Τι λένε τώρα οι ψευδοπροφήτες και οι φαντασιόπληκτοι προφέσορες του λαϊκισμού;

Δυο χρόνια τώρα κάποιοι, δεξιοαριστεροί εθναμύντορες, προφήτευαν την καταστροφή της Ελλάδας.

Ένας, με… καμένη φλάντζα και έντονα φαντασιόπληκτος, στήριξε όλη την πολιτική του σε αυτό το ενδεχόμενο.

Μέχρι και μαζική αγορά cds από Έλληνες πολιτικούς σκαρφίστηκε.

Κάποιοι άλλοι, παριστάνοντας τους μάγκες –πλην τζάμπα-  «έπαιξαν» και το βρώμικο παιγνίδι της δραχμής.

Είναι ξεκάθαρο πια ότι δεν τους βγαίνει.

Οι εξελίξεις με το νέο Μνημόνιο και την έγκριση του PSI, τους αναγκάζουν

 να φορέσουν τις μαύρες πλερέζες τους.

Τώρα πλέον, και με τη βούλα, δεν επιβεβαιώνεται πιστωτικό γεγονός.

Δεν ενεργοποιούνται τα ασφάλιστρα κινδύνου (cds), η συμμετοχή των ιδιωτών μάλλον βρίσκεται προ των πυλών.

Η πτώχευση απομακρύνεται.

Όπως απομακρύνεται και το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή, όπως επιδίωκαν οι Λαφαζάνηδες και οι συνοδοιπόροι τους.

Φυσικά, όσο σημαντική είναι αυτή η εξέλιξη, δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν θα δοκιμαστεί τους επόμενους μήνες.

Όμως, η αλήθεια είναι ότι με κόπους και αιματηρές θυσίες (και μάλιστα μετά από τις απίστευτες παλινωδίες της κυβέρνησης Παπανδρέου), μπορούμε να ξαναβρούμε τον δρόμο μας.

Μπορούμε να έχουμε μια ελπίδα.

Μακρινή, μα ελπίδα!

Τώρα, είναι στο χέρι μας να επανεκκινήσουμε την ελληνική οικονομία.

Είναι στο χέρι μας να κάνουμε όσα πρέπει για να δημιουργηθεί υγιέστερο δημοσιονομικό περιβάλλον, δικαιότερο και μόνιμο φορολογικό σύστημα, και ευνοϊκότερο κλίμα για επενδύσεις (είτε με την αντιμετώπιση της θλιβερής γραφειοκρατίας, και πολυνομίας, είτε με το ασαφές σημερινό φορολογικό τοπίο, είτε με την αποενοχοποίηση του κέρδους).

Το τελευταίο διάστημα στους κόλπους των πιστωτών μας, το κλίμα δείχνει διαφορετικό.

Ήδη, οι θυσίες των Ελλήνων αρχίζουν να αναγνωρίζονται όλο κι από περισσότερους.

Ήδη αρχίζουν να συζητούνται όλο και περισσότερο οι απαιτούμενες πολιτικές (απαγορευμένες μέχρι προσφάτως) για την κοινωνική συνοχή, την αντιμετώπιση της ανεργίας, αλλά και την υποστήριξη αναπτυξιακών έργων.

Δεν είμαστε καλά, είμαστε καλύτερα απ’ ότι πριν δυο –τρεις εβδομάδες.

Για να μας ζεστάνει η ήλιος έχουμε δρόμο ακόμη.

Αλλά οι φαντασιόπληκτοι και οι ψευδοπροφήτες προφέσορες του λαϊκισμού έχουν, προς το παρόν, λουφάξει.