Ο φιλελευθερισμός δεν συμβαδίζει με τον λαϊκισμό!

Ο γράφων έχει την πεποίθηση ότι όταν κάποιος επιχειρεί να εκφράσει ή να δελεάσει τους πάντες, συνήθως δεν επιτυγχάνει τίποτα.
Αντιθέτως, χάνει ακόμη και πολλούς από εκείνους που θεωρητικά συγχρωτίζονται μαζί τους.
Αυτό νομίζουμε ότι ισχύει και με τη ΔΑΚΕ.
Οι συνδικαλιστές της Νέας Δημοκρατίας, κάνουν ότι μπορούν για να ακυρώσουν
 τις εξαγγελίες του προέδρου του κόμματός τους, αλλά και της ίδιας της ιδεολογίας του.
Όταν το κόμμα τους εξαγγέλλει την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δισεκατομμυρίων ευρώ, οι ίδιοι λένε «όχι».
Όταν το κόμμα τους εκφράζεται υπέρ των αποκρατικοποιήσεων, εκείνοι πάνε ανάποδα στον μονόδρομο και συντασσόμενοι με το βαθύ ΠαΣοΚ και την αριστερά, λένε «όχι», όπως στην περίπτωση της ΔΕΗ.
Βλέποντας κάποιος την περίφημη αφίσα της ΔΑΚΕ κολλημένη στους τοίχους της Αθήνας, παθαίνει σύγχυση. Πάνω στη μικρή της επιφάνεια συνωστίζονται:
1. Με κόκκινα γράμματα «ΟΧΙ» και «Ανατροπές τώρα»! Δηλαδή, λίγο από ΚΚΕ!
2. Με γαλάζια γράμματα «Δεν πουλάμε» και «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες»! Δηλαδή λίγο από ΛΑΟΣ και ΠαΣοΚ της εποχής Ανδρέα!
3. Με πράσινα γράμματα «Κάτω η κυβέρνηση της υποταγής». Δηλαδή, λίγο και από Νέα Δημοκρατία!
Η σύγχυση που λέγαμε, δεν αφορά την πτώση των διαχωριστικών γραμμών, όσο κι αν ιδέες και αξίες έχουν μπει σε μια δοκιμασία από την ελλιπή εφαρμογή τους.
Ο φιλελευθερισμός δεν εξαλείφθηκε, ούτε μπορεί να γίνει βορά των κρατικοδίαιτων. Ο φιλελευθερισμός δεν μπορεί να συντάσσεται με τον κρατισμό!  Δεν μπορεί να συμβαδίζει με τον λαϊκισμό. Ο φιλελευθερισμός δεν συμβαδίζει με την νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας.
Κάτι, που προφανώς, οι αξιότιμοι κύριοι εργατοπατέρες της ΔΑΚΕ, δεν γνωρίζουν!
Σε κάθε περίπτωση, με τέτοιες τακτικές, η αξιοπιστία της Νέας Δημοκρατίας δοκιμάζεται. Υπάρχει, όμως, λόγος για αναντιστοιχία έργων και λόγων; Δηλαδή, τι πιο σαφές, σε θεωρητικό, πολιτικό και ιδεολογικό επίπεδο, από τις ξεκάθαρες θέσεις και αποφυγή της τακτικής των αρεστών;
Ακόμη και το εφεύρημα του «κοινωνικού φιλελευθερισμού», πρέπει να σταματήσει, αφού αποτελεί ένα μόρφωμα που οδηγεί στην αταξική κοινωνία. Δεν πρέπει να λησμονούμε πως όταν μιλάμε για κοινωνικό φιλελευθερισμό, μιλάμε ουσιαστικά για μια κοινωνία των 3/3, τουτέστιν την φιλελεύθερη αριστερά!
Μήπως τελικά, μεγάλη μερίδα των συνδικαλιστών και ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας που τον επικαλούνται, ανήκουν αλλού;