Οι ανοησίες περί αναδιάρθρωσης ή στάσης πληρωμών

Γράφει

ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος

Ακούγοντας διάφορους αφελείς να υποστηρίζουν τη στάση πληρωμών ή αναδιάρθρωση του χρέους, μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.

Πρώτον, διότι όλοι είναι οπαδοί του κρατισμού, των οποίων οι ιδέες και οι «κοινωνικές ευαισθησίες» (να μοιράζουν δηλ χρήματα που δεν υπήρχαν) μας έφτασαν

 στα σημερινά χάλια. Κι έπειτα επειδή εισηγούνται βήματα προς μεγαλύτερη ακόμη καταστροφή. 

Ποιος είπε ότι αν σταματήσουμε να πληρώνουμε χρέη θα είμαστε εντάξει;

 Αν υποθέσουμε - που δεν είναι βέβαια ακριβές - πως τα έσοδα από φόρους ισούνται με δαπάνες μισθών του κυρίως δημοσίου και συντάξεων (τα λόγια των γνωστών φωστήρων), τίθενται τα ακόλουθα ερωτήματα.

1.      Ποιος θα πληρώσει μισθούς και δαπάνες των ελλειμματικών ΔΕΚΟ;

2.       Πως θα καλυφθούν λειτουργικές δαπάνες νοσοκομείων, πανεπιστημίων, Δήμων, φορέων κοινωνικής προστασίας, μουσείων, σταδίων, επιδοτούμενων συγκοινωνιών, αγροτών κλπ;

3.      Τι θα γίνει με εισαγωγές φαρμάκων, τροφίμων και ενέργειας (πετρέλαιο, βενζίνες, θέρμανση, ηλεκτρισμός κλπ);

Εξυπακούεται, πως για μεγάλο διάστημα κανείς δεν θα μας δανείζει, ενώ κάποιος θα πρέπει να βρει τρόπο να καλύψει τις ζημιές Τραπεζών (για να μην χαθούν οι καταθέσεις του κοσμάκη) και ασφαλιστικών ταμείων, που θα δουν ξαφνικά τα ομόλογα που έχουν στα χέρια τους να μηδενίζονται ή (στην περίπτωση αναδιάρθρωσης) να κουρεύονται. Δύσκολα τα πράγματα, ε; Κι όχι τόσο απλά, όσο κάποιοι φωστήρες τα εμφανίζουν.

Μοναδική λύση είναι η μείωση δαπανών (κατάργηση άχρηστων κρατικών φορέων) για να κοπεί το έλλειμμα, η μείωση φόρων και η κατάργηση γραφειοκρατικών διαδικασιών - για να έλθουν επενδύσεις και να υπάρξει επιτέλους ανάπτυξη.