Η τρόικα μπορεί να δεχθεί αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου

Γράφει η Νεκταρία Ελευθερία Αγγελάκη*

Από την ημέρα της υπογραφής των μέτρων μηχανισμού στήριξης μέχρι σήμερα, έχει χυθεί πολύ μελάνι για το αν έπρεπε η Ελλάδα να εισέλθει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή όχι. Εκτός όλων των άλλων, δεν έγινε ποτέ στην Ελλάδα συνείδηση, ότι η χώρα μας ήταν, είναι και θα είναι κυρίαρχη, στον τρόπο
 με τον οποίο θα φθάσει και θα επιτύχει την εσωτερική έννομη τάξη της, δηλαδή τα αποτελέσματα που προδιαγράφει το Μνημόνιο. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση της Ελλάδας, ως προς τη η σύμβαση με το ΔΝΤ, δεσμεύεται μόνον ως προς το αποτέλεσμα ενώπιον της διεθνούς έννομης τάξης και όχι ως προς τι μέτρα θα λάβει, προκειμένου να καταλήξει στο οποιοδήποτε αποτέλεσμα επιτάσσεται από τους δανειστές της.

Η διαδικασία του Μνημονίου είναι ένα «result oriented process».

Αυτό, είναι εν πολλοίς φυσικό, αφού, διαπραγματευόμενη με τους εκπροσώπους του ΔΝΤ και των άλλων εμπλεκομένων μερών, ήτοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μόνον η Ελληνική Κυβέρνηση γνώριζε τι χρειάζεται στην εσωτερική της έννομη τάξη για να επιβληθεί αποτελεσματικά ένα συγκεκριμένο μέτρο για το οποίο δεσμεύτηκε στη διεθνή έννομη τάξη. Οι δανειστές μας ούτε ήταν υποχρεωμένοι ούτε και ενδιαφέρονταν να το γνωρίζουν.

Εκείνο που πρέπει να αντιληφθούμε είναι ότι είμαστε κύριοι του οικονομικού μας προγράμματος που αποτυπώθηκε στο Μνημόνιο, με την ιδιοκτησιακή έννοια της κυριότητας. Το «conditionality» (πρόκειται για τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται, προκειμένου να εγκριθεί η χρηματοδότηση και η μετέπειτα έγκαιρη εκταμίευση της οικονομικής στήριξης) του ΔΝΤ και του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, παρακολουθεί ένα οικονομικό πρόγραμμα, που καταρτίζει ο ίδιος ο χρηματοδοτούμενος (στην περίπτωσή μας η χώρα μας μέσω της ελληνικής κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου).

Με άλλα λόγια, το ΔΝΤ μας είπε: "εσείς ξέρετε τις ανάγκες σας καλύτερα από τον καθένα, τη στιγμή μάλιστα που είστε και ανεπτυγμένο κράτος. Σχεδιάστε, λοιπόν, ένα οικονομικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση σας και αν εγκρίνω ότι είναι βιώσιμο, θα το χρηματοδοτήσω. Εάν κρίνω ότι κάτι στο πρόγραμμά σας δεν είναι στη σωστή κατεύθυνση, τότε θα το υποδείξω. Εάν όμως με πείσετε για το αντίθετο, τότε θα το δεχτώ. Εάν μάλιστα μου προτείνετε κάτι άλλο στη θέση του αρχικού προγράμματος, το οποίο θα είναι αποτελεσματικό, τότε θα το δεχτώ, διότι εμένα με ενδιαφέρει το τελικό αποτέλεσμα".

Απ’ όλα τα παραπάνω λοιπόν καταδεικνύεται ότι ο κ. Παπανδρέου και το επιτελείο του δεν είχαν καταστρώσει ένα πρόγραμμα εξόδου της χώρας μας από την κρίση, αλλ’ αντιθέτως, εντελώς άκριτα δέχτηκαν το πρόγραμμα που τους ετοίμασαν οι τεχνοκράτες της Τρόικας. Ανέλαβαν την διακυβέρνηση της χώρας, προκειμένου να καταστούν απλοί διαχειριστές της πολιτικής της Τρόικας, μολονότι, ως προαναφέρθηκε, οι βασικοί σχεδιαστές κάθε οικονομικού προγράμματος με το ΔΝΤ είναι η εκάστοτε κυβέρνηση.

Επομένως, ορθά ο Αντώνης Σαμαράς κατηγορεί την Κυβέρνηση για παντελή έλλειψη διαπραγμάτευσης των όρων του μνημονίου με την Τρόικα και γι’ αυτό, τώρα, τους καλεί για αναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου.

Δέον να γίνει αντιληπτό, ότι η αναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου όχι μόνο είναι εφικτή, αλλά και θα γίνει αποδεκτή από την Τρόικα, διότι η έξοδος από την κρίση και η μείωση του ελλείμματος θα επέλθει μόνο με την ανάπτυξη, την οποία εδώ και ένα χρόνο πλέον επικαλείται ο Αντώνης Σαμαράς.

Όλα εξαρτώνται από τον κ. Παπανδρέου και το επιτελείο του…

* Η Νεκταρία Ελευθερία Αγγελάκη, είναι Δικηγόρος στη Θεσσαλονίκη