Τριάντα χρόνια σωρεύσαμε στον τόπο απίστευτα προβλήματα.
Οικοδομήσαμε ένα Κράτος- τέρας, μια οικονομία πλήρη στρεβλώσεων, ένα εργασιακό περιβάλλον μη ανταγωνιστικό.
Εγκαταλείψαμε την παραγωγή, φτάσαμε στο σημείο να διαθέτουμε ένα εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους και μόλις 200.000 εργαζομένους στη βιομηχανία- βιοτεχνία.
Εισάγουμε λεμόνια από την Αργεντινή ενώ δεν είμαστε αυτάρκεις ούτε στην ταπεινή ντοματούλα.
Ταυτοχρόνως και σε μεγάλο βαθμό είμαστε
«ανυπάκουοι» στις φορολογικές μας υποχρεώσεις.
Κάθε χρόνο ξοδεύαμε, κατ’ ελάχιστον, 10% περισσότερα απ’ όσα παράγαμε.
Έτσι δημιουργήσαμε ένα Έβερεστ χρεών, οφειλόμενο εκτός των άλλων και στην πολιτική ανεπάρκεια.
Τώρα βρισκόμαστε μπροστά στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της πορείας μας.
Ο ουρανός έχει πέσει στο κεφάλι μας κι η λύση που έχουμε είναι να ελαφρύνουμε το χρέος και να επιχειρήσουμε να ξαναβρούμε βηματισμό.
Τα ψέματα τέλειωσαν.
Το ισχυρίζονται ακόμη και οι πολιτικοί, ομολογώντας εμμέσως ότι επί χρόνια εξαπατούσαν την κοινωνία.
Αν δει κάποιος νηφάλια την παγκόσμια ιστορία στο πέρασμα των αιώνων, θα θυμηθεί πάμπολλες περιπτώσεις κατάρρευσης και εξαφάνισης Κρατών, εξ αιτίας χρεών.
Αν αρνηθούμε τη ρύθμιση, που είναι πράγματι οδυνηρή, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την κατάρρευση και την πραγματική απειλή του ειρηνικού και οργανωμένου βίου μας.
Αν δεχθούμε, θα έχουμε ελπίδα να σώσουμε το υπό κατάρρευση σπίτι μας.
Χωρίς, όμως, υπομονή, μέτρο και σύνεση δεν μπορούμε να κάνουμε το παραμικρό.
Χωρίς μεταρρυθμίσεις δεν έχουμε το παραμικρό παρόν και μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου