Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Ο λαϊκισμός της τηλεόρασης!

Ημιμαθείς τηλεδημοσιογράφοι, που αν τους βάλεις να γράψουν ένα κείμενο μιας σελίδας, θα απαιτηθούν δυο για να σημειωθούν τα συντακτικά και ορθογραφικά τους λάθη, δημαγωγούντες συστηματικά και ασυστόλως, με απίστευτη επιπολαιότητα και «ξερολισμό», δεν κάνουν τίποτα άλλο, από το να βομβαρδίζουν καθημερινά, από πρωίας μέχρι βαθειάς νυκτός, το απαίδευτο πόπολο και να επιτείνουν το κλίμα αβεβαιότητας και ζόφου, σε σημείο που έχουν δημιουργήσει απέραντη σύγχυση και κλίμα κατάθλιψης…Οικονομολόγοι της σφαλιάρας, φοροτεχνικοί της εποχής του Στάλιν, «ειδικοί» της ασχετοσύνης, δεν κάνουν τίποτα άλλο από τα αποδεικνύουν ότι είναι νούμερα για τα…νούμερα. Εξευτελίζονται για κάποια
 παραπάνω νούμερα τηλεθέασης. Μαζί τους και γραφικές περιπτώσεις προσώπων της ελληνικής κοινωνίας.
Βλέπαμε τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο να κάνει …δέηση για να φύγει η κρίση, από τα….τηλεπαράθυρα του Αυτιά! Και να σταυροκοπήματα. Να μετάνοιες.
Από κοντά κι ο Τράγκας. Κραυγές! Όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω, όλα τα ξέρω! Εκβιαστές οι έτσι, λαμόγια οι αλλιώς, προσκυνημένοι και κλέφτες οι παραλλιώς!
Κι ο άλλος; Ο Παπαδάκης; Είκοσι χρόνια δεν βαρέθηκε να αναμασά τα ίδια και τα ίδια; Εδώ μια φασολάδα τρως μια φορά τον μήνα κι όταν πλησιάζει η μέρα της…σε πιάνει μαυρίλα…
Κι όχι μόνο αυτοί. Κι άλλοι. Κι άλλοι. Κι άλλοι. Όλοι! Ή, για να ακριβολογούμε, οι περισσότεροι. Προσφάτως, ένας νηφάλιος καλεσμένος ρώτησε έναν από δαύτους, τι θα συμβεί αν δεν πάρουμε τα δανεικά….Ε, τον έφαγε, το μαύρο σκοτάδι! «Πάμε για διαφημίσεις», είπε ο κραυγάζων τηλεπαρουσιαστής! Κι όταν αυτές τέλειωσαν, ο καλεσμένος ήταν απών! Χωρίς εξήγηση! Χωρίς ίχνος τακτ. Να πούνε σε τελική ανάλυση, ότι τον έπιασε κόψιμο κι έφυγε για εκεί που και οι βασιλιάδες πάνε μόνοι τους!
Απέραντος λαϊκισμός. Έχουν όλοι μια καραμέλα – αυτή της ανάπτυξης – την πιπιλάνε και …καθάρισαν.
Προς Θεού! Δεν ισχυριζόμαστε ότι όλα είναι καλά. Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι η κυβέρνηση απέτυχε στη διαχείριση της κρίσης. Προφανώς και απέτυχε να διαχειριστεί το μνημόνιο, σε ότι αφορά την μεταρρυθμιστική του κατεύθυνση. Προφανώς και είναι άδικη η συνεχής φοροεπιδρομή.
Όταν, όμως, ουδείς δείχνει άλλον δρόμο (ακόμη και το ΚΚΕ ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει να φύγουμε από το ευρώ), πλην αοριστολογιών και ευχολογίων ή μαγικών συνταγών, όταν δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την συρρίκνωση των αρμοδιοτήτων του κράτους και τη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, οι κραυγές, τα αναθέματα και ο άκρατος λαϊκισμός, το μόνο που επιτυγχάνουν, είναι να δημιουργούν πορεία προς τον γκρεμό.
Κι εκεί, εκτός από τη χώρα, θα πέσουν κι εκείνοι…
Αμήν και πότε…Όχι για τη χώρα, βεβαίως βεβαίως! 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου