ο Στέφανος Κασιμάτης
Δεν ήταν «μπαμ» αυτό που ηκούσθη χθες το πρωί στον τηλεοπτικό αέρα.
Ήταν ο Μπαλάφας του ΣΥΡΙΖΑ, που ύψωσε το ανάστημά του και ως άλλος Μπαλαφάρας (σ.σ.: υπαρκτό πρόσωπο, ήταν μπουλουκτσής που έδωσε το όνομά του στο συγκεκριμένο ύφος) δήλωσε ότι απορρίπτει «τη λογική των ισοδύναμων μέτρων», για να προσθέσει: «Βάζουμε κόκκινες γραμμές».
Βέβαια, με την πονηριά που προσιδιάζει στο θεατρικό στυλ της μπαλαφάρας δεν μας είπε
πού ακριβώς βάζει αυτές τις κόκκινες γραμμές. (Διότι είδαμε και άλλους να τραβάνε κόκκινες γραμμές κι έπειτα να μην ξέρουν τι να τις κάνουν...)
Οπότε το καλό σενάριο είναι η δήλωση του Μπαλάφα να μη συνεπάγεται ζόρια και περιπέτειες παρά μόνον για τον εαυτό του.
Φυσικά, ο Μπαλάφας δεν υπολόγισε μία λεπτομέρεια (αν την υπολόγιζε όμως πώς θα πετύχαινε η μπαλαφάρα;): Ότι η διατήρηση του ελλείμματος σε επίπεδο υψηλότερο του προβλεπομένου από το δεύτερο Μνημόνιο συνεπάγεται νέα δάνεια από τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης και τα δάνεια αυτά προϋποθέτουν την έγκρισή τους από τα εθνικά κοινοβούλια.
Με άλλα λόγια, αν ο κάθε Μπαλάφας αρνηθεί να πάρει μέτρα για τον περιορισμό του ελλείμματος, θα πρέπει από κάπου να βρει τα χρήματα.
Από πού θα τα βρει, αφού οι αγορές δεν μας δανείζουν, η Ευρώπη θα χρειαστεί τεράστια κεφάλαια, αν αποφασίσει να σώσει το νόμισμά της, η δε «φίλη» μας η Ρωσία μάς παραπέμπει στις συμβουλές του ΔΝΤ;
Φαντάζομαι ότι ο Μπαλάφας σιωπά - έχουν ένα όριο οι μπαλαφάρες.
Ίσως δεν θέλει να αποκαλύψει τη στρατηγική του (όπως δήλωσε σχετικώς και ο πρόεδρός του στη διακαναλική συνέντευξη...), για να μην ακυρώσει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.
Δεν θα απέκλεια να το ρισκάρει, όπως ο ίδιος μας είπε παλαιότερα αναφερόμενος στην Τουρκία. Ούτως ή άλλως και στο θέατρο, η μπαλαφάρα, εκτός του ότι προϋποθέτει πηγαίο ταλέντο, ενέχει πάντα ένα ρίσκο...
Όμως ακόμη και αν υποτεθεί ότι ο Μπαλάφας δεν είναι παρά ένας αντιπερισπασμός εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ -κάτι ιλαρό, δηλαδή, για να μας διασκεδάζει, τώρα που βαρεθήκαμε πια τον Λαφαζάνη- οι θέσεις που εκφράζει, με την ελαφρότητα που τον κάνει τόσο αξιαγάπητο, δεν διαφέρουν, ως προς τις συνέπειες και τον στόχο τους, από εκείνες που διατυπώνονται με το βαρύγδουπο ύφος των «σοβαρών» καταγγελιών του συγκεκριμένου κόμματος.
Χθες, λ.χ., το Γραφείο Τύπου κατήγγειλε τον υπηρεσιακό υπουργό Ανάπτυξης, επειδή προώθησε τη δημοσίευση στο ΦΕΚ απόφασης της κυβέρνησης Παπαδήμου για την πραγματοποίηση «τριών μεγάλων επενδυτικών σχεδίων ΑΠΕ στην Κρήτη και άλλα τέσσερα, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και το σχέδιο εξόρυξης χρυσού στη Θράκη», όπως αναφέρει η καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ.
Η υπόθεση έχει ενδιαφέρον παρασκήνιο.
Η εν λόγω απόφαση ελήφθη στις 6 Μαρτίου και υπεγράφη αμέσως από τον επισπεύδοντα υπουργό Οικονομικών Ευ. Βενιζέλο, τον Γ. Παπακωνσταντίνου (Περιβάλλοντος), τον Μ. Βορίδη (Υποδομών και Μεταφορών) και Π. Γερουλάνο (Πολιτισμού).
Ωστόσο, η προώθησή της στο ΦΕΚ καθυστέρησε για λόγους απολύτως χαρακτηριστικούς της λεγόμενης «ελληνικής πραγματικότητας», την οποία όλοι μονίμως κακίζουμε και οι πολιτικοί σταθερά υπόσχονται ότι θα την αλλάξουν.
Ψυχολογικούς λόγους, κατ' αρχάς, διότι ο Στ. Δήμας ήλθε αντιμέτωπος με τη χρόνια φοβία του να υπογράφει υπουργικές αποφάσεις και μετά από μεγάλη καθυστέρηση πέτυχε τη μεθόδευση να υπογραφεί η απόφαση από τον υφυπουργό Δ. Δόλλη.
Μεταφυσικούς λόγους, έπειτα, διότι και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, μολονότι υπουργός Ανάπτυξης τότε και μετέπειτα Δημοσίας Τάξεως, καθυστέρησε αδικαιολόγητα να υπογράψει.
Γραφειοκρατικούς, τέλος, καθώς απαιτήθηκαν είκοσι ημέρες(!) έως ότου καθαρογραφεί η υπογεγραμμένη απόφαση.
Με τα πολλά, το τελικό κείμενο ετοιμάστηκε και έφθασε στο Εθνικό Τυπογραφείο την Πέμπτη προ των εκλογών. Την επομένη όμως οι ιθύνοντες του οργανισμού αρνήθηκαν την εκτύπωσή του, επικαλούμενοι τις εκλογές.
Την υπόθεση ανέσυρε ο Γιάννης Στουρνάρας και, αφού εξασφάλισε τη σύμφωνη γνώμη του πρωθυπουργού Τάκη Πικραμμένου, συγκέντρωσε τις υπογραφές των νέων συναρμοδίων υπουργών Γ. Ζανιά (Οικονομικών), Π. Μολυβιάτη (Εξωτερικών), Γρ. Τσάλτα (Περιβάλλοντος), Σ. Σιμόπουλου (Υποδομών) και Τ. Καραπαναγιώτη (Πολιτισμού).
Η δημοσίευσή της ανοίγει τον δρόμο για την υλοποίηση επενδύσεων συνολικού ύψους 7,5 δισ. ευρώ, που θα αφορούν, αμέσως ή εμμέσως, 100.000 θέσεις εργασίας.
Να με συγχωρείτε, αλλά για επενδύσεις και θέσεις εργασίας δεν μιλάμε όλοι;
Και δεν είναι το τέρας της γραφειοκρατίας που μεμφόμαστε διαρκώς για τα δεινά μας;
Βάσει ποίας λογικής, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει υπουργούς οι οποίοι ενήργησαν συννόμως και με φιλοτιμία για την πραγματοποίηση σκοπών που υποτίθεται ότι αποτελούν κοινές επιδιώξεις;
Επ' αυτού, η επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ είναι φαιδρή: Ο νόμος περί Στρατηγικών Επενδύσεων (Fast Track) είναι «αντισυνταγματικός», η δημοσίευση της απόφασης «αποτελεί συνέχεια των μνημονιακών πολιτικών» και έχει ληφθεί «ερήμην των τοπικών κοινωνιών».
Κατά συνέπεια, βασίμως δικαιούται να υποψιάζεται κάποιος ότι υπάρχει σχέδιο πίσω από τις δύο πλευρές του ΣΥΡΙΖΑ.
Η μεν «σοβαρή» αντιστρατεύεται μανιασμένα τις επενδύσεις για λόγους επαναστατικής ιδεοληψίας: Αμφισβητεί νόμους που ψήφισε η Βουλή και υποχρεώσεις που ανέλαβε το ελληνικό κράτος, ενώ συγχρόνως υποθάλπει Κερατέες.
Η δε ιλαρή αμολάει μπαλαφάρες.
Αμφότερες συναντώνται σε έναν κοινό άδηλο στόχο: Την άτακτη χρεοκοπία της χώρας, την πτώση της στο βάραθρο από το οποίο δεν θα υπάρχει επιστροφή στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Προφανώς, κάτι τέτοιο εκλαμβάνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ ως προϋπόθεση για τη μετέπειτα πορεία προς τον σοσιαλισμό.
Το σχέδιο είναι «μπρούταλ», δεν λέω.
Αυτό όμως δεν συμβουλεύει τον ΣΥΡΙΖΑ ο ανισόρροπος Ζίζεκ;
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου