Περί Εκκλησίας και φορολογίας

Σκέφτομαι τι θα συνέβαινε στη χώρα μας αν ο Λουκάς Παπαδήμος, προχωρούσε στην φορολόγηση της περιουσίας της Εκκλησίας, όπως έπραξε στην Ιταλία ο ομόλογός του Μάριο Μόντι.
Είναι σαν να το βλέπω μπροστά μου.
Ο Καρατζαφέρης θα σκαρφάλωνε στα κεραμίδια της Βουλής φωνάζοντας για την επίθεση του διεθνούς σιωνισμού στα ιερά και όσια του τόπου μας.
Ο Καμμένος, με τη χορηγία της Παναγίας στο κόμμα του, θα έσκουζε ότι πρέπει να πληρώσουν εκείνοι που έπαιξαν 60 δισ. ευρώ στα cds!
Ο Ψωμιάδης, θα
 φώναζε υπέρ Πατρίδος!
Η μισή Νέα Δημοκρατία και το μισό ΠαΣοΚ, θα «έσπαγαν» τα άλατα της μέσης τους από τα χειροφιλήματα και τις υποκλίσεις στους ρασοφόρους.
Εφημερίδες, κανάλια και ραδιόφωνα θα έγραφαν και θα μιλούσαν για τη λαίλαπα που ξεσπά με στόχο το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων.
Κάποιοι θα ανακάλυπταν και δάκτυλο της Μέρκελ!
Οι ύμνοι της Εκκλησίας δια φωνής Πέτρου Γαϊτάνου θα μοιραζόντουσαν δωρεάν με τη «Δημοκρατία», με στόχο την ανύψωση του φρονήματος του ευσεβούς αναγνωστικού κοινού.
Ο Πειραιώς Σεραφείμ, θα προχωρούσε σε κατάληψη του λιμανιού καταγγέλλοντας τη λέσχη Μπίλντεμπεργκ και τον Μαρτ Ζούκερμαν, τον επικεφαλής των προέδρων εβραϊκών κοινοτήτων των ΗΠΑ.
Ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος, θα άρπαζε ένα ομοίωμα της σάρισας της Μακεδονικής Φάλαγγας και θα εφορμούσε με πύρινους λόγους κατά του Μεγάρου Μαξίμου.
Οι άμβωνες των εκκλησιών θα έπαιρναν φωτιά από φλογερά λογύδρια και η «Ελεύθερη Ώρα» θα έβγαινε με πρωτοσέλιδα του Παϊσιου που είχε… προβλέψει τη… συμφορά μέσα από τη σπηλιά του!
Ακόμη κι ο μέγας ηγέτης Αλέξης μπορεί να άλλαζε άποψη, μπροστά στον γενικό ξεσηκωμό του λαού, αφού ανεξαρτήτως του τι λέει και πράττει, δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος μπροστά στο φλέγον θέμα.

Έχει κάποιος αμφιβολία ότι όλα αυτά τα υπερβολικά θα συνέβαιναν;
Κι όποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά να θυμηθεί τι συνέβη πριν λίγα χρόνια με το απλό θέμα των ταυτοτήτων και τις γελοιότητες που ακολούθησαν από ιερατείο και πολιτικούς.
Μέχρι και το λάβαρο της επανάστασης του 1821 περιέφεραν στο Σύνταγμα.
Έπεισαν δε και τον Κώστα Καραμανλή να πάει να υπογράψει υπέρ της μη κατάργησης αναγραφής του θρησκεύματος σε αυτές.

Κι όμως, στη γειτονική Ιταλία, όπου το θρησκευτικό συναίσθημα είναι πιο αυξημένο (λόγω Βατικανού), ο Μάριο Μόντι τόλμησε αυτό που στην Ελλάδα θεωρείται άβατο.
Να φορολογήσει και μάλιστα επ’ ίσοις όροις με επιχειρήσεις και πολίτες, την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.
Αψήφησε και το πολιτικό κόστος (σχεδόν ολόκληρη η Ρώμη και μεγάλο μέρος της Ιταλίας κινείται και αναπτύσσεται ομόκεντρα πέριξ του Βατικανού, σε θρησκευτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο) και προχωρά στην φορολόγηση της περιουσίας της Εκκλησίας.
Κι εκεί, όπως και στη χώρα μας, οι αριθμοί «δεν βγαίνουν».
Εκεί, δεν άνοιξε μύτη.
Εδώ;
Σκέφτεται κάποιος κάτι παρόμοιο;
Πολύ περισσότερο τώρα που πρέπει να βγουν και μέτρα αξίας 11 δισεκατομμυρίων ευρώ;