Το πνεύμα των παρανόμων

Γράφει
ο Πάσχος Μανδραβέλης

Η αλήθεια είναι ότι και οι νόμοι περί καταπολέμησης της φοροδιαφυγής έχουν πολλά «λειτουργικά προβλήματα».
Το βασικότερο είναι ότι οι φοροφυγάδες αρνούνται να συνεργαστούν.
Ενώ ο νόμος προβλέπει να κόβουν αποδείξεις, η πλειονότητα των καταστηματαρχών πιστεύει ότι κάτι τέτοιο προσθέτει γραφειοκρατία στην αναπτυξιακή διαδικασία και απλώς ενθυλακώνουν τον ΦΠΑ.
Έτσι, κάθε λίγο και λιγάκι, οι υπουργοί Οικονομικών κάνουν
 μια νέα φορολογική μεταρρύθμιση, ελπίζοντας στη συνεργασία με τους φορολογουμένους, πολλοί εκ των οποίων, όλως παραδόξως, αναπτύσσουν διάφορες υποκειμενικές θεωρίες, η βασικότερη των οποίων είναι: «πώς να βγούμε, αν κόβουμε όλες τις αποδείξεις;».
Έτσι, τα φορολογικά νομοσχέδια κόβουν βόλτες στις κοινοβουλευτικές επιτροπές, ψηφίζονται από τους βουλευτές, για να καταλήξουν χαρτί προς ανακύκλωση.

Και ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας έχει αρκετά «λειτουργικά προβλήματα».
Είναι διάφοροι που περνούν με κόκκινο, οι περισσότεροι μοτοσικλετιστές θέλουν να μπαίνουν στους πεζοδρόμους ή ανάποδα στους μονόδρομους («πού να κάνεις, τώρα, τον γύρο του τετραγώνου;»), άλλοι πάλι επιμένουν να πιουν δυο ποτηράκια παραπάνω πριν πιάσουν το τιμόνι («εμείς, ως λαός, δεν είμαστε ξενέρωτοι όπως οι Ευρωπαίοι») κ.ο.κ.

Γενικώς όλοι οι νόμοι που ψηφίζονται στην Ελλάδα -από τη διαχείριση των απορριμμάτων στην Αττική, μέχρι τον Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό- έχουν «λειτουργικά προβλήματα».
Το βασικότερο είναι ότι κανείς δεν τους εφαρμόζει.
Γι’ αυτό η Βουλή νομοθετεί και ξανανομοθετεί, και δώστου πάλι νομοθετεί, για να καταλήξουμε εδώ που είμαστε· δηλαδή σε καθεστώς γενικευμένης ανομίας. Λογικό, διότι δεν υπάρχει αντικίνητρο στην ανομία.
 Αντιθέτως επιβραβεύεται· είτε με την αλλαγή των νόμων είτε με τη σιωπηρή ακύρωσή τους.

Η μόνη διαφορά των πρυτάνεων με τους υπόλοιπους άνομους αυτής της κοινωνίας είναι ότι οι τελευταίοι δεν έχουν κάποια ακατανόητη θεωρία -π.χ. πόσο καλή είναι για την ανάπτυξη αλά ελληνικά η φοροδιαφυγή- και φυσικά δεν έχουν κάποιο εκπρόσωπο στην κυβέρνηση, όπως είναι ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου κ. Θεόδωρος Παπαθεοδώρου.
Ο εν λόγω υφυπουργός του κ. Βενιζέλου -και παρανόμως διπλοθεσίτης όταν ήταν πρύτανης;- ακολουθεί τη συνταγή του Χάρι Τρούμαν: «Αν δεν μπορείς να τους πείσεις, μπέρδεψέ τους».
Οταν ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους της ΝΕΤ «πού πάσχει η παιδεία;» απάντησε:
«Οταν αυτή τη στιγμή υπάρχει η ανάγκη συναίνεσης για να μπορούμε να προχωρήσουμε, θα πρέπει να κερδίσουμε μία συναίνεση όλων των πλευρών, όλων των παραγόντων, έτσι ώστε τα θέματα της παιδείας να προσεγγίζονται με νηφαλιότητα για να μπορούμε, επειδή υπάρχουν πάρα πολλά μέτωπα ανοιχτά, να ανταποκριθούμε άμεσα στις ανάγκες».

Κάπως έτσι λοιπόν πρέπει να κινηθεί και ο υπουργός Οικονομικών.

Παραφράζοντας τον συνάδελφό του θα πρέπει να δηλώσει ότι «υπάρχει η ανάγκη συναίνεσης για να μπορούμε να προχωρήσουμε και θα πρέπει να κερδίσουμε μία συναίνεση όλων των πλευρών, όλων των παραγόντων, έτσι ώστε τα θέματα της φορολογίας να προσεγγίζονται με νηφαλιότητα» και να καταργήσει τους νόμους που ποινικοποιούν την μη απόδοση ΦΠΑ.

Ποιος είπε ότι δεν χρειάζεται συναίνεση της πολιτείας με τους φοροφυγάδες, που στην πράξη επισημαίνουν τα «λειτουργικά προβλήματα» του νόμου για τις αποδείξεις;

Πηγή: Καθημερινή