Τα «βραχιολάκια» που πέρασαν οι Αμερικάνοι στον ισχυρό άνδρα του ΔΝΤ, τα είδαμε όλοι, μέσα από τις τηλεοπτικές εικόνες και τις φωτογραφίες που έκαναν τον γύρο της υφηλίου.
Την αναμονή του δεμένο πισθάγκωνα στο δικαστήριο, επίσης.
Για το κελί που τον έχωσαν, μέχρι να τον μεταφέρουν στο δικαστήριο, διαβάσαμε.
Για την ταχύτητα αντίδρασης της αστυνομίας και της Δικαιοσύνης, διαβάσαμε και αντιληφθήκαμε.
Για την προστασία της γυναίκας που κατήγγειλε
τον mister ΔΝΤ, ακούσαμε και είδαμε.
Για φανταστείτε, τώρα, στη θέση του Στρος Καν, να ήταν κάποιος Έλληνας αξιωματούχος στην Ελλάδα.
Θα τον είχε κατεβάσει από το αεροπλάνο η αστυνομία και θα τον είχε συλλάβει;
Αστεία πράγματα!
Θα τον είχαν μπουζουριάσει σ’ ένα κελί, παρέα με ληστές, κλέφτες, δολοφόνους και λοιπούς παραβατικούς;
Εμείς λέμε, ότι στην καλύτερη περίπτωση, θα την έβγαζε στο γραφείο του διοικητή του τμήματος, μέχρι οι συνήγοροί του να αποσπάσουν καμιά προθεσμία για καμιά εικοσαριά ημέρες!
Κι όλοι θα ψάχναμε το ποιόν της καταγγέλλουσας, κάποιοι δε θα την είχαν βγάλει από πόρνη, μέχρι παρανοϊκή, με τις φωτογραφίες της να γίνονται εξώφυλλα.
Στα δε καφενεία, η φράση «θα τα ήθελε κι εκείνη, δεν μπορεί…», θα έδινε και θα έπαιρνε.
Χώρια που πολιτικοί, βουλευτές, επιχειρηματίες, διαπλεκόμενοι και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, θα είχαν κινήσει γη και ουρανό για να σκεπάσουν τα σκατά.
Αυτή, λοιπόν, είναι μια από τις μεγάλες μας διαφορές από τον υπόλοιπο κόσμο και δη τις ΗΠΑ.
Εμείς είμαστε ένα μικρό απόμακρο χωριό της παγκόσμιας κοινότητας, που έχουμε μάθει να ζούμε με δικούς μας κανόνες και να ερμηνεύουμε τους νόμους κατά το δοκούν.
Οι περισσότεροι, τους γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας, επειδή όλο και κάποιο παράθυρο θα βρεθεί να την …πουλέψουμε!
Οι αμερικανικές αρχές όμως, με τη στάση τους απέναντι στον Στρος Καν, απέδειξαν δυο πράγματα.
Το πρώτο είναι η αυτοτέλεια της αστυνομίας και της Δικαιοσύνης, από κάθε κυβερνητική παρέμβαση.
Το δεύτερο, ότι ουδείς, όσο ψηλά κι αν ίσταται, δεν είναι υπεράνω των νόμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου