Το "αίμα" της βίας ρέει στην μεσαία τάξη!

Γιατί η κυβέρνηση και τα κόμματα, δεν κάθονται να συμφωνήσουν και να οριοθετήσουν ένα συγκεκριμένο χώρο (π.χ. Βοτανικός, ή όποιον άλλον επιλέξουν) ούτως ώστε να γίνονται εκεί οριοθετημένα οι όποιες συγκεντρώσεις, απεργιακές κινητοποιήσεις κλπ; Γιατί, για πενήντα, εβδομήντα, εκατό ή και χιλιάδες άτομα, πρέπει να καταλύεται η λειτουργία της πρωτεύουσας και να πλήττονται όλοι οι υπόλοιποι;
Εκατοντάδες, λένε οι πληροφορίες, είναι οι ακυρώσεις τουριστικών αφίξεων στην Αθήνα, χιλιάδες σε όλη την Ελλάδα. Αιτία; Τα συνεχή επεισόδια και η βία στο κέντρο της Αθήνας, διαμετακομιστικό κέντρο προς την υπόλοιπη Ελλάδα και κυρίως προς τα νησιά. Ήταν κάτι 
 αναμενόμενο, αφού η κλιμάκωση της ανεξέλεγκτης βίας από τη μια και η συνεχής επαναστατική γυμναστική του ΚΚΕ στα λιμάνια, αποτρέπουν την έλευση τουριστών, τους οποίους περίμεναν πως και πως χιλιάδες εργαζόμενοι και επαγγελματίες, χειμαζόμενοι από την κρίση. Κι εμείς, πάμε μόνοι μας και βγάζουμε τα μάτια μας, ειδικά εφέτος που –λόγω των εξεγέρσεων και των πολέμων στην Αφρική – η τουριστική κίνηση προς τη χώρα μας αναμενόταν ιδιαιτέρως αυξημένη.
Από την άλλη πλευρά, το κόστος της βίας στα επεισόδια της προηγούμενης εβδομάδας, θα ξεπεράσει το 1 εκατομμύριο ευρώ, όταν όλοι οι Έλληνες κάνουν «το σκατό τους παξιμάδι» για να πληρώνουν τα φορομπηχτικά κυβερνητικά χαράτσια.
Μπορεί σε εμάς να μην προξενούν πλέον εντύπωση τα συχνά και πολύ βίαια επεισόδια, μπορεί να τα θεωρούμε και συνηθισμένα, αλλά η ζημιά που προκαλούν είναι ανεπανόρθωτη. Περιουσίες χάνονται λόγω των συνεχών επεισοδίων, κρατικά χρήματα δαπανώνται συνεχώς για αποκατάσταση των ζημιών, εκατοντάδες κλάδοι πλήττονται, ουδείς επενδυτής μπορεί να έρθει να επενδύσει σε τέτοιο περιβάλλον και ουδενός καίγεται καρφί, ενώ υπάρχουν και πολιτικές δυνάμεις που τα υποθάλπουν!
Ποιος πλήττεται περισσότερο απ’ όλα αυτά; Μα φυσικά η μεγάλη μερίδα των Ελλήνων. Η μεσαία τάξη. Η τάξη που αγωνίζεται για να επιβιώσει, για να τα βγάλει πέρα, μέσα σε συνεχές κλίμα αβεβαιότητας και οσμές μολότοφ! Η μεσαία τάξη που αναρωτιέται πως στο διάολο είναι δυνατόν πολιτικοί και αστυνομία να μη μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα; Η μεσαία τάξη που δεν μπορεί πια να κατανοήσει πλέον, πως είναι δυνατόν στις 365 μέρες του χρόνου, να καταλύεται η Αθήνα από 867 (επίσημα στοιχεία Αστυνομίας και υπουργείων) διαδηλώσεις, απεργίες, βία και καταστροφές; Η μεσαία τάξη που δεν μπορεί πλέον να ανασαίνει τον αέρα της παλαιολιθικότητας των συντεχνιών και των χουλιγκάνων.
Υπάρχει κάποιος από κυβέρνηση και αντιπολίτευση να απαντήσουν χωρίς φαιδρά, έωλα και πολιτικάντικα επιχειρήματα;
Και κάτι τελευταίο. Γιατί η κυβέρνηση και τα κόμματα, δεν κάθονται να συμφωνήσουν και να οριοθετήσουν ένα συγκεκριμένο χώρο (π.χ. Βοτανικός, ή όποιον άλλον επιλέξουν) ούτως ώστε να γίνονται εκεί οριοθετημένα οι όποιες συγκεντρώσεις, απεργιακές κινητοποιήσεις κλπ; Γιατί, για πενήντα, εβδομήντα, εκατό ή και χιλιάδες άτομα, πρέπει να καταλύεται η λειτουργία της πρωτεύουσας και να πλήττονται όλοι οι υπόλοιποι;