Δημόσιο και ανεργία

Γράφει
ο Τάκης Μίχας

Όπως είναι γνωστό στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν 1 εκ. άνεργοι. Όπως είναι επίσης γνωστό-παρ’ όλο που το κρύβουν επιμελώς οι ανακοινώσεις της κρατικοδίαιτης ΕΛΣΤΑΤ-όλοι οι άνεργοι προέρχονται από τον ιδιωτικό τομέα.
Αντίθετα όλοι οι δημόσιοι και παραδημόσιοι υπάλληλοι (π.χ. εργαζόμενοι στα κρατικά ΜΜΕ) παραμένουν στις θέσεις τους ενώ οποιασδήποτε απόπειρα να μειωθεί έστω και απειροελάχιστα (π.χ. 15000) ο αριθμός τους αντιμετωπίζεται με υστερικές κραυγές από
 τα συνδικάτα και τους πολιτικούς τους πάτρωνες.
Το κυριότερο επιχείρημα το οποίο χρησιμοποιούν οι βολεμένοι της στασιμότητας και του κρατισμού για να συνεχίσουν να διατηρούν στο απυρόβλητο τους κομματικούς στρατούς που λυμαίνονται το δημόσιο είναι ότι η μείωση των απασχολουμένων στο δημόσιο και η ανάλογη μείωση των κρατικών δαπανών θα εντείνουν την ύφεση και την ανεργία. Δυστυχώς αυτή την άποψη φαίνεται να έχουν ενστερνιστεί και πολλοί αναλυτές που πιστεύουν ότι οι μαζικές απολύσεις στο δημόσιο απλά θα αυξήσουν τη συνολική ανεργία καθόσον στους άνεργους του ιδιωτικού τομέα απλά θα προστεθούν και οι άνεργοι του δημόσιου.
Τίποτα φυσικά δεν είναι μακρύτερα από την αλήθεια.
Η μείωση των κομματικών στρατών θα σημάνει πρώτα απ όλα την κατάργηση των χιλιάδων ρυθμίσεων και αδειών που στραγγάλιζαν μεν τον ιδιωτικό τομέα αλλά έδιναν ένα λόγο ύπαρξης στους γραφειοκράτες.
Αυτό με την σειρά του θα οδηγήσει σε μείωση της διαφθοράς που επιβάλλει ένα τεράστιο κόστος στους ιδιώτες: Oσο λιγότερες κρατικές άδειες και πιστοποιητικά απαιτούνται για την επιχειρηματική δραστηριότητα τόσο μικρότερες οι πιθανότητες διαφθοράς.
Τέλος η μείωση των κρατικών δαπανών και των δημοσίων υπαλλήλων θα δώσει την δυνατότητα στο κράτος να μειώσει τους φόρους κάτι που θα οδηγήσει στη δημιουργία νέων επιχειρήσεων και φυσικά αύξηση της απασχόλησης.
Αυτές οι σκέψεις δεν είναι μόνο θεωρητικές.
Επαληθεύονται αν εξετάσουμε την ανάκαμψη που έχει αρχίσει στις ΗΠΑ: Εδώ παρατηρούμε ότι η μείωση των κρατικών δαπανών και η μείωση των κρατικών γραφειοκρατών συνδυάζεται με αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων της ιδιωτικής κατανάλωσης και αύξηση των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα!
Αναλυτικότερα από τον Σεπτέμβριο του 2009 που τελείωσε επίσημα η ύφεση και αρχίζει η ανάπτυξη μέχρι σήμερα οι ιδιωτικές καταναλωτικές δαπάνες αυξήθηκαν με 5,8%, ενώ αντίθετα οι κρατικές δαπάνες (και κατά συνέπεια το μέγεθος του κράτους) μειώθηκαν κατά 3%! Παράλληλα έχουν αυξηθεί οι ιδιωτικές επενδύσεις (όχι σε ακίνητα) κατά 17%!
Ανάλογες είναι και οι επιπτώσεις στον τομέα της απασχόλησης. Κατά την ίδια περίοδο η απασχόληση στον δημόσιο τομέα μειώθηκε κατά 3%. Αντίθετα η απασχόληση στο ιδιωτικό τομέα αυξήθηκε κατά 3%-δηλαδή κάθε 1% μείωση των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα συνδυάζεται με μία ισόποση αύξηση των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Φυσικά όλα αυτά είναι προσωρινά αποτελέσματα και δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς το βάθος την ανάπτυξης στις ΗΠΑ όταν ένας από τους κυριότερους μοχλούς ανάπτυξης όπως ο κατασκευαστικός, παραμένει ανενεργός με τις τιμές των ακινήτων να βρίσκονται ακόμα σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Πάντως τα στοιχεία που έχουμε μέχρι στιγμής, δείχνουν ότι η μείωση των γραφειοκρατών κάθε άλλο παρά υφεσιακές συνέπειες έχει.
Ακόμα και όταν οι απολυμένοι είναι πολλαπλώς πιο παραγωγικοί και λιγότερο διεφθαρμένοι –όπως συμβαίνει με τους Αμερικανούς γραφειοκράτες σε σχέση με τους Έλληνες.