Κι όλα αυτά, επειδή ο πρόεδρός της και οι στενοί του συνεργάτες δεν εκτίμησαν σωστά τα δεδομένα, στην αρχή της πορείας τους στην ηγεσία του κόμματος.
Το αντιμνημονιακό «μένος» με το οποίο μπολιάστηκαν μεγάλα τμήματα του κόμματος, ως αντιπολίτευση τάχα, στις πρακτικές Παπανδρέου, δεν μαζεύεται σήμερα.
Η στροφή προς τον πολιτικό ρεαλισμό δεν
μπόρεσε να γίνει αποδεκτή από τους…Καμμένους και όσους έχουν…καμμένες φλάντζες και έχουν λάβει διαζύγιο με την λογική.
Η ίδια η Νέα Δημοκρατία τους εξέθρεψε.
Το πολιτικό λάθος δυο ετών που διορθώθηκε αναγκαστικά και με μισή καρδιά, έχει προκαλέσει πλέον του πολιτικού ρήγματος και αντιφάσεις που προκαλούν προβληματισμούς στους αστούς που παραδοσιακά συγκροτούν τη μεσαία τάξη.
Ο λαϊκισμός και οι ακραίες θέσεις δεν ήταν –όπως θέλουν κάποιοι να πιστεύουν- φωλιασμένοι μόνο στους Καμμένους.
Υπήρχαν και υπάρχουν σε όλη την κομματική πυραμίδα.
Όποιος με προσοχή και χωρίς τις κομματικές παρωπίδες επιχειρεί να «διαβάζει» τις θέσεις της Νέας Δημοκρατίας, δεν έχει καμιά δυσκολία να διαπιστώσει ότι το κόμμα πατάει σε δυο βάρκες.
Η μια βάρκα ονομάζεται «Αντιμνημονιακή» και κατασκευάστηκε πριν δυο χρόνια.
Η άλλη βάρκα ονομάζεται «Πολιτικός ρεαλισμός» και κατασκευάστηλε προ εξαμήνου.
Η εντύπωση που υπάρχει είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς και οι φίλοι –επιτελείς του, προσπαθούν να μην επιβιβάζονται στην πρώτη, αλλά δεν πολυθέλουν να επιβιβάζονται και στην άλλη.
Προσπαθούν να μη θυμούνται ότι δεν στήριξαν το πρώτο Μνημόνιο και κάνουν το ίδιο και με το δεύτερο που στήριξαν.
Όπως εύστοχα γράφτηκε από τον Στέφανο Κασιμάτη στην «Καθημερινή», η Νέα Δημοκρατία αφότου υπερψήφισε το δεύτερο Μνημόνιο, επιδεικνύει την τραυματική συμπεριφορά γυναίκας που έπεσε θύμα βιασμού.
Μ’ αυτά και άλλα, οι επιτελείς της Νέας Δημοκρατίας και ο πρόεδρός της πρέπει να μακαρίζουν την τύχη τους επειδή από ασυνεννοησία και προσωπικές στρατηγικές δεν δημιουργήθηκε αμιγώς φιλελεύθερο κόμμα στο έτερο μαλακό τους υπογάστριο.
Αυτό, όμως, δεν αλλάζει την πραγματικότητα που λέει ότι παρά την απομάκρυνση των… Καμμένων, η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί να αγνοεί τον Μεσαίο χώρο.
Δηλαδή, εκείνους που δεν συμμετέχουν σε φιέστες, ούτε σκούζουν στο διαδίκτυο, ούτε συμμετέχουν στα δημοσκοπικά αλισβερίσια.
Εκείνους που δεν πετάνε γιαούρτια, που δεν μιλάνε για «χούντες» και αγχόνες.
Εκείνους που δεν τους εκπροσωπούν συνδικαλιστές και δεν αποτελούν οργανωμένη συντεχνία που πιέζει για τα καλά και συμφέροντά της.
Εκείνους που σιχαίνονται την ιδιοτέλεια, την πολιτική αγυρτεία και τον πολιτικό φανατισμό.
Εκείνους που απαιτούν μεταρρυθμίσεις και συρρίκνωση του δημοσίου τομέα, που η Νέα Δημοκρατία δεν ξεκαθαρίζει τι θα κάνει.
Εκείνους που δεν μπορούν να ακούνε κάποιον Φαήλο Κρανιδιώτη με τις ιδιότητες του πολιτευτή του κόμματος και του φίλου του προέδρου, να ισχυρίζεται ότι «αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία θα ξαναπάμε σε εκλογές»!
Εκείνους που παλιότερα η Νέα Δημοκρατία θεωρούσε σίγουρους!
Σήμερα, δεν μπορεί να τους θεωρεί.
Μια προσεκτική καταγραφή των δεδομένων σε οικογενειακό ή κοινωνικό περίγυρο του καθενός, θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο.
Όλοι αυτοί, αν δεν κατευθυνθούν σε μικρότερους σχηματισμούς (Δράση, Συμμαχία, Δημιουργία), θα προτιμήσουν να κάτσουν σπίτι τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου