Το θλιβερό περιστατικό, η υποκρισία και η σκοτεινιά

Το γράψαμε και σε προηγούμενο άρθρο μας.

Η βία, είναι βαθύτατο φαινόμενο παρακμής.

Όπως και οι επιχειρήσεις συγκεκριμένων κομμάτων προς την κατεύθυνση διαίρεσης της κοινωνίας.

Η βία δεν μπορεί να έχει θέση στη δημοκρατία.

Δεν μπορεί να υποκαταστήσει καμιά ιδεολογία, κανέναν διάλογο.
Κι εμείς από΄τούτη τη διαδικτυακή γωνιά δεν είμαστε διατεθιμένοι να επιλέξουμε στρατόπεδο βίας.
Οφείλουμε, όμως, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Ναι ο Κασιδιάρης είχε κατάπτυστη και

 άκρως φασιστική συμπεριφορά.

Συνεπώς, σωστός ο ορυμαγδός που ξεσηκώθηκε εναντίον του και εναντίον των ακραίων θέσεων του κόμματός του.

Η υποκρισία, όμως, περισσεύει.

Πού ήταν όλοι αυτοί όταν ο συνταξιούχος οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ επιτέθηκε να δολοφονήσει τον Κωστή Χατζηδάκη;

Πού ήταν όλοι αυτοί όταν κάποια χαϊδεμένα καλόπαιδα έκαψαν με τις δολοφονικές μολότοφ τους τρείς ανθρώπους στη Μarfin;

Πού ήταν όλοι αυτοί όταν οι διάφοροι «αγανακτισμένοι» επιδεικνύοντας φασίζουσες συμπεριφορές πετούσαν γιαούρτια, επιτίθονταν φραστικά και μούντζωναν πολιτικούς αντιπάλους τους;

Πού ήταν όλοι αυτοί όταν κάποιοι που όλοι ξέρουμε "συμμαχούσαν" με τους χρυσαυγίτες στην Κερατέα, εναντίον των νόμων του Κράτους;

Πού ήταν όλοι αυτοί –για να πάμε και σε ηπιότερα στάδια βίας- όταν η σημερινή 13^η συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ κατέβαζε διακόπτες, έκλεινε αεροδρόμια και λιμάνια, χάριν του σοσιαλιστικού τους οράματος;

Πού ήταν όλοι αυτοί όταν κάποιοι μεγαλοσχήμονες της σημερινής πολιτικής «άρχουσας πολιτικής τάξης», υπερασπίζονταν την τρομοκρατία;

Η ιδεολογία του Κασιδιάρη είναι ίδια κι απαράλλακτη με πολλών άλλων, δήθεν δημοκρατών.

Είναι ίδια κι απαράλλακτη με τη μαυρίλα που σκιάζει τον τόπο.

Όπως και η υποκρισία…