Το νέο Τείχος του Βερολίνου

Γράφει
ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος

Μπορεί η Μέρκελ να δηλώνει ότι αποδέχεται την παράλληλη λειτουργία των δύο ταμείων κοινοτικής στήριξης ( ΕFSF-ESM) όμως έχει φροντίσει να βάλει ασφαλιστικές δικλείδες, τόσο για την γερμανική οικονομία όσο και για το γερμανικό τραπεζικό σύστημα.
Στην δεύτερη περίπτωση, φαίνεται να έχει χτίσει ένα σύγχρονο Τείχος του Βερολίνου, ώστε μεθοδικά να προστατέψει το γερμανικό κεφάλαιο από τον ιό του νοτιοευρωπαικού χρέους.
Κατ αρχήν, το όριο για το Ταμείο του ESM( Μόνιμος Μηχανισμός) πρέπει να είναι στα
 500 δισ. ευρώ, λέει η Μέρκελ ,αφήνοντας να εννοηθεί ότι αυτό θα "τρέχει" παράλληλα με τον EFSF, ο οποίος φυσικά είναι κάτι σαν… εν δυνάμει μηχανισμός, άνευ κεφαλαίων και παρεμβατικής ισχύος μέχρι στιγμής.
Υποτίθεται ότι βάσει του υφιστάμενου προγραμματισμού, ο EFSF( των 440 δις σε… εγγυήσεις, όχι σε ρευστό) θα σταματήσει να λειτουργεί στα μέσα του 2013, όπως έχει σχεδιασθεί.
« 200 δισ. ευρώ έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί και μπορούμε να φανταστούμε ότι αυτά τα 200 δις θα "τρέχουν" παράλληλα με τον ESM, μέχρις ότου οι χώρες που είναι σε πρόγραμμα βοήθειας, να τα αποπληρώσουν.
Αυτό θα πάρει λίγα χρόνια και τότε ο ESM θα λειτουργήσει και πάλι μόνος του» διευκρίνισε η Μέρκελ(!)
Σημειώνεται ότι από τα μέσα του 2013 προβλεπόταν ο ESM ότι θα αντικαθιστούσε τον EFSF οπότε τα όποια κεφάλαια που θα έχει ακόμα στη διάθεσή του ο EFSF θα έπρεπε να περάσουν στον ESM.
Αλλά οι συνολικοί πόροι ωστόσο του τελευταίου δεν μπορούν να υπερβαίνουν –κατά την Μέρκελ- τα 500 δις (!)
Ουσιαστικά, ο  συνδυασμός των διαθέσιμων κεφαλαίων των δύο ταμείων, οριοθετείται εκ των προτέρων κάτω των 700 δις, παρά τις φωνές που ακούγονται ότι ουσιαστικά απαιτούνται λόγω Ισπανίας- Ιταλίας άνω του 1 τρις «πολεμοφόδια παρέμβασης» για να ηρεμήσουν οι αγορές.
Πολλοί όμως αγνοούν το πλέον εντυπωσιακό οχυρό προστασίας για το τραπεζικό σύστημα και τους φορολογούμενους στη Γερμανία : δημιουργήθηκαν αργά και αθόρυβα ,τα Ειδικά Κεφάλαια Σταθεροποίησης των Χρηματαγορών (SoFFin) στα οποία το γερμανικό κοινοβούλιο χορήγησε μέσω Bundesbank 400 δις ευρώ, ως εγγυήσεις των γερμανικών τραπεζών, και άλλα 80 δις για απ ευθείας αναχρηματοδοτήσεις τους, σε περίπτωση ελλιπούς κεφαλαιακής επάρκειας και ανάγκης αυξήσεων μτχ. κεφαλαίων.
Παράλληλα, θεσπίστηκε ειδικό νομοθετικό πλαίσιο που επιτρέπει στις γερμανικές τράπεζες να μεταφέρουν τα ευρωπαϊκά σκάρτα ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους, στα SoFFin, αν χρειαστεί.
Η μεθοδική αυτή προνοητικότητα των Γερμανών, άρρηκτα συνδεδεμένη με τις ανάγκες διατήρησης υγιούς τραπεζικού συστήματος ( το οποίο έχει ήδη ρωγμές από τους ισολογισμούς των στεγαστικών τραπεζών Landesbanken) , μας δείχνει και την ετοιμότητα τους σε περίπτωση συστημικής επέκτασης της κρίσης χρέους.

Η Γερμανία, ενώ ύψωσε το δικό της τείχος προστασίας με 480 δις για τις εγχώριες τράπεζες της, αντιτίθεται σθεναρά σε ποσοτική χαλάρωση στην Ευρωζώνη και ουσιαστικά «υποχρεώνει» την ΕΚΤ στο να αγοράζει τα σκάρτα ομόλογα του Νότου, υποστηρίζοντας το χρέος των υπερχρεωμένων χωρών και μετατρέποντας την στην μεγαλύτερη τοξική τράπεζα στην Ευρωπαϊκή Οικονομία.

Ως πότε όμως;