Τίποτα πλέον δεν θα είναι το ίδιο!

Είναι σαφές. Η Ελλάδα είτε χρεοκοπήσει είτε όχι, δεν μπορεί να συνεχίζει να ζει με τις συνθήκες που ζούσε.
Κι όταν λέμε Ελλάδα, στην προκειμένη περίπτωση, εννοούμε τους ανθρώπους της.
Ανθρώπους που κάποιοι είχαν βολευτεί στη φιλεύσπλαχνη αγκαλιά του δημοσίου κι ήταν «όσα βρέξει ας κατεβάσει», αλλά και ανθρώπους που με μόχθο και αγωνίες επιχειρούσαν να επιβιώσουν στον ιδιωτικό τομέα.
Τόσο οι μεν όσο και οι δε, έχουν βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα.
Οι πρώτοι, έχουν χάσει κάποια χρήματα από τις αμοιβές τους, αλλά καλύπτονται πίσω από την αναχρονιστική μονιμότητα και έχουν λιγότερες ανησυχίες.
Οι δεύτεροι, έχουν κάθε πρωί στα χείλη το άσμα…μαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά!
Η ζωή και η προοπτική των Ελλήνων, όπως τουλάχιστον είχε οργανωθεί, έχει πλέον ανατραπεί.
Σχέσεις και κανόνες έχουν αναιρεθεί και η κρίση έχει επιβάλει τη δική της νομοτέλεια.
Τα πάντα
 έχουν αλλάξει. Κι όποιος δεν το αντιλαμβάνεται, όπως οι συνδικαλιστές του δημοσίου και οι κομματάνθρωποι, εθελοτυφλεί.
Άλλες πλέον είναι οι εργασιακές σχέσεις, άλλες οι αμοιβές, άλλες οι συντάξεις, άλλες οι δοσοληψίες και τα συναλλακτικά ήθη και δεδομένα, ακόμη και οι κανόνες του εμπορίου.
Άλλες είναι, ακόμη και οι κοινωνικές σχέσεις που δοκιμάζονται αγρίως με εντάσεις, θυμό, ανασφάλεια. Είμαστε που είμαστε απείθαρχος λαός και όχι οι μεγαλύτεροι λάτρεις των νόμων, τώρα ήρθε και η απόλυτη αταξία.
Όλα αλλάζουν, εκτός των συνδικαλιστών και των κομμάτων.
Δεν θα αργήσει η ημέρα που οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα – ακόμη και η πλέον προσοδοφόρα – δεν θα μείνει αλώβητη.
Εκτίμησή μας είναι ότι η μεγάλη αρχή θα γίνει με τις τράπεζες και τη ριζική αλλαγή της λειτουργία τους.
Οι συγχωνεύσεις τους –που δεν  μπορούν να αργήσουν – θα δώσουν το έναυσμα των αλλαγών και τον απόλυτο έλεγχο του κόστους.
Φυσικά, θα ακολουθήσουν οι συνδεδεμένες με αυτές επιχειρήσεις, από τις οποίες θα απαιτηθούν προσαρμογές.
Πρόβλεψή μας είναι ότι πολλοί από τους παλαιότερους –και δη κρατικοδίαιτους-  «παίκτες» θα χαθούν και θα επιβιώσουν νεότεροι με άλλη κουλτούρα και ήθη.
Νέες επιχειρήσεις, προσαρμοσμένες στις απαιτήσεις των καιρών, θα επιφέρουν άλλες αντιλήψεις στις μεθόδους παραγωγής και οργάνωσης, νέες δραστηριότητες θα αναπτυχθούν, υπηρεσίες θα συρρικνωθούν ή θα εξαφανιστούν. Όλα θα έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό την ποιότητα και την τιμολόγηση.
Το ίδιο θα συμβεί με τα ΜΜΕ, τις τιμές των ακινήτων, την έρευνα, τον πολιτισμό.
Το δε κράτος, αυτό το πολυδαίδαλο, αναποτελεσματικό, υπερφορτωμένο και εν πολλοίς διεφθαρμένο, δεν θα μπορέσει να κάνει διαφορετικά, παρά να υποταχθεί στις επιταγές των καιρών.
Όλα αλλάζουν.
Ίσως ακόμη και μέσα στο καλοκαίρι ή το πολύ μέχρι το τέλος του έτους, τίποτα δεν θα είναι ίδιο…
Αν δε, έχουν μεσολαβήσει και εκλογές, τις  μεγαλύτερες αλλαγές θα τις δούμε στην πολιτική, η οποία θα υποστεί τις μεγαλύτερες αλλαγές…