Οι γκρούπες του Συντάγματος!

Αρκετοί –κυρίως από τον χώρο της αριστεράς- είναι εκείνοι που καταθέτουν την άποψη στον δημόσιο διάλογο, ότι πρέπει να βρεθεί άλλη λύση για το οικονομικό μας πρόβλημα, εκτός μνημονίου. Προτείνουν, δηλαδή, να ακολουθήσουμε αυτόνομη πορεία.

Φυσικά, κάτι τέτοιο είναι απολύτως ουτοπικό, όπως άλλωστε και όσα πρεσβεύει η αριστερά, κομμουνιστική ή μη.

Γιατί, προς άγραν ψήφων, επιχειρούν με άκρως λαϊκίστικη προσέγγιση, να μας πείσουν ότι όλο το ελληνικό χρέος δημιουργήθηκε από

 τους εκβιαστές δανειστές μας και από επίορκους Έλληνες πολιτικούς, που επί χρόνια απεργάζονταν λύσεις που ήταν εις βάρος του ελληνικού λαού.

Γιατί, προς επιβεβαίωση της πολιτικής τους ανυπαρξίας, επιχειρούν να μας πείσουν ότι πρέπει να αρνηθούμε το χρέος, να διαγράψουμε μονομερώς ένα σημαντικό μέρος του, ούτως ώστε ελαφρυμένοι να πορευθούμε μόνοι μας.

Τονίζω και πάλι, ότι μια τέτοια επιλογή, θα ήταν άκρως καταστροφική για τον τόπο, κάτι που δεν μπορεί να μη γνωρίζουν όσοι λαϊκίζουν επί του θέματος.

Όποια ελληνική κυβέρνηση επιχειρούσε κάτι τέτοιο, θα οδηγούσε την Ελλάδα με μαθηματική ακρίβεια, στις εξαθλιωμένες τριτοκοσμικές χώρες ή θα την έκανε να μοιάζει με εκείνες που βγήκαν από τον υπαρκτό σοσιαλισμό και αναζήτησαν στηρίγματα στη Δύση.

Δηλαδή, πάλι θα έχουμε ανάγκη τη Δύση, μόνο που η Δύση δεν θα μας δίνει καμιά σημασία, αφού θα έχουμε καταστεί –αμφισβητώντας το χρέος μας- αναξιόπιστοι και αυτομάτως χρεοκοπημένοι.

Οι χρηματαγορές θα έκλειναν γι' εμάς, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα διέκοπτε τη χρηματοδοτική κάλυψη των εγχωρίων Τραπεζών και το ελληνικό κράτος θα ξέμενε από λεφτά, η στάση πληρωμών θα επεκτεινόταν στο εσωτερικό, το οικονομικό σύστημα θα κατέρρεε σε ελάχιστες ώρες και θα επικρατούσε καθεστώς απόλυτης αναρχίας. Πετρέλαιο δεν θα μπορούσαμε να εισαγάγουμε, είναι δεδομένη και η έλλειψη τροφίμων, ενώ το ίδιο θα συνέβαινε και με καταναλωτικά αγαθά.

Αμφιβάλλει κάποιος, ότι σε τέτοια εκδοχή, ο κόσμος θα αντιδρούσε με βίαιο τρόπο; Αμφιβάλλει κάποιος ότι εμείς δεν είμαστε Αργεντινή, που είχε δικό της νόμισμα και το υποτίμησε πλειστάκις, με γνωστά αποτελέσματα;

Η επιλογή, συνεπώς, της αυτονομίας, της μοναχικότητάς μας στο παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό γίγνεσθαι θα μας καθιστούσε σαν την Αλβανία του Χότζα και εκτός άλλων θα προϋπέθετε ένα άκρως επαναστατικό σχέδιο εκτάκτου ανάγκης.

Θα προϋπέθετε, δηλαδή, μια επαναστατική κυβέρνηση τύπου Βόρειας Κορέας, που θα προετοίμαζε την επόμενη ημέρα με άκρα μυστικότητα, θα είχε τον έλεγχο του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας για να επιβάλλει δια αυτών τις θέσεις της, ενώ θα είχε έτοιμο το νέο νόμισμα χωρίς να το μάθει κανένας. Ταυτοχρόνως, θα έπρεπε να είχε τη δύναμη να επιβάλλει δελτίο στα καύσιμα, και στα τρόφιμα, θα καθόριζε εκείνη τις τιμές, θα δέσμευε τις καταθέσεις και θα κρατικοποιούσε κάθε επιχείρηση. Κι όχι μόνο αυτό. Θα έπρεπε να είναι αποφασισμένη να πολεμήσει κιόλας, αφού θα ήταν δεδομένες οι αντιδράσεις εντός και εκτός χώρας, από εκείνους που θα πλήττονταν από την αυθαίρετη άρνηση του χρέους μας.

Αυτό θέλουμε; Αυτό αναζητούμε; Επανάσταση θέλουν κάποιοι; Φρονώ όχι. Απλώς ο λαϊκισμός και η δημαγωγία είναι έμφυτες στο πετσί των Ελλήνων πολιτικών της κεντροαριστεράς.

Έτσι, με συνθήματα και ωραία λόγια, διάφορες συνιστωειδείς γκρούπες, περιφέρουν το σαρκίο τους στη πλατεία Συντάγματος, καθιστούν ρομαντική την ουτοπία τους και έχουν κάνει την πλατεία έναν ατέλειωτο τσιγγανομαχαλά…Με βρώμα, δυσωδία, γραφικότητες και νοοτροπία ήσσονος προσπάθειας.

Όποιος το αμφισβητεί ας κάνει μια βόλτα πρωί, μεσημέρι ή βράδυ και θα το διαπιστώσει ιδίοις όμμασι…

Αυτό έχουμε ανάγκη;