«Αφού τόσο πολύ αρέσει η λέξη συναίνεση προτείνουμε δύο πράγματα, να σοβαρευτούμε και να συζητήσουμε για το πρόβλημα ότι η πολιτική δεν αποδίδει και να πρέπει να τη διορθώσουμε.
Έχουμε κάθε καλή διάθεση να συζητήσουμε με όσους προσέρχονται με ανοιχτή ματιά. Δεύτερον, να επαναδιαπραγματεύθουμε το ίδιο το μνημόνιο όχι τους τελικούς στόχους του. Το μεγάλο ζητούμενο είναι η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου», τόνισε σήμερα
ο Αντώνης Σαμαράς στην ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, τόνισε επιπλέον ότι οι ίδιοι που ζητούν από την αντιπολίτευση να συναινέσει, δεν ζητούν από την κυβέρνηση να κυβερνήσει, ενώ παρατήρησε «παράξενο τον ρόλο που πρέπει να έχει η κυβέρνηση να ζητούν να τον διαδραματίσουμε εμείς, να αναδεικνύουν το ρόλο μας όχι μόνο τα κόμματα στο εσωτερικό, αλλά και ξένοι αξιωματούχοι στο εξωτερικό, πρόσθεσε, επισημαίνοντας πως οι ίδιοι που ζητούν από την αντιπολίτευση να συναινέσει, δεν ζητούν από την κυβέρνηση να κυβερνήσει».
Αναλυτικά και μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ανέφερε:
"Η Κυβέρνηση προσπαθεί συστηματικά, με τη βοήθεια των γνωστών εξαπτέρυγών της πάντα, να περάσει στο λαό μας την εντύπωση, πως αν εγώ συναινούσα σε αυτή την αποτυχημένη συνταγή, τότε, ως δια μαγείας, θα λυνόταν το πρόβλημα. Μακάρι να ήταν έτσι… 100 φορές θα έβαζα τότε την υπογραφή μου! Αλλά δυστυχώς μόνον έτσι δεν είναι. Όμως, αφού τόσο πολύ αρέσει η λέξη «συναίνεση», εμείς προτείνουμε δύο πράγματα:
* Πρώτον, να σοβαρευτούμε! Και να συζητήσουμε για το πρόβλημα. Ποιο πρόβλημα: Ότι η πολιτική που εφαρμόζεται δεν αποδίδει. Και πώς θα τη διορθώσουμε…
Αυτή τη συζήτηση μπορούμε να την κάνουμε. Εμείς από την πλευρά μας έχουμε υποβάλλει την πρότασή μας, το Ζάππειο-ΙΙ, με πλήρη στοιχεία. Κι έχουμε κάθε καλή διάθεση να τα συζητήσουμε και να τα βρούμε με όποιους προσέρχονται με ανοιχτό μυαλό και καθαρή ματιά.
* Δεύτερον, αφού πρώτα συμφωνήσουμε μεταξύ μας τι πρέπει να γίνει και τι πρέπει να αλλάξει, να πάμε μαζί και να τα διαπραγματευθούμε με την Τρόϊκα.
Να επαναδιαπραγματευθούμε το ίδιο το Μνημόνιο! Όχι τους τελικούς στόχους του, τη δραστική μείωση του ελλείμματος και την αποκλιμάκωση του χρέους. Εκεί συμφωνούμε. Εμείς μάλιστα επαυξάνουμε…
Όμως, να επαναδιαπραγματευθούμε όλα τα ενδιάμεσα βήματα και τους τρόπους για να το επιτύχουμε αυτό, ώστε να υπάρξουν αποτελέσματα.
Να γιατί το λέω και το ξαναλέω: Το μεγάλο ζητούμενο αυτή τη στιγμή είναι η Επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου.
Και η μεγάλη βάση συναίνεσης που θέλει ο ελληνικός λαός είναι να συμφωνήσουμε όλοι πως θα επαναδιαπραγματευθούμε το Μνημόνιο.
Ο κύριος Παπανδρέου μας είπε ότι είναι διατεθειμένος να δεχθεί κάποιες από τις ιδέες μας. Έτσι γενικά και αφηρημένα. Αρκεί αυτό;
Δυστυχώς δεν αρκεί, αλλά μπορούμε τουλάχιστον να ξεκινήσουμε από κάπου.
Ποιο είναι το «αγκάθι» της συζήτησης;
Η μείωση των φορολογικών συντελεστών! Διότι ακόμα κι αν κάνουμε όλα τα άλλα που περιλαμβάνει το Ζάππειο-ΙΙ, αν δεν μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές, δεν θα υπάρξει το δημιουργικό σοκ που χρειάζεται η οικονομία. Και δεν θα αποδώσουν τα υπόλοιπα.
Χώρες που μειώνουν απότομα τους πολύ υψηλούς φορολογικούς συντελεστές τους, βλέπουν διαφορά. Κι όταν κάνουν κι όλα τα άλλα που προτείνουμε, βλέπουν μεγάλη διαφορά. Σε αυτό κανείς δεν έχει αντίρρηση…
Συναίνεση για συνέχιση της ίδιας αδιέξοδης πολιτικής δεν πρόκειται να δώσουμε.
Που ακούστηκε, ότι πρέπει να συναινέσω στο λάθος;
Η Κυβέρνηση πρέπει να συναινέσει στη διόρθωση του λάθους!
Αν προσυπέγραφα τη σημερινή πολιτική συνολικά, παρά το γεγονός ότι διαφωνώ και παρά το γεγονός ότι αποδείχθηκε ήδη πως είχα δίκιο που διαφωνούσα εξ αρχής, τότε θα ήταν σαν να υπογράφω την κατάργηση της Αντιπολίτευσης.
Σαν να υπογράφω την κατάργηση της Δημοκρατίας.
Σαν να προσυπογράφω το μονόδρομο που οδήγησε σε αδιέξοδο.
Σαν να προσυπογράφω τη «δικτατορία του μονόδρομου».
Γιατί, δημοκρατία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, προϋποθέτει ότι υπάρχουν διαφορετικές επιλογές. Όταν καταργείς τις επιλογές, όταν υποχρεώνεις όλους να βαδίσουν τον ίδιο «μονόδρομο», τότε ακυρώνεις της δημοκρατία. Τότε επιβάλλεις αυτό που έλεγε η Μάργκαρετ Θάτσερ κάποτε, the dictatorship of no alternative, τη δικτατορία της μοναδικής επιλογής, τη δικτατορία του «μονόδρομου».
Εγώ δεν πρόκειται ποτέ να προσυπογράψω την αυτοκατάργηση της Αντιπολίτευσης και της Δημοκρατίας. Τέτοια τελεσίγραφα, αν υπάρξουν, απορρίπτονται από τώρα.
Προσφέρω πλήρη στήριξη σε μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης που υπήρξαν και δικές μας θέσεις, πριν τα «ανακαλύψει» η κυβέρνηση.
Ακούω να μου λένε ότι θέλουν τη συναίνεση της Νέας Δημοκρατίας για αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση της Περιουσίας.
Τι μας λένε τώρα; Ότι πρέπει να συναινέσουμε σε αυτά που ήδη έχουμε προτείνει; Που έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να ζητάμε και δεν μας άκουγαν ως τώρα; Άσε που ακόμα και τώρα οι μεγάλες αντιστάσεις βρίσκονται στους κόλπους του ίδιου του κυβερνητικού κόμματος.
Εμείς συναινούμε σε αυτά, κύριοι του ΠΑΣΟΚ. Και το ξέρετε. Το ερώτημα είναι οι δικοί σας κομματικοί στρατοί, συμφωνούν; Οι συνδικαλιστάδες σας δέχονται να χάσουν τα σκανδαλώδη προνόμια που αφειδώς τους δώσατε στο παρελθόν; Οι ακτιβιστές, που τους κάνατε υπουργούς, συναινούν να παραιτηθούν από τις ιδεοληψίες τους;
Όμως για να εκφραστεί η θέση μας σε όλα αυτά, πρέπει να τα φέρετε στη Βουλή χωριστά. Να ψηφίσουμε κατ’ άρθρο. Γιατί κατ’ άρθρο θα ψηφίσουμε αυτά που συμφωνούμε, έτσι κι αλλιώς. Στο σύνολό του δεν μπορούμε να ψηφίσουμε το Μεσοπρόθεσμο, αν δεν συμπεριλαμβάνει μέτρα Επανεκκίνησης, ιδιαίτερα στο φορολογικό.
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι
Ακούμε την κριτική του Τύπου. Καλοδεχούμενη ασφαλώς.
Αλλά να θυμούνται όλοι ότι τώρα ο λαός μας ακούει. Και η διαστρέβλωση των θέσεων μας, κάποιες φορές, προσκρούει στην ίδια την κοινωνία. Να θυμούνται όλοι ότι οι διαστρεβλώσεις της πολιτικής μας και των θέσεων μας, δεν αντέχουν στο χρόνο. Εμείς αντέχουμε στο χρόνο…
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να μεταφέρετε παντού. Στην κοινωνία συνολικά και στις ιδιαίτερες περιφέρειές σας.
Έγινε, επί ένα χρόνο τώρα, προσπάθεια προπαγανδιστικής μας εξόντωσης.
Όταν υπήρχε η ψευδαίσθηση ότι η κυβερνητική πολιτική του Μνημονίου θα επιτύγχανε τους στόχους της, μας απαξίωναν πλήρως.
Όταν άρχισαν να συνειδητοποιούν πια, ότι η κυβερνητική πολιτική αποτυγχάνει, προσπάθησαν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι «όλοι ίδιοι είναι».
Όχι δεν είμαστε «όλοι ίδιοι». Εμείς απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από τα χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος που οδήγησαν στη σημερινή κρίση:
* Θέσαμε για πρώτη φορά από κόμμα εξουσίας το ζήτημα αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας.
* Θέσαμε για πρώτη φορά το αίτημα Ισοσκελισμένου Προϋπολογισμού το συντομότερο δυνατό.
* Θέσαμε για πρώτη φορά ζήτημα απότομης μείωσης όλων των φορολογικών συντελεστών. Με επιστέγασμα κοινό φορολογικό συντελεστή κερδών στο 15%. Και γενναία αποκλιμάκωση του συντελεστή φυσικών προσώπων.
* Καταγγείλαμε για πρώτη φορά με τέτοια αποφασιστικότητα τα σκανδαλώδη προνόμια ορισμένων συντεχνιών του Δημοσίου.
* Θέσαμε για πρώτη φορά το αίτημα πλήρους νομιμοποίησης της μεγάλης πλειονότητας των αυθαιρέτων, με δρακόντεια απαγόρευση της αυθαίρετης δόμησης στο εξής.
* Μιλήσαμε για πρώτη φορά για δραστικά μέτρα επαναπατρισμού κεφαλαίων στην Ελλάδα.
* Ζητήσαμε ξεκάθαρα ανακήρυξη της ΑΟΖ.
* Ζητήσαμε την απελευθέρωση των Πανεπιστημίων από το άσυλο της παρανομίας.
* Απαιτήσαμε ειδικό έλεγχο της περιουσιακής κατάστασης όσων διατέλεσαν πρωθυπουργοί, υφυπουργοί, αρχηγοί κομμάτων, από το 1974 μέχρι σήμερα.
* Και ετοιμάζουμε γενναία και ανατρεπτική πρόταση για το Σύνταγμα του 21ου αιώνα.
* Να γιατί μιλάμε για νέα Μεταπολίτευση…
Γιατί καθένα απ’ αυτά θα ήταν αδιανόητο να τα πει στην Ελλάδα κόμμα εξουσίας πριν λίγα χρόνια.
Εμείς τα είπαμε, πήραμε κόστος και σήμερα βρίσκονται στην ατζέντα της κοινωνίας.
Κι όλα αυτά τα κάναμε χωρίς να υποστείλουμε τη σημαία της διαφωνίας μας στη λανθασμένη Πολιτική του Μνημονίου.
Και χωρίς να πάψουμε να στηρίζουμε ο,τιδήποτε καλό γίνεται από την κυβέρνηση. Έστω κι αν δεν το πολύ-πιστεύει. Έστω κι αν το πολεμούν στη συνέχεια οι δικοί της.
Γιατί μη κάνετε λάθος: είναι τέτοιες οι διαιρέσεις μέσα στην Κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, που εκτροχιάζουν μόνιμα ό,τι κι αν αποφασίζεται…
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Σύντομα, συντομότερα απ’ ό,τι κάποια φαντάζονται, θα κληθούμε να κυβερνήσουμε.
Ξέρουμε τι θέλουμε, που βρισκόμαστε, που πατάμε και που πάμε.
Ξέρουμε να λέμε τα μεγάλα ναι. Αλλά και τα μεγάλα όχι.
Άλλωστε, εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε ότι πολλές μεγάλες στιγμές σηματοδοτούνται από μεγάλες αρνήσεις, τα μεγάλα όχι!
Όπως σηματοδοτούνται από μεγάλες καταφάσεις, τα μεγάλα ναι.
Λέμε όχι συναίνεση στο λάθος.
Αλλά λέμε ναι στη συναίνεση για να διορθωθεί το λάθος και να ανασάνει η Κοινωνία.
Άλλωστε, η πρότασή μας είναι πρόταση Εθνική. Όχι της Νέας Δημοκρατίας μόνο. Γιατί οδηγεί στο μεγάλο ζητούμενο, στον μεγάλο απόντα: την Ανάπτυξη! Και στο τέλος της ανεργίας. Στην επιστροφή στη δουλειά και την αισιοδοξία.
Τελευταία ακούγονται και κάποια περίεργα:
Άκουσα κάποιον να επικαλείται το ιστορικό προηγούμενο του Θεμιστοκλή με τον Ευρυβιάδη, που παρά τον τσακωμό τους, συμφιλιώθηκαν πριν τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας.
Συμφωνώ απόλυτα. Μόνο να θυμίσω μια μικρή λεπτομέρεια: ότι τα βρήκαν μεταξύ τους για να πολεμήσουν και όχι για να… υποκύψουν"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου