Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ιστορία με τις…αποστασίες και τα λοιπά «πράσινα» άλογα, είναι υπόθεση που έρχεται κατ’ ευθείαν από το παρελθόν και έχει αφετηρία τον Γεώργιο Παπανδρέου.
Όποτε έχανε εκλογές, έκανε λόγο για «βία και νοθεία», αλλά και σκοτεινές δυνάμεις που του…στέρησαν τη νίκη.
Ακόμη και τα περίφημα Ιουλιανά του 1965, έμειναν στην ιστορία ως αποστασία, ενώ ήταν ηλίου φαεινότερο ότι όσα συνέβησαν τότε, αποτελούσαν
μια προσπάθεια μεγάλου μέρους της Ένωσης Κέντρου να αποφύγει τους εξτρεμισμούς του Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος επηρεάζοντας τον πατέρα του, επιχειρούσε να βαδίσει τον δικό του δρόμο και να κτίσει τη δική του περπατησιά.
Ουδείς ενοχλήθηκε εκείνα τα χρόνια, από την επιχείρηση του Γεωργίου Παπανδρέου και του παλατιού να ….ξεσηκώσουν βουλευτές της ΕΡΕ για να ρίξουν τον Καραμανλή (1963), ουδείς ενοχλήθηκε ή αποκάλεσε αποστάτες τους Γεώργιο Ράλλη, Παναγή Παπαληγούρα και τους άλλους 13 βουλευτές της ΕΡΕ, όταν έριξαν τον Καραμανλή το καλοκαίρι του 1957.
Γιατί τα θυμηθήκαμε όλα αυτά;
Γιατί, το μεσημέρι της περασμένης Πέμπτης, την ώρα που η κρίση έδειχνε να κορυφώνεται, ο υπουργός Ναυτιλίας (εκείνη τη στιγμή) Γιάννης Διαμαντίδης, βούτηξε ένα μικρόφωνο που του προέταξε ένας δημοσιογράφος κι άρχισε τον φιλιππικό του:
«Ζούμε ημέρες του ‘65», είπε και άφησε σύξυλο το πανελλήνιο!
Φυσικά, ο παλιομοδίτης πολιτικός της Β’ Πειραιά, γόνος πολιτικού τζακιού, το μόνο που κατάφερε είναι να προκαλέσει άφθονο γέλιο και τελικά…να πάει σπίτι του, αφού στον ανασχηματισμό έχασε τον δρόμο.
Πριν, όμως, απ’ τον Διαμαντίδη, τα περί…επικείμενης αποστασίας είχαν αρχίσει να εκπορεύονται από το περιβάλλον Πάγκαλου και έδειχναν τον Βενιζέλο, ενώ το ίδιο συνέβαινε και από παπαγαλάκια του υπουργού Προπαγάνδας Πεταλωτή.
Λίγες ώρες μετά, ο υποδεικνυόμενος ως …αρχιαποστάτης, έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πήρε στην πλάτη του όλο το οικονομικό λούκι.
Όλα αυτά, απέδειξαν για μια ακόμη φορά τη νοοτροπία, την κομματική και πολιτική αγκύλωση, αλλά και τη στασιμότητα του χρόνου στα μυαλά κάποιων πασόκων!
Το παραμύθι έχει τελειώσει.
Οι πολίτες γνωρίζουν ότι οι παραλείψεις και η πολιτική ανεπάρκεια της κεντροαριστεράς και των επαγγελματιών πολιτικών της, είναι τόσο καίριες, ούτως ώστε, ουδείς αντιδρών από τον χώρο της μπορεί να αποκληθεί …αποστάτης… κινούμενος από… συνωμοτική διάθεση ή …αόρατους εχθρούς.
Κάποτε, που και τα μέσα ενημέρωσης ήταν λιγότερα, αλλά και το επίπεδο των Ελλήνων χαμηλό, μπορεί να είχαν πέραση.
Σήμερα, γελάει η κοινωνία.
Ξαναλέμε. Το παραμύθι τελείωσε.
Και τα «πράσινα» άλογα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου