Που το πάνε οι παλινωδίες Μπαμπινιώτη στην παιδεία;

Ο χώρος της Παιδείας είναι ένας από τους ελάχιστους στους οποίους έγιναν σημαντικότατα βήματα τα τελευταία δυο χρόνια.
Και μάλιστα με απόλυτη συμπόρευση των κομμάτων ευθύνης, πριν την δημιουργία της κυβέρνησης συνεργασίας Παπαδήμου.
Με το νόμο Διαμαντοπούλου, κάθε κατεργάρης πηγαίνει στον πάγκο του, αλλά κάτι τέτοιο είναι φανερό ότι δεν αρέσει σε εκείνους που λυμαίνονται τα πανεπιστήμια σε πολιτικό, επιστημονικό, ακόμη κι ερευνητικό επίπεδο.
Μετά την αποχώρησή της Άννας Διαμαντοπούλου από το υπουργείο Παιδείας, ο αντικαταστάτης της Γιώργος Μπαμπινιώτης, σαρξ εκ σαρκός του καθηγητικού και ακαδημαϊκού κατεστημένου, δείχνει έτοιμος για υπαναχωρήσεις και διαρρέει ότι πρόκειται να προτείνει νέες, δικές του προτάσεις.
Γιατί άραγε αυτή η υπαναχώρηση;
Γιατί η επιχειρούμενη επιστροφή
 στο καθεστώς της πλήρους απαξίωσης του εκπαιδευτικού συστήματος;
Γιατί η άρνηση στο ζήτημα των αξιολογήσεων και των μεταρρυθμίσεων στα ΑΕΙ;
Γιατί αυτή η απάθεια απέναντι σε ψηφισμένο προσφάτως νόμο, όταν αυτός καταπατήθηκε βάναυσα σε τόσα εκπαιδευτικά ιδρύματα και προχθές, πάλι, στη Θεσσαλονίκη;
Γιατί τραβιέται πάλι το χειρόφρενο της εξέλιξης προς χάριν μιας συγκεκριμένης συντεχνίας;

Το ζήτημα είναι σοβαρό, πολύ περισσότερο αφού στο πολιτικό παρασκήνιο συζητείται πρόταση του Αντώνη Σαμαρά στον υπουργό Παιδείας, ούτως ώστε να είναι υποψήφιος σε εκλόγιμη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας και να παραμείνει στο υπουργείο και μετά τις εκλογές.
Είναι, ως να συμφωνεί η Νέα Δημοκρατία με τις παλινωδίες του Γιώργου Μπαμπινιώτη.
Είναι έτσι;
Ας πει κάποιος από τους επιτελείς της Συγγρού.

Κάτι ακόμη. Ο νέος υπουργός Παιδείας, θιασώτης εν πολλοίς της πελατειακής Παιδείας, παραπέμπει στις καλένδες την ουσιαστική αναβάθμιση των νέων Πρότυπων Πειραματικών Σχολείων που περιμέναμε από φέτος, ακυρώνοντας προκλητικά κι αυτόν τον ίδιο το νόμο που πέρσι τέτοιες μέρες το Υπουργείο Παιδείας με τόσες τυμπανοκρουσίες, επιδοκιμασίες και χειροκροτήματα είχε φέρει!
Η αξιοκρατική εισαγωγή μαθητών στα Γυμνάσια αυτά αναβάλλεται, ως φαίνεται επ’ αόριστον, με γελοία προσχήματα (ελλείψει λέει… τράπεζας θεμάτων), παρεμβάσεις έξωθεν (βλ. ιδιωτικά σχολεία) και απίστευτες ακροβασίες παιδαγωγικής διαλεκτικής.
Τα ώτα, του νέου υπουργού Παιδείας δεν ιδρώνουν στις δικαιότατες διαμαρτυρίες των δημοσίων εκπαιδευτικών δασκάλων που διορισμένοι με όραμα και όρεξη για δουλειά στα νέα σχολεία, βλέπουν έναν ψηφισμένο νόμο να μένει στα χαρτιά, ελέω του υπουργού Παιδείας!
Ωραία πράγματα! Συντεχνιακά πλασμένα!