Πίστευε ότι απευθυνόταν σε νοήμονες!

Η παραίτηση του Στέφανου Μάνου από την προεδρία της Δράσης, αποτελεί μνημείο πολιτικής ανδρείας και εντιμότητας.
Πολλοί θα πείτε ότι οι χαρακτηρισμοί είναι υπερβολικοί, αφού τόσοι και τόσοι πολιτικοί άνδρες έχουν ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο μετά από ατυχή πολιτικά τους εγχειρήματα.
Όμως, στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με μια παραίτηση που δεν συνοδεύθηκε ούτε από εκφράσεις πικρίας, ούτε από καταγγελτικό λόγο, ούτε κατηγορίες προς άλλους.
Θα τολμήσω να γράψω ότι ο Στέφανος Μάνος έκανε
 ένα τεράστιο πολιτικό λάθος και μάλιστα κατά συρροή.
Πίστευε ότι είχε να κάνει και απευθυνόταν σε νοήμονες. Αλλά….

Ο Στέφανος Μάνος πορεύτηκε στο προσωπικό πολιτικό του τέλος μόνος.
Είχε στο πλάι του, τόσο στη Δράση όσο και στον συνασπισμό που δημιουργήθηκε, πρόσωπα με ελάχιστο ειδικό βάρος. Τόσο συγκριτικά με τον ίδιο, όσο και αναφορικά με τις ικανότητές τους.
Όπως συμβαίνει συνήθως, εκείνοι παρέμειναν, ο Μάνος πάει σπίτι του, παίρνοντας μαζί του και την τετράγωνη κοινή λογική του.

Η Ρέα Βιτάλη πρόλαβε και έγραψε …. «Ένας κύριος μείον»…
Κι είναι έτσι.
Οι περισσότεροι Έλληνες, κρίνοντας ως συνήθως επιφανειακά και ρηχά τα πράγματα, θα πουν ότι παραιτήθηκε εκείνος ο τρελός που ζητούσε να απολυθούν 200 χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι για να αναπνεύσει και να σωθεί ο τόπος….
Κάποιοι άλλοι, θα πουν…σιγά τα λάχανα.

Κι όμως, αυτός ο Δον Κιχώτης της κοινής λογικής και της αποτελεσματικότητας, έχει κάνει τόσα και τόσα που οι περισσότεροι δεν τα γνώρισαν ή δεν τα έμαθαν ποτέ.
Θυμάμαι, μεταξύ άλλων, το αμίμητο που είχε πει όταν ήταν υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, αναφορικά με τον σπάταλο ΟΣΕ:
«Αν καθημερινά στέλνουμε μόνο του με ταξί στον προορισμό του κάθε επιβάτη του ΟΣΕ, στο Κράτος θα στοιχίζει φθηνότερα…»!
Λοιδορήθηκε τότε, μέχρι εξευτελισμού. Αλλά δεν άργησε ο καιρός που δικαιώθηκε.
Όπως σε πολλά άλλα.

Ο Στέφανος Μάνος ανήκει στην κατηγορία εκείνων των πολιτικών που δεν τους αγκάλιασαν τα λαϊκά στρώματα. Κι εκείνος βεβαίως δεν τα χάϊδεψε, δεν τους είπε ποτέ ότι και όσα ήθελαν να ακούν.
Το ίδιο δεν έγινε με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο; Με τον Γεώργιο Ράλλη; Με τον Κωστή Στεφανόπουλο; Η Ελλάδα τους υποκλίθηκε εκ των υστέρων.

Όπως και νάναι, οι απόψεις του θα είναι πάντα χρήσιμες και πεδίο συζητήσεων και προβληματισμών…Κι ίσως τώρα που θα βρίσκεται εκτός κομματικών τειχών, να ακούγονται και περισσότερο….

Η ουσία είναι ότι ο ξεκάθαρος λόγος του, ο λόγος της απλής λογικής και του δυτικού εξορθολογισμού, δεν αρκούσε στη σήψη των άναρθρων κραυγών και του μηδενιστικού βερμπαλισμού.

Βλέπετε, οι Έλληνες προτίμησαν τον Κασιδιάρη, τον Παναγιώταρο, τον Στρατούλη, τον Λαφαζάνη, τον Καμένο, τον Μανώλη, τον Φωτόπουλο, τον Κολά και τη….Ρόζα….

Χειμώνας καταμεσής του καλοκαιριού…