Επειδή γίνεται μεγάλη κουβέντα στην κοινωνία, για τον τρόπο που σκεφτόμαστε και ενεργούμε ως λαός και κράτος, συγκεντρώσαμε κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία για περιπτώσεις και τομείς της οικονομίας μας, τις οποίες αν είχαμε αξιοποιήσει, ίσως
να ήταν διαφορετικά τα οικονομικά μας μεγέθη.
Προσοχή, αναφερόμαστε μόνο σε απλές περιπτώσεις.
να είχαν πολλαπλά οφέλη, είναι η ιστορικότητα του τόπου.
Κι όμως, τον έχουμε παντελώς αναξιοποίητο και έρμαιο των διαθέσεων των δημοσίων υπαλλήλων.
Όλα δουλεύουν σε ρυθμούς δημοσίου, στους οποίους, όμως, δεν μπορούν να είναι ενταγμένες οι συγκεκριμένες υπηρεσίες, για προφανείς λόγους.
Τα μουσεία έχουν πόρτες κλειστές, ενώ οι περισσότεροι αρχαιολογικοί χώροι είναι αποκλεισμένοι με….κορδέλες και συρματοπλέγματα!
Το σφιχτό ωράριο του δημοσίου και ο …δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας, κάνουν το θαύμα τους.
Για όσες περιπτώσεις απαιτείται παρέκκλιση, οι διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων δίνουν και παίρνουν.
Θυμίζω, μόνο, ότι τον περυσινό Αύγουστο με την πανσέληνο, απαιτήθηκε σχεδόν υπουργική απόφαση για να …ανοίξουν οι φύλακες την Ακρόπολη!
Χιλιάδες Αθηναίων και τουριστών, θα έχαναν το υπέροχο θέαμα, επειδή είχαν…σχολάσει οι φύλακες….
Τον χειμώνα, οι ώρες λειτουργίας, είναι συνήθως 09.00 – 15.00, ενώ το καλοκαίρι εφαρμόζονται… διπλοβάρδιες και κάποιοι χώροι είναι ανοικτοί μέχρι τις 20.00.
Όταν, μάλιστα, έχουμε και τις γνωστές …συνδικαλιστικές παρεμβάσεις, οι χώροι παραμένουν κλειστοί και υπό κατάληψη, λες κι είναι κτήμα των υπαλλήλων.
Οι τουρίστες που επισκέπτονται την Ελλάδα και θέλουν να γνωρίσουν εκ του σύνεγγυς τον τεράστιο πολιτισμό μας, συναντούν απίθανες και τραγελαφικές καταστάσεις.
Αν οι αρμόδιοι είχαν τον χρόνο να ρίξουν μια ματιά στα γραφόμενα διεθνών ιστοσελίδων και στο facebook, θα ένιωθαν ντροπή με όσα θα διάβαζαν.
Κανένας, δεν έχει σκεφθεί το αυτονόητο, το απλό.
Γιατί ανοίγουν τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι στις 09.00 το πρωί, όταν δεν υπάρχει ψυχή ζώσα, παρά μόνο οι υπάλληλοι με τον καφέ στο πλαστικό κυπελάκι;
Τι πιο ρεαλιστικό, να ανοίγουν στις 11.00, όταν στατιστικά έχει αποδειχθεί ότι από εκείνη την ώρα κι ύστερα, υπάρχει προσέλευση κόσμου;
Τι πιο ρεαλιστικό, από ένα ωράριο 11.00 – 16.00 τον χειμώνα, χωρίς περικοπές μισθών στους εργαζόμενους, ΑΛΛΑ 11.00 – 20.00 το καλοκαίρι, χωρίς επιπλέον αμοιβές , αφού ήδη θα τις έχουν εισπράξει από τον χειμώνα, που θα δουλεύουν λιγότερες ώρες;
Ένας απλά συνετός και ρεαλιστής επιχειρηματίας, θα το είχε εφαρμόσει στην επιχείρησή του, ενώ το κράτος - επιχειρηματίας – εργοδότης, αδυνατεί επειδή υπάρχουν οι …δημοσιοϋπαλληλικοί κώδικες (!!!) και η συνδικαλιστική κάλυψη της …ΑΔΕΔΥ!
Ένας απλά συνετός επιχειρηματίας, θα είχε βρει δεκάδες τρόπους να επικοινωνήσει το προϊόν του και τις παροχές του. Όμως, το κράτος – επιχειρηματίας -εργοδότης, αδυνατεί να «πουλήσει το προϊόν του», επειδή ουδείς ενδιαφέρεται πραγματικά και υπεύθυνα.
Στον τομέα αυτόν χάνονται μεγάλα ποσά από τον κρατικό κορβανά, όχι μόνο επειδή δεν καταφέρνουν οι τουρίστες που επισκέπτονται την Ελλάδα να δουν και να θαυμάσουν τους αρχαιολογικούς μας θησαυρούς, αλλά και επειδή πολλά τουριστικά πρακτορεία και tour operators, γνωρίζοντας τις τραγελαφικές καταστάσεις, πουλάνε στους πελάτες τους την …Τουρκία!
Φυσικά, ουδείς συγκινείται.
Τέλος, στον τομέα του ιστορικού τουρισμού, θα ήταν χρήσιμο, να ξανασκεφτούμε την πρόταση του Στέφανου Μάνου, ο οποίος έχει μιλήσει για ίδρυση μεγάλων αρχαιολογικών Πανεπιστημίων, με στόχο την προσέλκυση φοιτητών από όλη την υφήλιο, με προφανή τα άμεσα και μακροχρόνια οφέλη.
Κι η κυβέρνηση κοιτούσε, με την Κατσέλη να διαβουλεύεται!
Η υπόθεση κρουαζιέρα, είναι μια «μηχανή που κόβει χρήματα» για την Ελλάδα και για χιλιάδες εργαζομένους πέριξ της ναυτιλίας και των συναφών τουριστικών επιχειρήσεων.
Εμείς, επειδή αρνούμαστε να άρουμε ξεκάθαρα το περίφημο «καμποτάζ», ενώ απαιτούμε από τις οι εταιρείες που διακινούν τα κρουαζιερόπλοια, να …προσλάβουν τους …συντρόφους της Παπαρήγα και της Κατσέλη, χάνουμε εκατομμύρια επί εκατομμυρίων.
Τα εισπράττουν και τα απολαμβάνουν οι Τούρκοι, οι οποίοι έχουν κατασκευάσει στο Κουσάντασι και στη Κωνσταντινούπολη, απίστευτες υποδομές για τον τουρισμό της κρουαζιέρας.
Τα εισπράττουν και τα απολαμβάνουν, ακόμη και οι Σλοβένοι, οι Κροάτες, οι Αιγύπτιοι.
Φυσικά, ουδείς συγκινείται, αφού κι εφέτος, καμιά εταιρεία κρουαζιερόπλοιων δεν θα έχει αφετηρία τον Πειραιά ή άλλο ελληνικό λιμάνι, ενώ οι όποιες προσεγγίσεις, είναι ακόμη υπό… διαπραγμάτευση.
Όποιον ρωτήσεις σε όποιο μέρος του πλανήτη, για θαλάσσιο τουρισμό, θα σου απαντήσει Ελλάδα και πάλι Ελλάδα.
Ε, λοιπόν! Εμείς τον διώχνουμε.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, περισσότερα από 100 ελληνικά επαγγελματικά σκάφη, έχουν καταπλεύσει σε Μαρίνες γειτονικών χωρών, λόγω των φθηνότερων τελών ελλιμενισμού και του ξεκάθαρου θεσμικού πλαισίου.
Περίπου άλλα 100, ετοιμάζονται να κατεβάσουν την ελληνική σημαία, λόγω της αβάσταχτης φορολογίας και να ανεβάσουν ακόμη και…τουρκική.
Την ίδια ώρα, περισσότερα από 3.500 επαγγελματικά σκάφη, παραμένουν παροπλισμένα, με απολυμένα πληρώματα, αφού η πτώση των ναυλώσεων, μόνο το 2010, άγγιξε το 80%, συγκριτικά με το 2008.
Οι επαγγελματίες του κλάδου, ισχυρίζονται ότι βασική αιτία της πτώσης, πλέον της κρίσης (που στο κάτω κάτω της γραφής αφορά μόνο τους Έλληνες), είναι η αρνητική εικόνα που έχει δημιουργηθεί στο εξωτερικό, σε σχέση με τις απεργίες και τα συνεχή επεισόδια στην χώρα μας, τα οποία δεν δημιουργούν συνθήκες ασφάλειας για τους ξένους.
Όμως, δεν είναι μόνο ο καθ’ εαυτού θαλάσσιος τουρισμός από τον οποίο θα μπορούσαμε να είχαμε σημαντικότατα οφέλη.
Επί πολλές δεκαετίες, έχει καταβληθεί προσπάθεια από επενδυτικούς κύκλους να δημιουργηθούν Μαρίνες στον Αργοσαρωνικό ή σε άλλα νησιά του Ελλαδικού χώρου, με σκοπό τη στάθμευση ιδιωτικών πολυτελών ή άλλων σκαφών, τη χειμερινή περίοδο.
Όλες έχουν κολλήσει στην ελληνική γραφειοκρατία, στην άρνηση τοπικών παραγόντων (!!!), αλλά και στην έλλειψη βούλησης της ελληνικής Πολιτείας.
Αναλογισθείτε πόσα είναι τα χαμένα χρήματα.
Ποιος χάνει, που οι πάντες πηγαίνουν τα σκάφη τους στην Τουρκία ή στην Κροατία;
Ουδείς συγκινείται.
4. Γραφειοκρατία - πολυνομία - αρμοδιότητες
Οι ιστορίες γραφειοκρατικής τρέλας, με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωποι συνεχώς
οι επιχειρηματίες που προσπαθούν να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους, κρατούν μακριά τις…
πολυπόθητες, για την ανάκαμψη της οικονομίας, επενδύσεις.
Στην γραφειοκρατία, πρέπει να προσθέσουμε και τους ιδεολογικούς δογματισμούς πολιτικών παραγόντων, κάποιοι από τους οποίους… ανθίστανται ακόμη και στις κυβερνητικές αποφάσεις….των κυβερνήσεων στις οποίες συμμετέχουν.
Τα εμπόδια που ορθώνονται στην επιχειρηματικότητα, είναι η πολυνομία, οι παράλληλες αρμοδιότητες διαφορετικών υπηρεσιών (!!!) και η απαρχαιωμένη – ασαφής πολεοδομική νομοθεσία, που περιορίζουν ασφυκτικά την ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Φυσικά, παραλλήλως με τα ανωτέρω εμπόδια, ανθούν η διαφθορά, η παραοικονομία και τα κλειστά επαγγέλματα, τα οποία μόνο κατ’ επίφαση άνοιξαν.
Μοιραία, λοιπόν, οι επιχειρηματικές επενδύσεις κατευθύνονται προς τις γειτονικές χώρες, στις οποίες βρίσκουν και χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές!
Χαρακτηριστικό του ραχατιού και αντιπαραγωγικού δημοσίου τομέα απέναντι στην επιχειρηματικότητα, είναι το πάθημα της πολυεθνικής αλυσίδας Σούπερ Μάρκετ «Cash and Carry Mετρό ΑΕ», η οποία εδώ και δυόμιση χρόνια προσπαθεί να βγάλει άδεια οικοδόμησης καταστήματος, εκτός Αθηνών.
Ο Αρ. Παντελιάδης, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας διηγείται, σε συνέντευξή του στο «Βήμα»:
«Ένα από τα πολλά βήματα που απαιτούνται είναι η γνωμοδότηση για τον τύπο της περιβαλλοντικής μελέτης που πρέπει να υποβληθεί στη Νομαρχία, η οποία δίνεται από την Περιφέρεια και συνήθως είναι μια απλή διαδικασία που διαρκεί δυο ημέρες. Εμείς περιμένουμε…οκτώ μήνες»!
Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα είναι η συνέχεια:
«…Αφού πέρασαν μερικοί μήνες απραξίας, χάθηκε για τρεις μήνες ο προϊστάμενος του αρμοδίου υπαλλήλου. Όταν εμφανίστηκε, χάθηκε ο υπάλληλος, ο οποίος πήρε έναν μήνα εορταστική άδεια».
Για την ιστορία, αναφέρω ότι στο διάστημα μεταξύ των αδειών των υπαλλήλων, ο φάκελος στάλθηκε σε μια άλλη υπηρεσία, η οποία μετά από καιρό «δήλωσε αναρμόδια» και κάπου τον παραπέταξε…
Έκτοτε, αγνοείται η τύχη του…
Περαστικά μας!
να ήταν διαφορετικά τα οικονομικά μας μεγέθη.
Προσοχή, αναφερόμαστε μόνο σε απλές περιπτώσεις.
- Ιστορικός τουρισμός
να είχαν πολλαπλά οφέλη, είναι η ιστορικότητα του τόπου.
Κι όμως, τον έχουμε παντελώς αναξιοποίητο και έρμαιο των διαθέσεων των δημοσίων υπαλλήλων.
Όλα δουλεύουν σε ρυθμούς δημοσίου, στους οποίους, όμως, δεν μπορούν να είναι ενταγμένες οι συγκεκριμένες υπηρεσίες, για προφανείς λόγους.
Τα μουσεία έχουν πόρτες κλειστές, ενώ οι περισσότεροι αρχαιολογικοί χώροι είναι αποκλεισμένοι με….κορδέλες και συρματοπλέγματα!
Το σφιχτό ωράριο του δημοσίου και ο …δημοσιοϋπαλληλικός κώδικας, κάνουν το θαύμα τους.
Για όσες περιπτώσεις απαιτείται παρέκκλιση, οι διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων δίνουν και παίρνουν.
Θυμίζω, μόνο, ότι τον περυσινό Αύγουστο με την πανσέληνο, απαιτήθηκε σχεδόν υπουργική απόφαση για να …ανοίξουν οι φύλακες την Ακρόπολη!
Χιλιάδες Αθηναίων και τουριστών, θα έχαναν το υπέροχο θέαμα, επειδή είχαν…σχολάσει οι φύλακες….
Τον χειμώνα, οι ώρες λειτουργίας, είναι συνήθως 09.00 – 15.00, ενώ το καλοκαίρι εφαρμόζονται… διπλοβάρδιες και κάποιοι χώροι είναι ανοικτοί μέχρι τις 20.00.
Όταν, μάλιστα, έχουμε και τις γνωστές …συνδικαλιστικές παρεμβάσεις, οι χώροι παραμένουν κλειστοί και υπό κατάληψη, λες κι είναι κτήμα των υπαλλήλων.
Οι τουρίστες που επισκέπτονται την Ελλάδα και θέλουν να γνωρίσουν εκ του σύνεγγυς τον τεράστιο πολιτισμό μας, συναντούν απίθανες και τραγελαφικές καταστάσεις.
Αν οι αρμόδιοι είχαν τον χρόνο να ρίξουν μια ματιά στα γραφόμενα διεθνών ιστοσελίδων και στο facebook, θα ένιωθαν ντροπή με όσα θα διάβαζαν.
Κανένας, δεν έχει σκεφθεί το αυτονόητο, το απλό.
Γιατί ανοίγουν τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι στις 09.00 το πρωί, όταν δεν υπάρχει ψυχή ζώσα, παρά μόνο οι υπάλληλοι με τον καφέ στο πλαστικό κυπελάκι;
Τι πιο ρεαλιστικό, να ανοίγουν στις 11.00, όταν στατιστικά έχει αποδειχθεί ότι από εκείνη την ώρα κι ύστερα, υπάρχει προσέλευση κόσμου;
Τι πιο ρεαλιστικό, από ένα ωράριο 11.00 – 16.00 τον χειμώνα, χωρίς περικοπές μισθών στους εργαζόμενους, ΑΛΛΑ 11.00 – 20.00 το καλοκαίρι, χωρίς επιπλέον αμοιβές , αφού ήδη θα τις έχουν εισπράξει από τον χειμώνα, που θα δουλεύουν λιγότερες ώρες;
Ένας απλά συνετός και ρεαλιστής επιχειρηματίας, θα το είχε εφαρμόσει στην επιχείρησή του, ενώ το κράτος - επιχειρηματίας – εργοδότης, αδυνατεί επειδή υπάρχουν οι …δημοσιοϋπαλληλικοί κώδικες (!!!) και η συνδικαλιστική κάλυψη της …ΑΔΕΔΥ!
Ένας απλά συνετός επιχειρηματίας, θα είχε βρει δεκάδες τρόπους να επικοινωνήσει το προϊόν του και τις παροχές του. Όμως, το κράτος – επιχειρηματίας -εργοδότης, αδυνατεί να «πουλήσει το προϊόν του», επειδή ουδείς ενδιαφέρεται πραγματικά και υπεύθυνα.
Στον τομέα αυτόν χάνονται μεγάλα ποσά από τον κρατικό κορβανά, όχι μόνο επειδή δεν καταφέρνουν οι τουρίστες που επισκέπτονται την Ελλάδα να δουν και να θαυμάσουν τους αρχαιολογικούς μας θησαυρούς, αλλά και επειδή πολλά τουριστικά πρακτορεία και tour operators, γνωρίζοντας τις τραγελαφικές καταστάσεις, πουλάνε στους πελάτες τους την …Τουρκία!
Φυσικά, ουδείς συγκινείται.
Τέλος, στον τομέα του ιστορικού τουρισμού, θα ήταν χρήσιμο, να ξανασκεφτούμε την πρόταση του Στέφανου Μάνου, ο οποίος έχει μιλήσει για ίδρυση μεγάλων αρχαιολογικών Πανεπιστημίων, με στόχο την προσέλκυση φοιτητών από όλη την υφήλιο, με προφανή τα άμεσα και μακροχρόνια οφέλη.
- Κρουαζιέρα
Κι η κυβέρνηση κοιτούσε, με την Κατσέλη να διαβουλεύεται!
Η υπόθεση κρουαζιέρα, είναι μια «μηχανή που κόβει χρήματα» για την Ελλάδα και για χιλιάδες εργαζομένους πέριξ της ναυτιλίας και των συναφών τουριστικών επιχειρήσεων.
Εμείς, επειδή αρνούμαστε να άρουμε ξεκάθαρα το περίφημο «καμποτάζ», ενώ απαιτούμε από τις οι εταιρείες που διακινούν τα κρουαζιερόπλοια, να …προσλάβουν τους …συντρόφους της Παπαρήγα και της Κατσέλη, χάνουμε εκατομμύρια επί εκατομμυρίων.
Τα εισπράττουν και τα απολαμβάνουν οι Τούρκοι, οι οποίοι έχουν κατασκευάσει στο Κουσάντασι και στη Κωνσταντινούπολη, απίστευτες υποδομές για τον τουρισμό της κρουαζιέρας.
Τα εισπράττουν και τα απολαμβάνουν, ακόμη και οι Σλοβένοι, οι Κροάτες, οι Αιγύπτιοι.
Φυσικά, ουδείς συγκινείται, αφού κι εφέτος, καμιά εταιρεία κρουαζιερόπλοιων δεν θα έχει αφετηρία τον Πειραιά ή άλλο ελληνικό λιμάνι, ενώ οι όποιες προσεγγίσεις, είναι ακόμη υπό… διαπραγμάτευση.
- Θαλάσσιος τουρισμός
Όποιον ρωτήσεις σε όποιο μέρος του πλανήτη, για θαλάσσιο τουρισμό, θα σου απαντήσει Ελλάδα και πάλι Ελλάδα.
Ε, λοιπόν! Εμείς τον διώχνουμε.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, περισσότερα από 100 ελληνικά επαγγελματικά σκάφη, έχουν καταπλεύσει σε Μαρίνες γειτονικών χωρών, λόγω των φθηνότερων τελών ελλιμενισμού και του ξεκάθαρου θεσμικού πλαισίου.
Περίπου άλλα 100, ετοιμάζονται να κατεβάσουν την ελληνική σημαία, λόγω της αβάσταχτης φορολογίας και να ανεβάσουν ακόμη και…τουρκική.
Την ίδια ώρα, περισσότερα από 3.500 επαγγελματικά σκάφη, παραμένουν παροπλισμένα, με απολυμένα πληρώματα, αφού η πτώση των ναυλώσεων, μόνο το 2010, άγγιξε το 80%, συγκριτικά με το 2008.
Οι επαγγελματίες του κλάδου, ισχυρίζονται ότι βασική αιτία της πτώσης, πλέον της κρίσης (που στο κάτω κάτω της γραφής αφορά μόνο τους Έλληνες), είναι η αρνητική εικόνα που έχει δημιουργηθεί στο εξωτερικό, σε σχέση με τις απεργίες και τα συνεχή επεισόδια στην χώρα μας, τα οποία δεν δημιουργούν συνθήκες ασφάλειας για τους ξένους.
Όμως, δεν είναι μόνο ο καθ’ εαυτού θαλάσσιος τουρισμός από τον οποίο θα μπορούσαμε να είχαμε σημαντικότατα οφέλη.
Επί πολλές δεκαετίες, έχει καταβληθεί προσπάθεια από επενδυτικούς κύκλους να δημιουργηθούν Μαρίνες στον Αργοσαρωνικό ή σε άλλα νησιά του Ελλαδικού χώρου, με σκοπό τη στάθμευση ιδιωτικών πολυτελών ή άλλων σκαφών, τη χειμερινή περίοδο.
Όλες έχουν κολλήσει στην ελληνική γραφειοκρατία, στην άρνηση τοπικών παραγόντων (!!!), αλλά και στην έλλειψη βούλησης της ελληνικής Πολιτείας.
Αναλογισθείτε πόσα είναι τα χαμένα χρήματα.
Ποιος χάνει, που οι πάντες πηγαίνουν τα σκάφη τους στην Τουρκία ή στην Κροατία;
Ουδείς συγκινείται.
4. Γραφειοκρατία - πολυνομία - αρμοδιότητες
Οι ιστορίες γραφειοκρατικής τρέλας, με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωποι συνεχώς
οι επιχειρηματίες που προσπαθούν να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους, κρατούν μακριά τις…
πολυπόθητες, για την ανάκαμψη της οικονομίας, επενδύσεις.
Στην γραφειοκρατία, πρέπει να προσθέσουμε και τους ιδεολογικούς δογματισμούς πολιτικών παραγόντων, κάποιοι από τους οποίους… ανθίστανται ακόμη και στις κυβερνητικές αποφάσεις….των κυβερνήσεων στις οποίες συμμετέχουν.
Τα εμπόδια που ορθώνονται στην επιχειρηματικότητα, είναι η πολυνομία, οι παράλληλες αρμοδιότητες διαφορετικών υπηρεσιών (!!!) και η απαρχαιωμένη – ασαφής πολεοδομική νομοθεσία, που περιορίζουν ασφυκτικά την ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Φυσικά, παραλλήλως με τα ανωτέρω εμπόδια, ανθούν η διαφθορά, η παραοικονομία και τα κλειστά επαγγέλματα, τα οποία μόνο κατ’ επίφαση άνοιξαν.
Μοιραία, λοιπόν, οι επιχειρηματικές επενδύσεις κατευθύνονται προς τις γειτονικές χώρες, στις οποίες βρίσκουν και χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές!
Χαρακτηριστικό του ραχατιού και αντιπαραγωγικού δημοσίου τομέα απέναντι στην επιχειρηματικότητα, είναι το πάθημα της πολυεθνικής αλυσίδας Σούπερ Μάρκετ «Cash and Carry Mετρό ΑΕ», η οποία εδώ και δυόμιση χρόνια προσπαθεί να βγάλει άδεια οικοδόμησης καταστήματος, εκτός Αθηνών.
Ο Αρ. Παντελιάδης, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας διηγείται, σε συνέντευξή του στο «Βήμα»:
«Ένα από τα πολλά βήματα που απαιτούνται είναι η γνωμοδότηση για τον τύπο της περιβαλλοντικής μελέτης που πρέπει να υποβληθεί στη Νομαρχία, η οποία δίνεται από την Περιφέρεια και συνήθως είναι μια απλή διαδικασία που διαρκεί δυο ημέρες. Εμείς περιμένουμε…οκτώ μήνες»!
Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα είναι η συνέχεια:
«…Αφού πέρασαν μερικοί μήνες απραξίας, χάθηκε για τρεις μήνες ο προϊστάμενος του αρμοδίου υπαλλήλου. Όταν εμφανίστηκε, χάθηκε ο υπάλληλος, ο οποίος πήρε έναν μήνα εορταστική άδεια».
Για την ιστορία, αναφέρω ότι στο διάστημα μεταξύ των αδειών των υπαλλήλων, ο φάκελος στάλθηκε σε μια άλλη υπηρεσία, η οποία μετά από καιρό «δήλωσε αναρμόδια» και κάπου τον παραπέταξε…
Έκτοτε, αγνοείται η τύχη του…
Περαστικά μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου