Γαμώ την ατυχία μου!

Στη δυσκολότερη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της η Ελλάδα έχει τη μέγιστη των ατυχιών.

Να μη διαθέτει έναν ηγέτη που μέσα στην αβεβαιότητα, την απόγνωση, τον πανικό και την απέραντη σύγχυση να έχει τα κότσια να κρατήσει το πηδάλιο με στιβαρότητα και σιγουριά.

Γαμώ την ατυχία μου!

Αν κάποιος νηφάλιος πολίτης συνειδητοποιήσει ότι η επιλογή του σήμερα είναι Σαμαράς ή Τσίπρας, με ολίγη από Βενιζέλο (παρεμπιπτόντως ο αμετανόητος, χθες τάχθηκε

 και πάλι κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων), Κουβέλη και Καμένο, πρέπει να ζητήσει επίδομα άμεσης ψυχοθεραπείας.

Και τι κάνεις σε αυτές τις περιπτώσεις;

Τι κάνεις ως χώρα όταν δεν διαθέτεις ένα Βενιζέλο (Ελευθέριο φυσικά) ή ένα Καραμανλή (Κωνσταντίνο φυσικά);

Η θέση αυτής της διαδικτυακής γωνιάς είναι γνωστή από τη πρώτη στιγμή της δημιουργίας της.

Συνεργάζεσαι! Μέσα στο περιβάλλον της Ευρωζώνης και κοντά σε όλες τις εξελίξεις.

Δεν περιθωριοποιείσαι. Δεν βγαίνεις στο δάσος σαν την Κοκκινοσκουφίτσα.

Δείχνεις με κάθε τρόπο τις επιθυμίες σου να είσαι κοντά στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Και με λόγια, αλλά κυρίως με πράξεις.

Διαμορφώνεις τις συμμαχίες σου.  

Στο δε εσωτερικό, βάζεις στο τραπέζι εκείνα που σε ενώνουν, απομακρύνεις προσωρινά εκείνα που σε χωρίζουν και προχωράς.

Οι υπεύθυνοι βάζουν πλάτη, οι ανεύθυνοι το πεζοδρόμιο κι ο Θεός βοηθός.

Αυτό επιτάσσει το πρώτο και πλέον ουσιώδες κεφάλαιο της πολιτικής:

«Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού».

Δεύτερο κεφάλαιο:

«Πολιτική είναι η τέχνη να διαχειρίζεσαι την κρίση και την αβεβαιότητα».

Τρίτο κεφάλαιο:

 «Πολιτική είναι η τέχνη να μπορείς να ισορροπείς και να συμμαχείς».

Τέταρτο κεφάλαιο:

 «Πολιτική είναι η τέχνη να βρίσκεις εναλλακτικές λύσεις όταν έχεις να αντιμετωπίσεις συγκεκριμένες επώδυνες καταστάσεις».

Γαμώ την ατυχία μου!

Πού στο διάολο πάμε με όλες αυτές τις πολιτικές δυνάμεις που ο ένας βρίζει τον άλλο;

Πού αδυνατούν να πουν ακόμη και «καλημέρα» μεταξύ τους;

Πού ο ένας ψάχνει να βγάλει στη επιφάνεια τα άπλυτα του άλλου;

Πού δεν έχουμε καν καθίσει καν σε ένα τραπέζι για να αποφασίσουμε ποιες αλλαγές θα κάνουμε στον παραγωγικό – οικονομικό ιστό της χώρας;

Γαμώ την ατυχία μου!

Θα καταλάβουν άραγε όλοι αυτοί οι κύριοι –την κυρία δεν την αναφέρω επειδή ουδείς μπορεί να κατανοήσει τον λόγο που πολιτεύεται χωρίς να θέλει να συμμετέχει- ότι τη Δευτέρα το πρωί οφείλουν να καθίσουν μαζί και να αποφασίσουν για εμάς;

Θα καταλάβουν ότι με τον υψηλότατο βαθμό επικινδυνότητας των πραγμάτων, ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι θα ρισκάρει αβέβαιες και τυχοδιωκτικές λύσεις;

Γαμώ την ατυχία μου!

Θα καταλάβουν ότι τα ταμεία είναι στεγνά κι ότι δεν μπορεί να χάνεται χρόνος στην κλεψύδρα που σηματοδοτεί τη σωτηρία του τόπου;

Θα καταλάβουν ότι αν δεν θέλουμε να ζήσουμε την κόλαση, οφείλουν να δημιουργήσουμε ένα μεγάλο εθνικό μέτωπο ενωμένης Ελλάδας;

Γαμώ την ατυχία μου!

Θα καταλάβουν ότι οι λαϊκίστικες ψευτομαγκιές είναι γραφικές εκδηλώσεις που ποτέ δε ωφέλησαν;

Θα καταλάβουν ότι πρέπει να συνεργαστούν;

Να δημιουργήσουν κυβέρνηση χωρίς πεζοδρόμιο;

Με τιμιότητα και μπέσα κι όχι έχοντας ο καθένας το μυαλό στο στείρο κομματικό συμφέρον ή σε μια αριβιστική επιδίωξη μιας ενδεχόμενης πρωθυπουργίας;

Γαμώ την ατυχία μου…..