Ιδού οι δυνάμεις της δραχμής!

Όλο και αποσαφηνίζονται πλέον τα πολιτικά πρόσωπα που επιθυμούν –βάσει των πολιτικών και των αποφάσεών τους- την επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή, μέσω της ασύντακτης χρεοκοπίας.

Ιδού, οι άνθρωποι που έχουν ως ιδανικό τους τα άδεια ράφια, την έλλειψη καυσίμων, τη στάση πληρωμών σε μισθούς και συντάξεις, την απόλυτη κατάρρευση της Ελλάδας για ολόκληρες δεκαετίες:

Από το ΠαΣοΚ, κάποιος Μαγκούφης –αγνώστου άλλης προσφοράς στον τόπο.

Βρήκε στέγη και στην… κρατική ΕΡΤ των συνδικαλιστών, να προπαγανδίζει τις θέσεις του.

Για σκεφτείτε το. Η χώρα και το μέλλον να κρέμονται από έναν Μαγκούφη!

Είναι κι

 άλλοι.

Η Βάσω Παπανδρέου!

Η Λούκα Κατσέλη, που ως υπουργός έκανε ότι μπορούσε για να μη προχωρήσουν οι συμφωνημένες μεταρρυθμίσεις.

Κάποιος Δημήτρης Κουσελάς, ένας Ιωάννης Μιχελογιαννάκης κι ο μουσουλμάνος Τσετίν Μάνταζη.

Είναι κι ο Οδυσσέας Βουδούρης, που άλλη εικόνα είχε δώσει στην κοινωνία, αλλά δεν άντεξε τις σειρήνες του λαϊκισμού που…ξεσήκωσαν τη συνείδησή του.

Μη ξεχάσουμε και τον περιώνυμο Καστανίδη, που είχε τη φαεινή ιδέα του δημοψηφίσματος που οδήγησε σε κατάρρευση την κυβέρνησή του.

Ο πολύς Χάρης, ξέρει καλά από καταρρεύσεις, αλλά μυαλό δεν βάζει μπερδεμένος με τις αγκυλώσεις και τους δογματισμούς του.

Αμ η άλλη;

Η Ξενογιαννακοπούλου; Που γύριζε με τον Παπανδρέου ανά τας Ευρώπας και ήταν υπέρμαχος του Μνημονίου;

Τώρα, λέει, έχει συνειδησιακό πρόβλημα!

Είναι κι ένας άλλος.

Γιάννης Κουτσούκος ο συνδικάλας.

ΑΔΕΔΥ …απεργίες…κλειστοί δρόμοι…αναρχία και δεν συμμαζεύεται.

Κι η Χρύσα η Αράπογλου.

Μεγαλοκοπέλα πια, αλλά μυαλό κουκούτσι…

Κι ο άλλος συνδικάλας.

Ο Πρωτόπαπας, εξέφρασε λέει ενστάσεις.

Τις οποίες δεν εξέφραζε όταν έκλεινε τις τράπεζες και δημιουργούσε χάος στην κοινωνία.

Είναι κι άλλοι.

Ένας Δημητρουλόπουλος κι ένας Παραστατίδης, αγνώστων λοιπών στοιχείων και προσφοράς στον τόπο.

Είναι και οι παραιτηθέντες.

Πέμυ Ζούνη, Δημήτρης Βαρβαρίγος και Παύλος Στασινός.

Τουλάχιστον αυτοί ήταν πολιτικά έντιμοι απέναντι στην κοινωνία και την ιστορία.

Κι αν αυτά συμβαίνουν στο ΠαΣοΚ των δογματισμών και της στασιμότητας, που έστησε το μεγάλο κομμάτι του πελατειακού συστήματος, τι να πει κάποιος για εκείνους από τη Νέα Δημοκρατία οι οποίοι –υποτίθεται – είναι υπέρμαχοι της ευρωπαϊκής πορείας του τόπου;

Τι να πει κάποιος για τον μεγάλο πολιτικό άνδρα και εκ των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων της Κ. Μαρκόπουλο;

Τι να πει κάποιος για τον εις τας Ευρώπας εντρυφήσαντα  Χρήστο Ζώη;

Τι να πει κάποιος για τον Κ. Τζαβάρα;

Αν πούμε ότι είναι πολιτικοί της δεκάρας, μάλλον θα υποτιμήσουμε το άλλοτε συμπαθές νόμισμα.

Τι να πει κάποιος για τον εκ Πειραιώς (Μάνης) Παναγιώτη Μελά, ο οποίος είναι τόσα χρόνια βουλευτής χωρίς ουδείς να γνωρίζει τη φωνή του;

Τι να πει κάποιος για τον φίλο του προέδρου από την ΠΟΛΑΝ, Δημήτρη Σταμάτη, αγνώστου άλλης προσφοράς;

Τι να πει κάποιος για…κάποιους Τζίμα, Βαγιωνά, Δερμετζόπουλο, Γαληνό;

Για κάποιον Τζηκαλάγια;

Το μόνο που μπορεί να πει, είναι να εύχεται πως γράφει σωστά τα ονόματά τους.

Τι να πει κάποιος για έναν Λεονταρίδη;

Για έναν Καρυπίδη; Για κάποια Μαρία Κόλλια;

Για τους πρώην υπουργούς του Καραμανλή Γ. Βλάχο και Αλ. Κοντό;

Φιλελεύθεροι της δραχμής!

Συντεταγμένοι με τους Μανώληδες και τους συναδέλφους του Φωτόπουλου και των λοιπών συνδικαλιστικών αστέρων.

Συντεταγμένοι με τον Λαφαζάνη και τον…εργατοπατέρα Αλέξη Μητρόπουλο.

Με τον μεγάλο ηγέτη Αλέξη.

Με τον άλλοτε κομμουνιστή, εκσυγχρονιστή και νυν –πάλι- Αριστερό Μπίστη.

Με την Αλέκα, τον Παφίλη και τους λοιπούς νοσταλγούς του σταλινισμού!

Μ εκείνους που μιλάνε για…μοναχική Ελλάδα!

Συντεταγμένοι με το συγκρότημα του λαϊκισμού κι ο έχων ώτα ακουέτο κι ο νοών νοείτο.

Συντεταγμένοι με εκείνους που έχουν ποντάρει υπέρ της ελληνικής χρεοκοπίας.

Όλους αυτούς, τους νοσταλγούς μιας άλλης εποχής, όπου τους δείτε φτύστε τους.

Για να μη τους ματιάσετε!