Μια εβδομάδα πριν τις κρισιμότερες εκλογές της μεταπολεμικής περιόδου, οι ενδείξεις που υπάρχουν στα κομματικά επιτελεία – δημοσκοπήσεις τι λένε οι επαΐοντες- αναφέρουν όσα ήδη ξέραμε πριν την απαγόρευση.
Ότι, δηλαδή, η Νέα Δημοκρατία έχει πάρει προβάδισμα, αλλά και ότι το εκλογικό σώμα λειτουργεί ως κινούμενη άμμος.
Έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα μετακίνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ στη Χρυσή Αυγή και τούμπαλιν, από τους Ανεξάρτητους Έλληνες και το ΛΑΟΣ στο ΚΚΕ ή το ΣΥΡΙΖΑ και αντιστρόφως, από το ΠαΣοΚ προς τη Νέα Δημοκρατία και πάει λέγοντας.
Όλα φαίνονται να κρέμονται σε μια κλωστή, σε μια λάθος δήλωση κάποιου στελέχους, σε μια στιγμή του παρελθόντος ή στο θυμικό και την παρόρμηση.
Έτσι, όμως, δεν
γίνεται δουλειά.
Στις εκλογές της επόμενης Κυριακής οφείλουμε να επιλέξουμε και να ψηφίσουμε ανάμεσα σε δυο σενάρια με άμεσες εξελίξεις.
Το πρώτο και απολύτως καταστροφικό είναι εκείνο που οδηγεί τη χώρα στην απομόνωση, στην έξοδο από της Ευρωζώνη και τη μεγάλη περιπέτεια.
Το δεύτερο και απολύτως ρεαλιστικό είναι εκείνο που δείχνει να έχει ισχυρές πιθανότητες σωτηρίας του τόπου, με την παραμονή του στην Ευρωζώνη και τον στενό πυρήνα λήψεως αποφάσεων.
Έχουμε την βεβαιότητα ότι όλα θα κριθούν από το ποιο κόμμα θα είναι πρώτο.
Αν είναι η Νέα Δημοκρατία, είναι σαφές ότι υπάρχουν σοβαρότατες πιθανότητες σχηματισμού κυβέρνησης ακόμη και εντός δυο ημερών.
Με ποιον ή ποιους;
Μα είναι σαφές.
Με εκείνους που έχουν ως ειλικρινή τους σημαία την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και της πιθανότατης αναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου.
Δηλαδή, το ΠαΣοΚ, τη Δημοκρατική Αριστερά και αν είναι εντός Βουλής τον Συνασπισμό της Δημιουργίας Ξανά με τη Δράση.
Υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, στην ίδια όμως κατεύθυνση.
Να γίνει αμιγής κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας με την ανοχή του ΠαΣοΚ και της ΔΗΜΑΡ, αλλά αυτό το ενδεχόμενο ασφαλώς δεν πρόκειται να επιτρέπει στην κυβέρνηση να νοιώθει ισχυρή.
Στο ενδεχόμενο, λοιπόν, που είναι πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία και σχηματιστεί η κυβέρνηση που προαναφέραμε, όλα θα εξαρτηθούν από τις διαθέσεις των εταίρων μας.
Αν θελήσουν να στηρίξουν την Ελλάδα, θα θελήσουν και να επαναδιαπραγματευθούν –όπως θα τους ζητείται- και κάποιοι δυσβάσταχτοι όροι του Μνημονίου.
Αν έχουν αποφασίσει να σπρώξουν εκτός Ευρωζώνης την Ελλάδα, με το επιχείρημα σωτηρίας του ευρώ, τότε δεν θα επαναδιαπραγματευθούν το παραμικρό και θα ….πέσει η κυβέρνηση.
Οι ενδείξεις δείχνουν ότι δέχονται την επαναδιαπραγμάτευση, αλλά ουδείς γνωρίζει μέχρι ποιου σημείου θα φτάσουν.
Μάλλον θα χαλαρώσουν το διάστημα επίτευξης στόχων και ίσως τροφοδοτήσουν την συνέχιση μεγάλων έργων Ανάπτυξης.
Σε αυτό το ενδεχόμενο, οφείλουμε να συνυπολογίσουμε ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση και δη στο πεζοδρόμιο, τους καμένους επίσης, το ΚΚΕ και τη Χρυσή Αυγή να έχουν πεδίο δράσης λαμπρό, η κυβέρνηση θα περάσει εφιαλτικές ώρες.
Αν πρώτο κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, η δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης θα είναι ασφαλώς πιο δύσκολη, πολύ περισσότερο με τις θέσεις που έχουν λάβει τα άλλα κόμματα.
Θα είναι και χρονοβόρος.
Στην περίπτωση αυτή, η πιθανότητα ακυβερνησίας είναι τεράστια.
Ακόμη, όμως, κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει και σχηματίσει κυβέρνηση και –κυρίως- προχωρήσει στην καταγγελία του Μνημονίου, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι οι πιστωτές της Ελλάδας θα αρνηθούν οποιαδήποτε διαπραγμάτευση και δη από μηδενική βάση.
Ως άμεσο αποτέλεσμα θα είναι το «πάγωμα» οποιονδήποτε εκροών χρημάτων από μέρους τους.
Κι αν ακόμη στείλουν χρήματα, αυτά θα αφορούν το χρέος και τους τόκους και όχι τα ελλείμματα.
Κι έτσι, θα ξεκινήσει η καταστροφική πορεία της Ελλάδας προς την έξοδο από την Ευρωζώνη, μάλλον και από την Ευρωπαϊκή Ένωση και φυσικά στην απόλυτη καταστροφή της.
Νομίζουμε, ότι εδώ που είμαστε πλέον, μια εβδομάδα πριν τις εκλογές, οφείλουμε να αποφασίσουμε τι θέλουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου