Και τώρα που ο Σαμαράς έδιωξε τους ακραίους λαϊκιστές τι γίνεται;
Η ερώτηση απευθύνθηκε σε γνωστό και πολύπειρο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας στο περιστύλιο της Βουλής.
Εκείνος, κούνησε με νόημα το κεφάλι του και απάντησε:
«Μη βιάζεσαι»…
Κι όντως έτσι είναι.
Ο Αντώνης Σαμαράς, από τη μια αναγκάστηκε να διαγράψει τους γραφικούς βουλευτές του που επιχείρησαν
να ηρωποιηθούν στα μάτια των ψηφοφόρων τους γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και τον ίδιο και το κόμμα.
Συμπτωματικά, όλοι αυτοί οι γραφικοί, είναι οι αυτοαποκαλούμενοι λαϊκοί δεξιοί!
Λες κι οι υπόλοιποι είναι λαϊκοί τραγουδιστές ή λαϊκοί οργανοπαίκτες!
Από την άλλη, όμως, δεν πρόλαβε να λαλήσει τρις ο αλέκτωρ της Συγγρού, νάσου πίσω στο κόμμα ο προσφάτως διαγραφείς ταξιτζής Θύμιος Λυμπερόπουλος!
Για να ισορροπήσει, είπαν, την διαγραφή του…Μανώλη.
Αν εκεί στη Νέα Δημοκρατία εκτιμούν ότι με τους Λυμπερόπουλους και τους συνδικαλιστές θα φτάσουν στο κατώφλι της αυτοδυναμίας, μάλλον πλανώνται πλάνην οικτράν.
Αν νομίζουν ότι με εκείνους που «μισεί» η κοινωνία περισσότερο, θα καταφέρουν να την προσεγγίσουν, τότε ζουν σε ονειρικό κόσμο.
Στη Νέα Δημοκρατία, έχουν δώσει πολύ περισσότερη σημασία απ’ ότι πρέπει στην λεγόμενη «Λαϊκή Δεξιά» και τους αντιπροσώπους της.
Κι αν σκεφτεί κάποιος, ότι από όλους αυτούς είναι ζήτημα αν μπορεί έστω κι ένας να θεωρείται υπουργοποιήσιμος, τότε το πρόβλημα που δημιουργείται είναι μεγαλύτερο.
Ως συνήθως, τα ανώτερα κλιμάκια του κόμματος αναλύουν τα δεδομένα με στενό κομματικό ορίζοντα.
Φοβούμενοι τις διαρροές στα δεξιά τους, είτε στον Καρατζαφέρη είτε στον Καμμένο, εγκαταλείπουν τον χώρο που παραδοσιακά βγάζει κυβερνήσεις.
Δηλαδή, τον χώρο που αποκαλούμε «κεντρώο», ή «μεσαίο», ή «κοινωνικά αστικό».
Τον χώρο που, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις δυσκολεύεται να βρει εκπροσώπηση και ουσιαστικά είναι το πρώτο κόμμα!
Τον χώρο που η Νέα Δημοκρατία χρησιμοποιεί ΜΟΝΟ όταν στελέχη της επιχειρούν να παραστήσουν τους μετριοπαθείς, χαρακτηρίζοντας το κόμμα τους κεντροδεξιό!
Είναι σαφές ότι αν στη Νέα Δημοκρατία δεν ευθυγραμμίσουν τη ρητορική τους σε εκείνα που απαιτεί ο μετριοπαθής – μεσαίος χώρος (π.χ. συναινέσεις, συνεργασίες, μεταρρυθμίσεις, αποκρατικοποιήσεις κλπ), όχι μόνο τώρα αλλά και μετεκλογικά, δύσκολα θα δουν φως σαφούς εκλογικής υπεροχής.
Αν η Νέα Δημοκρατία δεν δείξει και αποδείξει ότι κατανοεί την αποστροφή του εκλογικού σώματος ΚΑΙ σε εκείνη, δεν μπορεί να πορευτεί προς την εξουσία, αυτοδύναμη όπως ευελπιστούν κάποιοι αιθεροβάμονες.
Και πως θα το κάνει αυτό;
Να στείλει στον αγύριστο όλους αυτούς που συνδέονται με αποτυχίες.
Από τους Μαρκόπουλους, μέχρι τους Παυλόπουλους και από τους Γιακουμάτους μέχρι τους Ιωαννίδηδες.
Χωρίς, όμως, να προαγάγει στις θέσεις τους την επόμενη κλάση των κομματάνθρωπων του κομματικού σωλήνα και των συντεχνιών.
Να αναδείξει νέα πρόσωπα με καθαρό κούτελο στην κοινωνία και στους επαγγελματικούς αλλά μη συντεχνιακούς χώρους.
Μέχρι τώρα, με τις διαρροές των καταλόγων υποψηφίων βουλευτών δεν φαίνεται να πορεύεται σε κάτι τέτοιο.
Αντιθέτως, υπάρχουν κάποιοι που προβάλλονται ως…μέγιστοι οικονομολόγοι και στην ουσία πορεύονται με την ισχύ που τους δίνει η…φιλία με τον πρόεδρο.
Να προβληματιστούμε και για κάτι άλλο.
Με ποιους βουλευτές θα πορευτεί η Νέα Δημοκρατία στον στενά μνημονιακό δρόμο που αναγκαστικά θα ακολουθήσει;
Και με ποια κυβερνητική ομάδα;
Διακρίνει κάποιος σώφρων πολίτης περισσότερους από πέντε-έξι, που θα μπορούσαν να ανταποκριθούν επάξια σε υπουργικούς θώκους;
Και τι θα γίνει με τους υπόλοιπους;
Στη Νέα Δημοκρατία αντί να κάθονται και να ασχολούνται με το πόσοι από τους διαγραφέντες θα πάνε στον γραφικό Καμμένο, καλό θα ήταν να καθίσουν και να δουν κάτι απλό.
Να δουν, δηλαδή, ότι μαζί με όλους αυτούς που έφυγαν, είχε δημοσκοπικά ποσοστά λίγο επάνω από το 20%, όταν είναι σαφές ότι η «μπετοναρισμένη» βάση της ξεπερνά κατά πολύ το 35%, ενώ μόλις πριν λίγα χρόνια έφτασε ακόμη και 44%!
Άρα, κάτι φταίει.
Κάτι φταίει που έχει χάσει και από την «μπετοναρισμένη» βάση της και από εκείνους που της έδωσαν στήριξη και την έκαναν κυβέρνηση, τόσο το 1990, όσο το 2004 και το 2007.
Δηλαδή, τους κεντρογενείς ή αλλιώς τη μεσαία τάξη.
Κι όλα αυτά για να στηρίζει τις γραφικότητες των Μαρκόπουλων, των Κεφαλογιάννηδων, των Μανώληδων, των Λυμπερόπουλων, των Μελάδων και των θλιβερών συντεχνιών του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.
Έχει χρόνο για να αλλάξει κάτι από όλα αυτά;
Νομίζουμε ότι η κλεψύδρα αδειάζει επικίνδυνα.
Όσο κι αν η πολυσυλλεκτικότητα είναι θεμιτή για ένα κόμμα εξουσίας, πιο θεμιτή είναι η ομοιομορφία και οι κοινές απόψεις για την κοινωνία του αύριο.
Ο μεσαίος χώρος είναι εγκαταλελειμμένος και τη μάχη ιστορικά την κρίνει αυτός!
Αντ’ αυτού…ζήτω ο επανακάμψας Θύμιος Λυπερόπουλος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου