Ένας χρόνος συμπληρώνεται σήμερα, από την επίθεση αλαλαζόντων φασιστών στο κτίριο της Marfin στη Σταδίου.
Κάποιοι απ’ αυτούς, έσπασαν με πέτρες τα τζάμια και πέταξαν μέσα μολότοφ.
Διαμαρτυρόντουσαν και διαδήλωναν για το μνημόνιο!
Σε δευτερόλεπτά λαμπάδιασαν όλα.
Είκοσι επτά άνθρωποι, πάλεψαν απεγνωσμένα με τον θάνατο.
Τρεις ηττήθηκαν.
Μαζί με τη δική μας κοινωνία.
Εκείνοι στο χώμα κι εμείς στην αιώνια νιρβάνα μας.
Ελάχιστοι αντέδρασαν.
Κάποια λουλούδια στην πόρτα της καμένης τράπεζας, κάποια λόγια αγανάκτησης στις τηλεοράσεις κι έπειτα σιγή.
Για τους τρεις δεν κάηκε
η Αθήνα, όπως τότε με τον Αλέξη.
Δεν έφευγαν κατά εκατοντάδες τα sms από γραφεία, τάσεις και συνιστώσες.
Δεν ακούστηκε το σύνθημα ……γουρούνια δολοφόνοι.
Δεν ακούστηκε το παραμικρό για τον φασισμό και τη βία των ομάδων με τις κουκούλες.
Βλέπετε, στην Ελλάδα, η βία της μιας μεριάς έχει το προνόμιο να θεωρείται καθαγιασμένη από τον αγώνα εναντίον του…κράτους, του …καπιταλισμού, των Αμερικάνων…της Δύσης…Ενώ η βία της άλλης, που τις περισσότερες φορές είναι άμυνα στη βία των…καθαγιασμένων, θεωρείται ηθικά απονομιμοποιημένη.
Εκείνοι στο χώμα κι εμείς στην αιώνια νιρβάνα μας.
Κάποιο στο διαδίκτυο γράφουν «καλά να πάθουν, ήταν δεκανίκια του συστήματος»…
Είναι οι ιερουργοί της πολιτικής βίας και της κτηνωδίας, δίπλα στους οποίους έχει στηθεί ένα σύστημα προστασίας τους, στο οποίο όσοι εναντιώνονται είναι εχθροί.
Είναι οι φασίστες που θεωρούν τη βία ανδρεία και το κάψιμο ανθρώπων αγώνα!
Σαν σήμερα….
Τρεις άνθρωποι ηττήθηκαν. Έφυγαν. Χάθηκαν. Θυσιάστηκαν σε μια κοινωνία μπλεγμένη, αλύτρωτα καθυστερημένη κι αμόρφωτη.
Κι ένας τέταρτος άνθρωπος, ένα μωρό αγέννητο στη κοιλιά της Αγγελικής, δεν είδε ποτέ το φως!
Θα ήταν αγόρι ή κορίτσι;
Θα έπαιζε με μια μπάλα ή με τις κούκλες;
Θα ανέβαινε στα αυτοκινητάκια του λούνα πάρκ ή θα τάιζε ψωμάκι τις πάπιες βλέποντας τη Μπάρμπι και τη Ντόρα την εξερευνήτρια…
Δεν θα μάθουμε ποτέ…
Αυτό το μωρό, δεν είδε τον ήλιο, δεν μεγάλωσε, δεν έμαθε, δεν κατάλαβε, δεν έπαιξε, δεν ερωτεύθηκε, δεν άκουσε μουσική, δεν άκουσε ούτε τ’ όνομά του…
Κάποιοι, όμως, μπορούν και θυμούνται….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου