Με το νέο νόμο-πλαίσιο για τα πανεπιστήμια που κατατίθεται τις προσεχείς ημέρες, καταργείται το περιβόητο πανεπιστημιακό άσυλο, αφού δεν υπάρχει αναφορά στις διατάξεις του.
Μια από τις πλέον ανασταλτικές παθογένειες του ελληνικού πανεπιστημίου, παγκόσμια πρωτοτυπία στον χώρο της εκπαίδευσης, μπαίνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, τριάντα χρόνια μετά τη θέσπισή του από την πρώτη κυβέρνηση του ΠαΣοΚ, το 1982.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι η Άννα Διαμαντοπούλου, σε συνεργασία με
συνταγματολόγους και καθηγητές του Ποινικού Δικαίου, προχωρά στην αυτονόητη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ρύθμιση, με την έλλειψη –από το νέο νόμο- του νομικού καθεστώτος που το προστάτευε.
Δεν προβλέπεται επιτροπή ασύλου, ούτε χώροι οριοθέτησής του, ούτε αρμόδιοι για τη διαχείρισή του.
Με τον τρόπο αυτό, δηλαδή δια της παραλείψεως, το πανεπιστημιακό άσυλο δεν έχει πλέον νομική υπόσταση και η διοίκηση κάθε Πανεπιστημίου θα μπορεί να καλεί τις αρχές να παρέμβουν αν το κρίνει απαραίτητο.
Λογικά (με πολλές επιφυλάξεις αφού ζούμε στη χώρα του παραλόγου) από εδώ και στο εξής, η κοινωνία δεν θα παρακολουθεί γεγονότα σας τα πρόσφατα της Νομικής από τους λαθρομετανάστες, ούτε τους βανδαλισμούς που συχνά πυκνά συμβαίνουν, ούτε ακόμη και το…χτίσιμο καθηγητών στα γραφεία τους από περιθωριακές ομάδες που έχουν καταστήσει τα Πανεπιστήμια απροσπέλαστα ακόμη και σε φοιτητές.
Ο νέος νόμος – πλαίσιο, αναμένεται να ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών από την αριστερά, αλλά είναι βέβαιο ότι θα βρει σύμφωνη τόσο την πανεπιστημιακή κοινότητα, όσο και το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Είναι δε χαρακτηριστική η άποψη του αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, Θ. Σφηκόπουλου, ο οποίος όταν ρωτήθηκε επί τούτου απάντησε:
«Αν έχουμε να κάνουμε κάτι καλό στο θέμα αυτό, είναι να μην το συζητάμε»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου