Γιατί μας ήταν χρήσιμος ο Ντομινίκ!

Μπορεί πολλά κυβερνητικά στελέχη να δείχνουν χαιρέκακη συμπεριφορά στην δραματική περιπέτεια του Στρος Καν, εξ αιτίας των αποκαλύψεών του για τις επαφές του με τον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά πολιτικά κάνουν λάθος.

Ούτε το πρώτο είναι, άλλωστε, ούτε το τελευταίο.

Ο διευθυντής του ΔΝΤ, μαζί με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, Ζακ Κλωντ Τρισέ, ήταν οι δυο άξονες

 που βοήθησαν την Ελλάδα να αντιμετωπίσει την γερμανική επιθετικότητα.

Και οι δυο, ουσιαστικά είναι εκτός μάχης (ο Στρος Καν από τα ασίγαστα πάθη του και ο Τρισέ τον Νοέμβριο επειδή λήγει η θητεία του), συνεπώς δεν θα υπάρξει πλέον αντίβαρο και οι Γερμανοί, ήδη, «παίζουν μπάλα μόνοι τους».

Η εξέλιξη αυτή, αναμφισβητήτως δεν προσφέρεται για χαιρεκακίες και μικροκακιούλες, από την πλευρά των υπουργικών στελεχών.

Σε μια περίοδο, που με Γερμανική απαίτηση, προβάλλεται ο εκβιασμός της συναίνεσης στο εσωτερικό για να πάρουμε την πέμπτη δόση ή άλλα δάνεια, ο Ντομινίκ μας ήταν απαραίτητος, έστω και ερωτύλος.

Γιατί, αυτή τη στιγμή οι Γερμανοί και ο Όλι Ρεν, επιμένουν σε κάτι ανόητο.

Στη συναίνεση.

Ναι, αν είναι εφικτό να γίνει.

Όμως δεν είναι η έλλειψη συναίνεσης το πρόβλημα της Ελλάδας.

Κι οι Γερμανοί, μα και ο Όλι Ρεν που τη ζητούν, αδυνατούν να κατανοήσουν ότι το μέγιστο πρόβλημα είναι ότι οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν και είναι τελματωμένες, επειδή η κυβέρνηση της Ελλάδας είναι αδύναμη από εσωτερικά της προβλήματα και ανεπάρκεια του πρωθυπουργού να κυβερνήσει.

Η έλλειψη συναίνεσης είναι το πρόβλημα του Όλι Ρεν ή η στασιμότητα, η βαθιά ύφεση και το ακυβέρνητο καράβι;

Η έλλειψη συναίνεσης φρενάρει τις αποκρατικοποιήσεις ή το βαθύ ΠαΣοΚ και συγκεκριμένοι υπουργοί της κυβέρνησης;

Η έλλειψη συναίνεσης κάνει αδύνατη την είσπραξη των φόρων ή την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής;

Η έλλειψη συναίνεσης κάνει τους βουλευτές του ΠαΣοΚ να ανεβαίνουν κάθε λίγο και λιγάκι στα κεραμίδια; 

Ας δουλέψει η κυβέρνηση, ας πετάξει τις παρωπίδες της, ας ξεφορτωθεί τις αγκυλώσεις της και να κάνει ότι πρέπει.

Ουδείς, λοιπόν στην Ευρώπη, μπορεί να δει κατάματα το πρόβλημα.

Κι υπό αυτή την έννοια, ο Ντομινίκ μας ήταν απαραίτητος.

Έστω και αποστασιοποιημένος από, τον άλλοτε στενό συνομιλητή του, Έλληνα πρωθυπουργό.

Όμως, τα πάθη του Ντομινίκ έκαψαν τον ίδιο και καίνε κι εμάς…