Οι συμπεριφορές με τις απειλές και τους «τραμπουκισμούς», αλλά και η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι συνδικαλιστές του «Αυτόνομου κρατιδίου της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ», και οι αντίστοιχες των άλλων οργανώσεων του Δημοσίου τομέα, αποδεικνύουν περίτρανα τον τρόπο, που για 30 χρόνια ,κυβερνάται η χώρα.
Οι συντεχνίες κυριαρχούν σε όλο το δημόσιο, σε όλες τις ΔΕΚΟ.
Συγκυβερνούν με υπουργούς και διοικήσεις.
Το ίδιο συμβαίνει με τους
φοιτητοπατέρες και τους καθηγητές στα Πανεπιστήμια.
Το ίδιο με την ΑΔΕΔΥ και τις επιμέρους συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Το καρκινοειδές φαινόμενο, έχει σαπίσει ακόμη και πιο υγιή κύτταρα της κοινωνίας και τελικά κοστίζει πολύ στον τόπο.
Σιγά σιγά, η κοινωνία του μόχθου και του αγωνιώδους βιοπορισμού, συνειδητοποιεί για ποιους λόγους λειτουργούσε και ποιους εξυπηρετούσε το εξάμβλωμα που δημιουργήθηκε και ονομάστηκε «κοινωνικό κράτος».
Κι είναι αναγκαίο τώρα, περισσότερο από κάθε φορά, το άμεσο ξερίζωμα αυτών των νοοτροπιών και πρακτικών.
Είναι τόσο εύκολο, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται.
Μπορεί να τους προστατεύει η θλιβερή μονιμότητα, αλλά δεν τους προστατεύει η κατάργηση θέσεων και οργανισμών…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου