ο Απόστολος Δοξιάδης
Η άποψη που ακούγεται κατά κόρον τελευταία, ότι οι δημοσκοπήσεις είναι όλες λανθασμένες και οι δημοσκόποι ή δεν ξέρουν τι τους γίνεται ή υπακούουν σε σκοτεινά κέντρα, είναι άποψη ανόητη και χωρίς βάση στην πραγματικότητα.
Κι είναι πάνω απ’ όλα επικίνδυνη, γιατί οδηγεί τους νοήμονες πολίτες στον εφησυχασμό, κάνοντάς τους να υποβαθμίζουν την κατάσταση που οι δημοσκοπήσεις αναδεικνύουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο: ότι τα δύο
παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, που παρά τα άπειρα στραβά τους είναι τώρα τα μόνα που μπορούν να υπερασπίσουν πειστικά την ευρωπαϊκή μας προοπτική, έχουν κατακρημνισθεί, προς όφελος των δυνάμεων των άκρων, Αριστεράς και Δεξιάς, των κομμάτων, δηλαδή, που με την ασυγχώρητη δίψα για εξουσία των ηγετών τους και την περισσή αφέλεια των οπαδών τους μας οδηγούν με μαθηματική βεβαιότητα στην πτώχευση, στην έξοδο από την Ευρώπη και στην καταστροφή.
Για τις δημοσκοπήσεις, ισχύει κάτι ανάλογο με αυτό που έλεγε ο Τσόρτσιλ για τη δημοκρατία: είναι ο χειρότερος δυνατός τρόπος να προβλέπουμε το εκλογικό αποτέλεσμα, αν εξαιρεθούν όλοι οι υπόλοιποι.
Γιατί θα έχετε παρατηρήσει ότι κάθε φορά που κάποιος λέει «οι δημοσκοπήσεις που δίνουν στο τάδε κόμμα το Χ ποσοστό πέφτουν έξω», συμπληρώνει ότι «στην πραγματικότητα αυτό θα πάρει το Ψ ποσοστό».
Δεκτόν, οι δημοσκοπήσεις δεν έχουν το αλάνθαστο και σε κάποιο βαθμό πέφτουν έξω.
Είναι όμως σίγουρα πιο έγκυρες, και πάντως στηριγμένες σε πιο λογικά εργαλεία, από τη γνώμη του καθενός που τις απορρίπτει, προτάσσοντας αντ’ αυτών μια άποψη βασισμένη αποκλειστικά στις προκαταλήψεις του· τελικά στα γούστα του.
Γιατί πέραν της όποιας μονομέρειας περιορίζει τον καθένα που αρνείται τις δημοσκοπήσεις, είναι γνωστό ότι για τους ανθρώπους, ως βιολογικά όντα, οι αριθμητικές ή γεωμετρικές έννοιες είναι κατά κάποιο τρόπο φυσικές, ενώ δεν διαθέτουμε καμία έμφυτη διαίσθηση για τις στατιστικές έννοιες, χτισμένες καθώς είναι σε αφηρημένα νοητικά εργαλεία.
Οπότε ένστικτα και «προαισθήσεις» δεν έχουν κανένα κύρος ως όργανα στατιστικής πρόβλεψης, και η ελλιπέστερη δημοσκόπηση είναι εγκυρότερη από την άποψη του οποιουδήποτε έχει ως μόνη μέθοδο πρόσβασης στην αλήθεια την ομφαλοσκόπηση ή το δείγμα γνωστών του που αναγάγει πλανώμενος σε εικόνα της πραγματικότητας.
Από εκεί και πέρα, τα συμπεράσματα στα οποία συγκλίνουν πολλαπλές δημοσκοπήσεις έχουν αυξημένη εγκυρότητα.
Και τέτοια συμπεράσματα σήμερα υπάρχουν: πρώτον, ότι η Νέα Δημοκρατία θα πάρει στις εκλογές το μεγαλύτερο ποσοστό· δεύτερον, ότι είναι απίθανο να έχει αυτοδυναμία· τρίτον, ότι το ΠΑΣΟΚ κινείται στο επίπεδο των κομμάτων της Αριστεράς· τέταρτον, ότι κατά συνέπεια Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ δεν βγάζουν μαζί κυβέρνηση· πέμπτον, ότι δεν μπαίνει στη Βουλή κανένα άλλο κόμμα με φιλοευρωπαϊκή πολιτική.
Βάζοντας αυτά μαζί, βλέπουμε ότι οι μεγαλύτερες κατακτήσεις της χώρας μας στον εικοστό αιώνα είναι σε άμεσο κίνδυνο.
Φυσικά, οι δημοσκοπήσεις δεν είναι προφητείες, αλλά φωτογραφίες: αποτυπώνουν τι γίνεται σε μια χρονική στιγμή.
Άρα η σημερινή εικόνα μπορεί αύριο να αλλάξει και τα ποσοστά Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ να ανέβουν, όπως και μπορεί -αν μεσολαβήσει θεία φώτιση στους ψηφοφόρους- να μπει στη Βουλή και κάποιο μικρό κεντρώο κόμμα.
Αυτά τα ενδεχόμενα τα καθιστά πιθανότερο ότι μεγάλος αριθμός όσων σήμερα δηλώνουν απογοητευμένοι, άρα αρνούνται να εκφρασθούν στις δημοσκοπήσεις, ανήκουν στον κεντρώο χώρο. Για να επανακάμψουν όμως αυτοί, πρέπει τα δύο κόμματα, αντί να κολακεύουν τους οπαδούς των άκρων λαϊκίζοντας, να μιλήσουν τη γλώσσα που απαιτεί η στήριξη της ευρωπαϊκής μας προοπτικής.
Το κύριο πρόβλημά τους αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν έχουν χρόνο.
Είναι πολύ αργά για να ανατάξουν, στα βιαστικά, την εικόνα τους: ο κόσμος ξέρει πάρα πολλά γι’ αυτά για να πιστέψει παραμύθια περί ξαφνικής μεταμόρφωσης.
Θα βοηθούσε, βέβαια, πολύ να έκαναν σοβαρές υπερβάσεις σε επίπεδο προσώπων.
Φαντάζεστε, για παράδειγμα, πόσο θα βοηθούσε τη Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ να ηγούνταν των ψηφοδελτίων επικρατείας τους ο Στέφανος Μάνος και ο Αλέκος Παπαδόπουλος, αντίστοιχα, και στις άλλες εκλόγιμες θέσεις να ήταν άξιοι συμπολίτες μας, εκτός πολιτικής;
Μη γελιόμαστε, όμως.
Για να προσελκύσουν σήμερα τα δύο κόμματα τους κεντρώους που τα εγκατέλειψαν, ο βασικός τρόπος είναι να τους πείσουν για τον πολύ πραγματικό κίνδυνο της κυριαρχίας των άκρων.
Κανένας, που σήμερα διστάζει να ψηφίσει Νέα Δημοκρατία ή ΠΑΣΟΚ, δεν θα το αποφασίσει αύριο επειδή θα τα ερωτευτεί ή ξαναερωτευτεί, ξαφνικά.
Θα το κάνει μόνο αν πεισθεί για το πόσο απειλείται η ευημερία, η ασφάλεια, αλλά και η ίδια η δημοκρατία μας από την επιβουλή των πιο ανεύθυνων στοιχείων της πολιτικής ζωής, ηγετίσκων και κομματανθρώπων που είναι διατεθειμένοι να καταστρέψουν τη χώρα ορμώμενοι από αρρωστημένη φιλοδοξία, με όπλο αφελείς και παρανοειδείς ιδεολογίες.
Οι κεντρώοι θα γυρίσουν στα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας κυρίως για να αποφύγουν τα χειρότερα - κι αυτό μόνο εφόσον δουν κατάματα τον κίνδυνο.
Ας πάψουν, λοιπόν, οι αρχηγοί και τα στελέχη των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας να επαναλαμβάνουν μονότονα ότι «οι δημοσκοπήσεις δεν ξέρουν τι λένε».
Ξέρουν σίγουρα καλύτερα από του καθενός τους ευσεβείς πόθους.
Και η ζοφερή πραγματικότητα που μας αποκαλύπτουν είναι το βασικότερο όπλο που έχουν οι σοβαρές πολιτικές δυνάμεις για να απευθυνθούν υπεύθυνα στον ελληνικό λαό κατά την προεκλογική περίοδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου