Η ηλιθιότητα είναι αήττητη.
Κι αυτή, δυστυχώς, είναι κυρίαρχη στην ελληνική κοινωνία που διαποτισμένη από τις Αριστερές ουτοπίες και την απλοϊκή – καφενειακή επιχείρηση αντιμετώπισης των πραγμάτων, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία στιβαρών ηγετών, αναζητά λύση στο πρόβλημά της σε δυνάμεις που έχουν παραμείνει στα μέσα του προηγούμενου αιώνα.
Η Αριστερά επί χρόνια «παπαγαλίζει» το ίδιο παραμύθι. Για τα πάντα στην Ελλάδα φταίει ο
…καπιταλισμός, οι…τράπεζες….οι αγορές….οι ιμπεριαλιστές….ο φιλελευθερισμός….όσοι επιβουλεύονται τον περιούσιο ελληνικό λαό.
Μεγάλο μέρος της κοινωνίας, απαίδευτο και βολεμένο με τη λογική της ήσσονος προσπάθειας στο δημόσιο, έχει προσεταιριστεί παρόμοιες απόψεις.
Αρνούμενο, φυσικά, να σκεφτεί ορθολογικά και ρεαλιστικά
Μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν μπορεί να κατανοήσει ότι τα 30 εκατομμύρια των Σοβιετικών πολιτών που εξοντώθηκαν στο Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ, δεν εξοντώθηκαν ούτε από τον φιλελευθερισμό, ούτε τις τράπεζες, ούτε τις αγορές και τον καπιταλισμό, αφού δεν υπήρχαν τέτοια στην ανελεύθερη Σοβιετική Ένωση. Εξοντώθηκαν από τον δικτατορικό κρατισμό.
Μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν μπορεί να σκεφτεί ότι τα σχεδόν 80 εκατομμύρια Κινέζοι που δολοφονήθηκαν τα χρόνια του Μάο, δεν δολοφονήθηκαν ούτε από την Ford, ούτε από Sony. Δολοφονήθηκαν από τον δικτατορικό κρατισμό.
Μεγάλο μέρος της Κοινωνίας δεν μπορεί να σκεφτεί ότι τα εκατομμύρια των δολοφονημένων Ουκρανών δεν σκοτώθηκαν από την Coca Cola, αλλά από το φριχτό Κράτος των Σοβιέτ.
Μεγάλο μέρος της Κοινωνίας δεν μπορεί να σκεφτεί ότι ούτε οι πετρελαϊκές εταιρείες, ούτε οι αυτοβιομηχανίες, ούτε οι τράπεζες κι ο φιλελευθερισμός σκότωσαν σχεδόν τους μισούς Καμποτζιανούς ή υποδούλωσαν ολόκληρους λαούς (Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία, Λιθουανία, Εσθονία, Αρμενία, Γεωργία, Πολωνία κλπ).
Μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν μπορεί να κατανοήσει ότι δεν θα υπήρχαν οι ναζιστικές θηριωδίες, αν δεν υπήρχε η κρατική μηχανή που δημιούργησε ο Χίτλερ, χωρίς φυσικά την ύπαρξη του φιλελευθερισμού ή των ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Γιατί τα αναφέρουμε όλα αυτά;
Επειδή μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν μπορεί αν σκεφτεί ότι όσα προβάλλουν ως πρότυπα ο Αλέξης Τσίπρας και η Αλέκα Παπαρήγα, έχουν καταρρεύσει στην παγκόσμια κοινωνία και θεωρούνται συστατικά της …λίθινης εποχής.
Για τη δε κατάρρευση, ασφαλώς δεν φταίει ο φιλελευθερισμός, ούτε ο ιδιωτικός τομέας, αλλά ο επάρατος κρατισμός.
Σήμερα, μεγάλο μέρος της κοινωνίας «πιπιλάει» την καραμέλα της Αριστεράς.
Είπαμε. Για όλα φταίει ο φιλελευθερισμός!
Αλλά, όσο υπάρχει τόση βλακεία στην ατίθαση, ανιστόρητη και απροσάρμοστη στο ευρωπαϊκό περιβάλλον Ελλάδα, τόσο θα ακούγονται και θα βρίσκουν εύφορο έδαφος τέτοια φληναφήματα.
Κι είναι περίεργο που όλοι την «πέφτουμε» στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΚΚΕ (με λιγότερη ένταση) και στον αναχρονισμό των προτάσεων τους.
Πολύ περισσότερο αφού, όπως είπαμε, αφού μεγάλο μέρος της κοινωνίας είναι «εκπαιδευμένο» και ακούει χωρίς σκέψη όσα η Αριστερή προπαγάνδα σκορπάει επί δεκαετίες δεξιά κι αριστερά, άρα δεν μπορεί να κατανοήσει την αναχρονιστικότητα των προτάσεών τους, ούτε το γεγονός πως όσα λένε δεν εφαρμόζονται πουθενά στην υφήλιο.
Νομίζουμε ότι το μόνο πραγματικό «όπλο» εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα της Αριστεράς, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ελλιπή αξιοπιστία τους.
Ένα βασικό επιχείρημα είναι ότι η μεγάλη αιτία του ελληνικού προβλήματος δεν είναι οι…τράπεζες….δεν είναι οι…αγορές….δεν είναι η….καπιταλιστική δύση, αλλά το Κράτος μας.
Αυτό «έσκασε» δεν «έσκασαν» οι τράπεζες ούτε ο ιδιωτικός τομέας,
Τότε, επειδή ακριβώς είμαστε στην Ευρωζώνη και όχι σε κάποια περιθωριακή συμμαχία, η Ε.Ε., η Ε.Κ.Τ. και το Δ.Ν.Τ. διέθεσαν στη χώρα μας για να τη διασώσουν 150 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ διέγραψαν πάνω από 100 δισεκατομμύρια από το συνολικό μας χρέος.
Δηλαδή, ένα ποσό που ποτέ δεν δόθηκε πουθενά και σε κανέναν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αφέθηκε να καταρρεύσει η Αργεντινή για 40 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ οι εκτιμήσεις που υπάρχουν για τη λύση του προβλήματος της Αφρικής, αναφέρουν ότι απαιτούνται 30 δισεκατομμύρια δολάρια.
Εμείς, πήραμε αυτή τη βοήθεια, αλλά αρνούμαστε να προχωρήσουμε στο ξερίζωμα του καρκινώματος και να απαλλάξουμε τη χώρα μας από αυτό.
Μάλιστα, ο ΣΥΡΙΖΑ στο νέο πρόγραμμά του, αναφέρει νέες…κρατικοποιήσεις!
Κι όχι μόνο αυτό. Τους βρίζουμε ως…κατακτητές, τοκογλύφους και πάει λέγοντας.
Ένα άλλο βασικό επιχείρημα, που πλήττει την αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς, αφορά τα περίφημα επιτόκια δανεισμού μας, τα οποία κάποιοι θεωρούν ….τοκογλυφικά
Αυτή η στιγμή με τη δανειακή σύμβαση –που θα καταγγείλει βάσει προγράμματος ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του- δανειζόμαστε με επιτόκια που λίγο ξεπερνούν το 2%.
Κι όμως, η καταρρέουσα ταχύτατα Ισπανία, χωρίς τη δανειακή σύμβαση, δανείζεται από τις αγορές με επιτόκια που υπερβαίνουν το 6%. Εμείς, αν βγούμε σήμερα για δανεισμό, θα δανειστούμε με επιτόκια που θα υπερβαίνουν το 30%!
Το τρίτο επιχείρημα που πλήττει την αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ, αφορά τη μη κοστολόγηση του προγράμματος του.
Λένε ότι θα δώσουν πίσω μισθούς και συντάξεις, ότι θα επαναφέρουν σε υψηλά επίπεδα τα επιδόματα ανεργίας, αλλά δεν λένε πόσο θα επιβαρυνθεί η οικονομία (ήδη σήμερα για την κάλυψή τους σε ετήσια βάση επιβαρύνεται πλέον των εσόδων της κατά 35 -40%) από μια τέτοια κίνηση και κυρίως από πού θα τα βρουν. Λένε από τη φορολόγηση των πλουσίων….και των εφοπλιστών! Δηλαδή, ζήσε Μάη μου…
Ότι λένε όλοι εδώ και δεκαετίες. Ότι θα πατάξουν, δηλαδή, τη φοροδιαφυγή.
Πώς, όμως, όταν δεν θέλουν να αλλάξουν τίποτα στο δημόσιο;
Ένα ακόμη «όπλο» εναντίον της αξιοπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ, είναι εκείνο που προσφέρουν οι …δώδεκα συνιστώσες του.
Η πανσπερμία θέσεων και απόψεων, αλλά και η γραφική –ανεδαφική αερολογία, φυσικά και δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από ένα κωδικοποιημένο ή έστω αναλυτικό πρόγραμμα.
Άλλα πρεσβεύει η μια, άλλα η άλλη, άλλα η τρίτη, άλλα η δωδέκατη.
Θα μπορούσαμε να καταγράψουμε ένα σωρό ακόμη επιχειρήματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως «όπλα» εναντίον της ουτοπίας.
Όπως η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να δοθούν έγγραφα στους μετανάστες, κάτι που θα σημάνει την απόκτηση δικαιωμάτων τους στην ελληνική ιθαγένεια…
Όπως, ακόμη και η συμμετοχή στην εκτελεστική του γραμματεία υπερασπιστών της τρομοκρατίας. Και πολλά άλλα.
Είναι βέβαιο, ότι σε μια κοινωνία που στήνει ευήκοο ους στην Αριστερά, επειδή έτσι γαλουχήθηκε, σε μια κοινωνία που αρέσκεται στον καφενειακού επιπέδου δημόσιο διάλογο, σε μια κοινωνία που παραλλήλως αγωνιά για το εγγύς αύριο, η μόνη ελπίδα είναι η απογύμνωση –όσο το δυνατόν- των ανεδαφικών προγραμμάτων της Αριστεράς.
Με την κατάθεση του εφιαλτικού δεδομένου που θα ακολουθήσει στην Ελλάδα αν αυτά εφαρμοστούν, αν φτάσουμε σε καταγγελίες του Μνημονίου (που θα σημάνουν αυτομάτως σε διακοπή της δανειακής σύμβασης), σε αναγκαστική στάση πληρωμών, χρεοκοπίας και αναγκαστικής από μέρους μας εξόδου από την Ευρωζώνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου