Ο απαξιωτικός εορτασμός της γυναίκας κι όσα προσκυνάμε!

Διαβάζουμε από το πρωί, μύριους ύμνους για την γυναίκα, μιας και σήμερα εορτάζεται παγκοσμίως η ημέρα της. Προσωπικά θεωρούμε τον εορτασμό της γυναίκας ως ένα απαξιωτικό για τη γυναίκα γεγονός που πέραν του …εμπορικού και καταναλωτικού στόχου του εκτιμούμε ότι καθιερώθηκε ως επιχείρηση αποενοχοποίησης της παγκόσμιας κοινωνίας και των θρησκειών.

Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, τόσο ο Χριστιανικός όσο και ο Μουσουλμανικός κόσμος, θεωρούσαν -και βάσει των γραφών τους εξακολουθούν να θεωρούν- την γυναίκα «συμπληρωματικό» μέρος της ανθρωπότητας.  Στο Ιράν, υπάρχει

 θρησκευτική αστυνομία και αναζητά με περιπολίες τις γυναίκες που κυκλοφορούν στον δρόμο χωρίς τσαντόρ ή επιβιβάζονται σε λεωφορεία στα οποία υπάρχουν άνδρες. Στο Αφγανιστάν – όπως έγραψε το Time- η γυναίκα θεωρείται κάτι λιγότερο από ζώο. Απαγορεύεται να φαίνεται και το παραμικρό μέρος του σώματός της! Στον δε μακρινό Καύκασο υπάρχει μια χαρακτηριστική παροιμία η οποία είναι πεποίθηση των κατοίκων. Αναφέρει:  « Η γυναίκα θα πρέπει να δουλεύει περισσότερο από το γαϊδούρι, γιατί το γαϊδούρι τρώει τ´ άχυρα και η γυναίκα το στάρι». Στη δε Αλγερία, δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που βουλευτές (άνδρες φυσικά) ήρθαν στα χέρια, διαφωνούντες για το μήκος της βέργας με την οποία ο άνδρας πρέπει να δέρνει τη γυναίκα του.

Κι επειδή αυτά συμβαίνουν στον Μουσουλμανικό κόσμο, μια περίεργη ευαισθησία έχει καταλάβει τον Χριστιανικό, με ερωτήματα του τύπου «πως ο Ισλαμισμός μπορεί να εξευτελίζει την γυναίκα;». Με αυτόν τον τρόπο, επιχειρείται να εξυψωθεί ο Χριστιανισμός, δεδομένου ότι εκείνος αναφέρει τα περί ισότητας. Γεγονός άκρως υποκριτικό.

Ο Απόστολος Παύλος στην πρώτη επιτολή επιστολή προς Κορινθίους αναφέρει:

«Θέλω δε να εξεύρητε, ότι η κεφαλή παντός ανδρός είναι ο Χριστός. κεφαλή δε της γυναικός, ο ανήρ. κεφαλή δε του Χριστού ο Θεός. Πάσα δε  γυνή προσευχομένη ή προφητεύουσα με την κεφαλήν ασκεπή, καταισχύνει την κεφαλήν εαυτής. Διότι ο μεν ανήρ δεν χρεωστεί να καλύπτη την κεφαλήν αυτού, επειδή είναι εικών και δόξα του Θεού. η γυνή είναι δόξα του ανδρός. Διότι ο ανήρ δεν είναι εκ της γυναικός αλλά η γυνή εκ τους ανδρός. επειδή δεν εκτίσθη ο ανήρ δια την γυναίκα, αλλ´ η γυνή δια τον άντρα».

Στην ίδια επιστολή (Ζ΄1-8) ο Παύλος αναφέρει: «Καλόν ανθρώπω γυναικός μη άπτεσθαι. Δια δε τα πορνείας, έκαστος την εαυτού γυναίκα εχέτω…Λέγω δε τοις αγάμοις και ταις χήραις καλόν αυτοίς εστίν εάν μείνωσιν ως καγώ».

Οι τρεις πρόδρομοι της Ιεράς Εξέτασης (Άγιος Ιερώνυμος, Αμβρόσιος και ο μαθητής του τελευταίου Ιωάννης Δαμασκηνός), είναι οι κατ’ εξοχήν εκφραστές του μισογυνισμού.

Ο Ιερώνυμος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Όποιος αγαπάει με πάθος ερωτικό τη γυναίκα του είναι μοιχός».

Ο Ιωάννης Δαμασκηνός αναφέρει ότι «η γυναίκα είναι ένα απαίσιο σκουλήκι, κόρη της αμαρτίας και ο πρόδρομος του διαβόλου».

Ο Αυγουστίνος αναρωτιέται: «Ποια η διαφορά αν πρόκειται για σύζυγο ή μητέρα; Είναι πάντα η Εύα, η φωνή του πειρασμού, που πρέπει να προσέχουμε σε κάθε γυναίκα».

Και οι τρεις, μπορούν να θεωρούνται γνήσιοι απόγονοι του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος εκτός άλλων, στην Α’ επιστολή του προς Κορινθίους (ΙΔ 34-35) αναφέρει:  «Αι γυναίκες σας ας σιωπώσιν εν ταις εκκλησίαις. διότι δεν είναι συγκεχωρημένον εις αυτάς να λαλώσιν, αλλά να υποτάσσωνται, καθώς και ο νόμος λέγει. (Α´ Κορινθίους ιδ´ 34-35).

Πολλούς αιώνες μετά, ο Χριστιανισμός δεν έχει αποκηρύξει λέξη από όλα αυτά. Υποκρίνεται, λοιπόν, ναι ή όχι;

Πέραν αυτών, να θυμηθούμε και κάτι ακόμη. Οι θεολόγοι του Μεσαίωνα, έθεσαν το ερώτημα αν η γυναίκα έχει ψυχή, με δεδομένο ότι δεν την έπλασε απ’ ευθείας ο Θεός, αλλά έγινε από το πλευρό του Αδάμ. Ουδέποτε αποσαφηνίστηκε ή απαντήθηκε το ερωτημά τους.

Η ουσία είναι ότι τον Μεσαίωνα (περίπου σε διάρκεια 3 αιώνων), περισσότερες από ένα εκατομμύριο γυναίκες κάηκαν στην πυρά. Άλλες ως …μάγισσες, άλλες ως πόρνες, άλλες ως διεστραμμένες. Το επιχείρημα - κατηγορητήριο στις περισσότερες «ιεροεξετάσεις» ήταν ότι έκαναν …σεξουαλικά όργια με τον διάβολο.

Την ίδια εποχή, η γυναίκα εθεωρείτο ιδιοκτησία του άντρα και ο ιππότης είχε το δικαίωμα να κακοποιεί τη σύζυγό του, να την ξυλοκοπεί, να την τιμωρεί, να τη δωρίζει, να την κληροδοτεί δια διαθήκης, να την αποπέμπει και να την πουλά.

Φυσικά, δεν είναι μόνο ο Χριστιανισμός.

Σχεδόν όλα τα ιερά βιβλία των διαφόρων θρησκειών, αναφέρουν ότι η γυναίκα είναι κατώτερη από τον άνδρα, και υποτάσσεται σε αυτόν, επειδή δημιουργήθηκε αργότερα και-κυρίως- από αυτόν!

Τόσο στον Μουσουλμανικό κόσμο, όσο και στον Χριστιανικό, η γυναίκα πρέπει να φοβείται τον άνδρα.
«Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας ως εις τον Κύριον. διότι  ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός καθώς και ο Χριστός κεφαλή της Εκκλησίας, και αυτός είναι σωτήρ του σώματος. Αλλά καθώς η εκκλησία υποτάσσεται εις τον Χριστόν, ούτω και αι γυναίκες ας υποτάσσονται εις τους άνδρας αυτών κατά πάντα» (Προς Εφεσίους ε´ 22-24).

Στο σημείο αυτό, πολλοί ή πολλές θα πουν ότι αυτά συνέβαιναν σε άλλες εποχές. Εν μέρει θα συμφωνούσαμε, αν δεν παρέμεναν τα κείμενα της διδασκαλίας. Παρότι ο Χριστιανισμός αναγκάστηκε να βάλει νερό στο κρασί του και να γίνει πιο ανεκτικός απέναντι στην γυναίκα προσαρμοζόμενος στα νέα δεδομένα της οικονομίας (η γυναίκα στη δουλειά και την παραγωγή), τα κείμενα παραμένουν και δοξάζονται σε όρθρους και πανηγυρικές δοξολογίες.

Όπως στο Ισλάμ και στις άλλες μονοθεϊστικές (κυρίως) θρησκείες.

Επειδή, λοιπόν, θεωρούμε ότι οι γυναίκες είναι απολύτως ισότιμες στο πνεύμα, στο σώμα και σε ότι άλλο διαθέτει και το έτερο φύλλο, είναι άκρως λυπηρό να τις γιορτάζουμε μια και μόνο ημέρα του χρόνου. Ίσως, επειδή αντί των παλαβών και ανώμαλων διδασκάλων προτιμούμε τον Πλάτωνα και τη ρήση του: "Μερικές γυναίκες είναι πολύ ανώτερες από πολλούς άντρες"!

Για να το μεταφέρουμε, μάλιστα, στην εποχή μας, μπορούμε άφοβα να πούμε ότι οι περισσότερες γυναίκες είναι πολύ ανώτερες από τους άντρες...

Προείπαμε στην εισαγωγή ότι το θεωρούμε απαξιωτικό!