαλιστής πιστεύει στην κοινωνική πρόνοια και στις επιδοτήσεις τόσο του Κράτους όσο και της Ευρωπαικής Ένωσης αλλά δε του αρέσει να πληρώνει φόρους.

Μάλιστα η φοροδιαφυγή έφτασε σε τέτοιο σημείο ώστε να είναι περίπου 30 δις ευρώ ίσως και παραπάνω το χρόνο(αρκετοί μελετητές αναφέρουν ότι η φοροδιαφυγή έφτασε και το 25% του ΑΕΠ ήτοι 60 δις ετησίως).

Ο Έλληνας επιχειρηματίας έμαθε το επιχειρείν μέσω της βοήθειας του κράτους –της κότας που γένναγε χρυσά πιστωτικά αυγά- αλλά ποτέ δεν απέδωσε τους φόρους που έπρεπε.

Στην σοσιαλιστική Ελλάδα οι αντιπρόσωποι του λαού σε όλα τα επίπεδα κοινωνικής και επαγγελματικής δραστηριότητας έμαθαν τα πανάκριβα ξενοδοχεία σε όλο το κόσμο ανάλογα τις υποχρεώσεις τους, έμαθαν την πρώτη θέση στα αεροπλάνα, τα ακριβά εστιατόρεια αλλά και τις ακριβές προμήθειες για τα απαραίτητα των ταξιδιών όλα αυτα φυσικά με τα πενιχρά έσοδα του κράτους, ας ήταν καλά ο Ντελόρ και τα πακέτα του.

Μία άλλη κατάκτηση του ελληνικού σοσιαλισμού ήταν η μονιμότητα στο δημόσιο τομέα.

Η θεωρία πίσω απο αυτή την κατάκτηση ήταν η προστασία της εργασίας.

Σωστό και δίκαιο μου ακούγεται.

Εφόσον όμως ο σοσιαλισμός επιδιώκει την ισότητα και ισονομία γιατί δεν έγινε ποτέ εφικτή η μονιμότητα και για τον ιδιωτικό τομέα μετά απο τόσα χρόνια σοσιαλιστικής διακυβέρνησης ;

Θα μου πείτε είναι δυνατόν ο σοσιαλιστής επιχειρηματίας  να προσλάβει μόνιμα υπαλλήλους στην επιχείρησή του;

Ο σοσιαλιστής επιχειρηματίας θέλει και τα επαγγέλματα κλειστά.

Παρόλα αυτά βρίσκει τρόπο να αγοράσει πολλές άδειες και να εκμεταλεύεται εργατικό προσωπικό με πενιχρές αμοιβές πολλές φορές αποφεύγοντας τις πληρωμές ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων.

Ως σοσιαλιστές θέλουμε μεγάλες συντάξεις και νωρίς χωρίς όμως και να πληρώνουμε μεγάλες εισφορές.

Ό Έλληνας πολιτικός σοσιαλιστής γιγάντωσε το Ελληνικό κράτος( δημόσιο και ΔΕΚΟ) όχι γιατί ενδιαφέρθηκε να μειώσει την ανεργεία προσφέροντας στον πολίτη ένα κράτος αποτελεσματικό αλλά γιατί θέλησε να δημιουργήσει κομματικούς στρατούς.

Δημιούργησαν κρατικιστικές νομενκλατούρες εντός του δημοσίου και πολλές φορές και σε υπηρεσίες της τοπικής αυτοδοιήκησης για να χρησιμοποιήσουν το δημόσιο χρήμα για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα ιδιοτελή. Δαιμονοποίησαν την επιχειρηματικότητα πνίγοντάς την σε μια ατελείωτη γραφειοκρατεία για να αυξησουν τον προσωπικό τους πλουτισμό εις βάρος της μεσαίας και μικρομεσαίας τάξης με γρηγορόσημα και λοιπές χρηματοδοτήσεις κάτω απο το τραπέζι.

Πολλές δημοτικές επιχειρήσεις αποτέλεσαν κυψέλες βολεμένων «κηφήνων» χωρίς τη δυνατότητα ανταγωνισμού από ιδιωτικούς φορείς, π.χ στην  αποκομιδή απορριμμάτων.

 Όπου το  κράτος  ασκεί το «επιχειρείν» εδώ και δεκαετίες, υπό, πρακτικά, μονοπωλιακές συνθήκες  παντού αποτυγχάνει!

Κακή ποιότητα υπηρεσιών με υψηλό κόστος, λαδώματα, γραφειοκρατία, διαφθορά εφόσον εκλεγμένοι σοσιαλιστές πολιτικοί ακολουθούν τακτικές που ακολούθησαν και δυτικά κράτη όσο αφορά τις τράπεζες που απέτυχαν παταγωδώς-Ιδιωτικοποίηση των κερδών κρατικοποίηση των χρεών.

Ισως αυτο θα έπρεπε να είναι το σύνθημα των μεγαλοσυνδικαλιστών και ψευτοσοσιαλιστών εργατοπατέρων στην Ελλάδα.

Τελειώνοντας όσο αφορά το περιβάλλον η σοσιαλιστική παιδεία μας εκφράζεται  με το πέταγμα των σκουπιδιών στους δρόμους, στα ποτάμια, στις λίμνες, στις παραλίες και στις θάλασσες.

Τα σκουπίδια εφόσον δεν κοσμούν το σαλόνι μας δεν μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα ποιό κοινόχρηστο χώρο κοσμούν.

Αλλωστε στην Ελλάδα κοινόχρηστος χώρος σημαίνει καταπάτησή του, χτίσιμο εξοχικής κατοικίας για τα επιδοτούμενα μπάνια του λαού (για εμάς και όλο το σόι) και επειδή ο διευθυντής της πολεοδομίας έχει ανάγκη να αγοράσει ένα τζιπάκι «το επιδοτούμε» και είμαστε όλοι μας περήφανοι σοσιαλιστές.

Τι σχέση έχουμε στην Ελλάδα μετά από τόσα χρόνια σοσιαλιστικής διακυβέρνησης με  σοσιαλιστικές χωρες οπως η Δανία, η Σουηδία και η Νορβηγία; Μάλλον καμία.

Προφανώς ο Έλληνας πάσχει από ένα ιδιοτελές ψευτοσοσιαλιστικό σύνδρομο.

Ο Χρήστος Διαμαντόπουλος  είναι Περιοδοντολόγος - Οδοντίατρος και υποψήφιος Βουλευτής στον νομό Αιτωλοακαρνανίας με τον εκλογικό συνδιασμό Δημιουργία Ξανά - Δράση - Φιλελεύθερη Συμμαχία.