Η ακατανόητη άρνηση της Ν.Δ. για το δημοψήφισμα και η μεγάλη της ευκαιρία από αυτό!

Γράφει

ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Είναι πολύ πιθανόν, η πρόταση του Γιώργου Παπανδρέου για δημοψήφισμα σχετικά με μεγάλα ζητήματα που ταλανίζουν την κοινωνία, να εξυπηρετεί το κόμμα του, υπό την έννοια ότι σε πολλές περιπτώσεις θα αποφύγει τις εσωκομματικές έριδες, ρίχνοντας την ευθύνη στις αποφάσεις του λαού.

Είναι πολύ πιθανόν, επίσης, να υπάρξουν αποτελέσματα τα οποία

 επ’ ουδενί πρέπει , να υπάρξουν, σε σχέση με τον πολιτικό ορθολογισμό των εποχών που διανύουμε, πολύ περισσότερο αν αναλογιστούμε την σταθερή «αριστερή» πολιτική κουλτούρα και νοοτροπία του ελληνικού λαού.

Είναι, τέλος, πολύ πιθανόν ένα δημοψήφισμα να λειτουργήσει ως εκτόνωση μεγάλης μερίδας του εκλογικού σώματος.

Είναι, όμως βέβαιο, ότι δεν εξυπηρετεί μόνο τον Παπανδρέου και το κόμμα του.

Στο σημείο αυτό, επιτρέψτε μου μια αναδρομή. Όταν ο Κώστας Καραμανλής έβαλε μπροστά την αναθεώρηση του Συντάγματος (στο οποίο θα περιλαμβάνονταν η άρση της μονιμότητας, η ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων και άλλες διαρθρωτικές αλλαγές που έχει ανάγκη η κοινωνία), βρήκε μπροστά του τον λαϊκισμό και την άρνηση του ΠαΣοΚ, κυρίως εξ αιτίας των αγκυλώσεων και δογματισμών που διέπουν τα στελέχη του. Βρήκε μπροστά του και τις ουτοπίες της αριστεράς. Κανένας δεν συμφώνησε, κανένας δεν είδε την αναγκαιότητα των αλλαγών και η ιστορία με την αναθεώρηση πήγε περίπατο.

Σε ένα ενδεχόμενο, λοιπόν, δημοψήφισμα, η Νέα Δημοκρατία θα έχει την ευκαιρία για μια ιστορική, αλλά και ουσιαστική δικαίωση. Υπό αυτή την έννοια, είναι ακατανόητη η άρνησή της. Πολύ περισσότερο, όταν τα ερωτήματα που θέλει να θέσει ο Παπανδρέου, είναι ίδια με όσα ήθελε να θέσει ο Καραμανλής το 2007.

Ακόμη κι αν το δημοψήφισμα λειτουργήσει ως εκτόνωση του εκλογικού σώματος, είναι περισσότερο από βέβαιο ότι ουσιαστικά θα σταθεροποιήσει το πολιτικό σύστημα και θα επαναχαράξει τον εκλογικό χάρτη, κάτι που ασφαλώς ευνοεί την αξιωματική αντιπολίτευση που επιθυμεί πολιτική σταθερότητα.

Την ευνοεί και σε κάτι ακόμη.

Με δεδομένη την ιδεολογική υπεροχή του φιλελευθερισμού και την ικανότητά του να παράγει ευμάρεια, οι πολίτες θα ανακαλύψουν πάλι την πολιτική και θα αποφευχθεί η διάχυσή τους σε επικίνδυνες λαϊκίστικες θέσεις των άκρων.

Αρκεί η Νέα Δημοκρατία να τολμήσει να ξεφύγει από κάποια άκρως συντηρητικά στεγανά της.

Να βγει μπροστά.

Να θέσει εκείνη την ατζέντα. Να προλάβει. Να θέσει ερωτήματα που άπτονται της ιδεολογικής της υπεροχής.

Να μιλήσει για την άρση της μονιμότητας.

Να μιλήσει για το μαύρο και το πολιτικό χρήμα.

Να μιλήσει για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια.

Να μιλήσει για τις σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας.

Να μιλήσει για εκλογικό σύστημα.

Ερωτήματα με τα οποία θα διχάσει το κυβερνητικό στρατόπεδο και με τις απαντήσεις τους θα μπορέσει εκείνη να κτίσει το σύγχρονο Κράτος!

Υστρ. 1.  Όσα ακούγονται περί πρότασης για Συντακτική Βουλή, ίσως είναι όμορφα, μα φοβάμαι ότι αποτελούν πομφόλυγες, που δεν κάνουν τίποτα περισσότερο από το να ρίχνουν νερό στο καράβι του λαϊκισμού, αφού αν ανοίξουν τα στεγανά, τότε οι συνέπειες θα είναι τραγικές.

Υστρ. 2. Οι απαντήσεις που δηλώνουν άρνηση στις πράξεις και τη νοοτροπία των συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ σε ποσοστό που αγγίζει το 78%, στο ερώτημα «Συμφωνείτε με τις κινητοποιήσεις που αντιτίθενται στην αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ;», που έγινε από το Βήμα, καταδεικνύει ότι οι πάγιες θέσεις της Ν.Δ. αποκτούν τεράστια ισχύ στο εκλογικό σώμα. Με ότι αυτό συνεπάγεται σε ενδεχόμενο δημοψηφίσματος.