Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους

Οι βαθυστόχαστες αναλύσεις της Αριστεράς για την άνοδο και καθιέρωση της «Χρυσής Αυγής», μάλλον προκαλούν τη  νοημοσύνη.

Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Όσο, λοιπόν, είναι κατακριτέα και σαφώς αντιδημοκρατική η κατεύθυνση των ναζιστών της Χρυσής Αυγής, άλλο τόσο είναι και των σταλινιστών του ΚΚΕ.

Όσο αντιδημοκρατικές είναι οι θεωρίες του ενός άκρου, άλλο τόσο είναι και του άλλου, που ονειρεύεται επαναστάσεις… στο όνομα του λαού.

Όσο αντιδημοκρατικές είναι οι

 μέθοδοι του ναζισμού, άλλο τόσο είναι και οι….μέθοδες των υπερασπιστών των πάλαι ποτέ σοβιετικών …. «δημοκρατιών» του σταλινισμού και της ανελευθερίας.

Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Στη χώρα μας έχουμε ακόμη κόμματα που δεν υπάρχουν σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα.

Όταν στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο τρίτη δύναμη είναι οι φιλελεύθεροι και στην Ελλάδα –ουσιαστικά- δεν υπάρχουν στον πολιτικό χάρτη, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν αρχαϊκά πολιτικά μορφώματα, τότε κάτι δεν πάει καλά.

Όταν στην Ελλάδα οι μεταρρυθμιστές εγκλωβίζονται ως τάσεις, στα πάλαι ποτέ μεγάλα κόμματα, τότε κάτι δεν πάει καλά.

Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Στη χώρα μας είναι σημαντικές οι δυνάμεις του λαϊκισμού, τόσο ως μέγεθος όσο και ως φωνές επιβολής αποφάσεων.

Οι χθεσινές εκλογές, έδειξαν μια τεράστια μετακίνησή τους προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και προς τον Καμένο ή τη Χρυσή Αυγή.

Δηλαδή, το ακριβώς αντίθετο απ’ ότι συμβαίνει στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.

Είναι οι δυνάμεις που κατ’ εξοχήν στήριζαν τον δικομματισμό και η στάση τους εκπορευόταν από προσωπικές στρατηγικές προσωπικής ανέλκυσης, μέσω των σχέσεών τους με το Κράτος και τις δομές του, αδιαφορώντας αν με τη στάση και την πολιτεία τους εξυπηρετούσαν το κοινωνικό σύνολο.

Σήμερα, που τα παλιά τους κόμματα –κυρίως το ΠαΣοΚ- έπαψαν να δίνουν κοινωνικά και επαγγελματικά διαπιστευτήρια, οι δυνάμεις αυτές έσπευσαν μαζικά στις τάξεις εκείνων  που τους υπόσχονταν ότι ουσιαστικά δεν θα αλλάξει τίποτα!

Έτσι έφτασε ο ΣΥΡΙΖΑ από το 4 στο 26%, έτσι πήραν σάρκα και οστά τα μορφώματα του Καμένου και των ναζιστών.

 Έτσι καταποντίστηκε το ΠαΣοΚ, ανεξαρτήτως και πέραν των «εγκληματικών» λαθών της ηγεσίας του και δη του Γιώργου Παπανδρέου.

Έτσι καταποντίστηκε και η Νέα Δημοκρατία, ανεξαρτήτως των λαθών του Αντώνη Σαμαρά και της ηγετικής του ομάδας, στο διάστημα που έχει το κόμμα στα «χέρια» του.

Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Οι «αρχαϊκές» δυνάμεις της κοινωνίας, με ευήκοα ώτα στον λαϊκισμό και τα άκρα, είναι παρούσες και κυρίως μέσα στο Κράτος.

Κι υπό αυτή την έννοια, δεν πρέπει να τρέφουμε πολλές ελπίδες για μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν άλλους δρόμους ανάπτυξης και μείωση του επάρατου Κρατισμού, της θλιβερής γραφειοκρατίας, ακόμη και της διαφθοράς…