Οι Παπαδάκηδες, οι Αυτιάδες, οι Τράγκες και ο εσμός των γραφικών

Το μέγεθος του κακού που έχουν κάνει στην ελληνική κοινωνία οι διάφοροι Παπαδάκηδες, Αυτιάδες, Τράγκες και λοιποί δήθεν τηλεαστέρες, δεν χρειάζεται να το συζητήσουμε.
Δεν είναι μόνο ότι απευθύνονται στους τηλεθεατές λες κι απευθύνονται σε άτομα με ειδικές ανάγκες, δεν είναι μόνο ο λαϊκισμός που εκπέμπουν, δεν είναι μόνο η υποτίμηση του κοινωνικοπνευματικού επιπέδου όσων τους βλέπουν.
Είναι και η διαμόρφωση μιας συγκεκριμένης κουλτούρας που βασίζεται στο
 επιδερμικό, το αυτονόητο και στο φέρων τηλεθέαση.
Υπηρέτες δήθεν της αλήθειας και της δεοντολογίας, έχουν μετατρέψει την ενημέρωση σε κακό ριάλιτι, μόνο και μόνο για λίγη τηλεθέαση που σε άλλες εποχές εξασφάλιζε περιούσιο παντεσπάνι.
Είναι και η ανάδειξη μιας κάστας αμαθών, ατάλαντων, επιπόλαιων και γραφικών σε πολιτικούς παράγοντες.
Θα ήξερε κανένας τον Γιάννη Μανώλη από την ανύπαρκτη πολιτική του δράση, αν δεν ήταν μόνιμος συνδαιτυμόνας στα τηλεοπτικά τους παράθυρα;
Θα ήξερε κανένας τον Στρατούλη αν δεν ήταν πρώτη μούρη στα πάνελ της συμφοράς;
Θα ασχολιόταν κανένας με τον Ψωμιάδη, τον Ντινόπουλο, την Κανέλλη, τον Λαφαζάνη, τον Καμένο  και το κάθε καμένο βούρλο, αν δεν έβρισκαν στέγη να αμολάνε τις αρλούμπες τους και να δημιουργούν εκρηκτικό κλίμα στην κοινωνία;
Θα ήξερε κανένας τη φάτσα της Δούρου, του Κασιδιάρη, του Μαρκόπουλου, της Αποστολάκη, της Κατσέλη, του Κουλούρη, του Γεωργιάδη,  του κάθε εργατοπατέρα και του κάθε ανύπαρκτου;

Αν δεν υπήρχαν οι σκυλοκαβγάδες για τα μηχανάκια της AGΒ, όλοι αυτοί θα ήταν σπίτια τους ή στα καφενεία του χωριού τους.
Αν δεν υπήρχαν οι συνειδητές επιχειρήσεις αυτών των κυρίων δημοσιογράφων για «τζέρτζελο» και χάβρα, πολλά πράγματα στον πολιτικό διάλογο θα ήταν καλύτερα.
Αν δεν υπήρχαν οι προσκλήσεις προς την κάθε Κανέλλη –που είναι βέβαιο ότι αν δεν έχει με ποιον να τσακωθεί θα τσακωθεί με το τσιγάρο της – προς κάθε φωνακλά και εριστικό, αν στη θέση τους ήταν εκείνοι –και υπάρχουν πολλοί- που έχουν άποψη και νοημοσύνη, πολλά πράγματα θα είχαν πάρει άλλο δρόμο στον τόπο μας.
Αν δεν υπήρχε ο χώρος που φυτεύτηκαν οι σπόροι του λαϊκισμού και τα άνθη του έγιναν περιζήτητα, όλα θα ήταν αλλιώς.
Αν ο Παπαδάκης κι ο κάθε Παπαδάκης είχαν θέληση να προάγουν τον δημόσιο διάλογο, δεν θα συγκροτούσε το συγκεκριμένο πάνελ.
Ήταν δυνατόν να μη ήξερε ότι Κανέλλη, Δούρου και Κασιδιάρης είναι ένα εκρηκτικό μίγμα από το οποίο ουδείς μπορεί να περιμένει το παραμικρό, πλην καυγά; Άρα εξασφαλισμένης τηλεθέασης;

Δυστυχώς, όλοι αυτοί, δημιούργησαν σχολή.
Ακόμη και θεωρητικά «σοβαρές» εκπομπές της τηλεόρασης, έσπευσαν να τους μιμηθούν.
Έτρεχαν να «κλείνουν» εκείνους που θα δημιουργούσαν δεδομένα τηλεθέαση.
‘Όχι με τις απόψεις τους, αλλά με τους καυγάδες και τη ρηχότητα τους.
Αποτέλεσμα είναι ο δημόσιος διάλογος να είναι του επιπέδου των Παπαδάκηδων, Αυτιάδων, Τράγκηδων και του λοιπού εσμού τους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ακόμη και ο σοβαρός Νίκος Χατζηνικολάου, είχε "στήσει" έως προσφάτως, ένα δελτίο ειδήσεων με πρωταγωνιστές τους Τράγκα και Μακρή, όπου σε καθημερινή βάση γινόταν το ξεκατίνισμα, το οποίο βαφτίστηκε ανεξαρτησία απόψεων.
Κι έβγαζαν τρελό τον Κώνστα όταν επιχειρούσε να ψελλίσει δυο σοβαρές κουβέντες.

Έχουμε, όμως, την βεβαιότητα, ότι όπως τελειώνει μια εποχή για πολλά πράγματα στον τόπο μας, έτσι τελειώνει και η ζούγκλα των Παπαδάκηδων, των Αυτιάδων και των λοιπών γραφικών αστέρων….
Ο πολύς ο κόσμος, μπορεί να αρέσκεται στον λαϊκισμό, αλλά δεν μπορεί εσαεί να σέρνεται πίσω από την υποκουλτούρα.