Πείτε την αλήθεια!

Η φράση «δεν πάει άλλο» ακούγεται όλο και περισσότερο πια σε κάθε γωνιά του πολύπαθου τούτου τόπου.

Δεν ακούγεται μόνο από τα μεγάλα τμήματα του πληθυσμού που υποφέρουν.

Ακούγεται και από εκείνους που «πνίγονται» από τα τάρταρα που τους έχουν ρίξει η αφροσύνη, ο λαϊκισμός και η αγυρτεία πολιτικών και συνδικαλιστών.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Κάθε χρόνο υποχρεωνόμαστε να δανειζόμαστε περίπου 20% περισσότερα απ’ όσα καταναλώνουμε.

Συνεπώς ή θα αυξηθεί η παραγωγή κατά 20%, ή θα μειωθεί η κατανάλωσή μας κατά το αντίστοιχο ποσοστό.

Η λύση είναι μονόδρομος, εκτός αν θελήσουμε να διαβούμε

 τον χωματόδρομο της χρεοκοπίας.

Αν, λοιπόν, δεν αποφασίσουμε να κάνουμε πράγματα που θα αυξήσουν την παραγωγή (άνοιγμα επαγγελμάτων, μεταρρυθμίσεις κλπ) θα πηγαίνουμε όλο και χειρότερα, όσο και να μας δανείζουν.

Θα έχουμε ελλείμματα που θα μας αναγκάζουν να δανειζόμαστε συνεχώς.

Όμως, το πρόβλημα είναι ότι οι πολιτικοί έχουν πει ασύστολα ψέματα στον κόσμο.

Τους έχουν τάξει λαγούς με πετραχήλια επί δεκαετίες και έχουν διαβρώσει ακόμη και τον τρόπο σκέψης του.

Κι έρχονται σήμερα, την ώρα της σχεδόν ολοκληρωτικής καταστροφής και ξανακάνουν τα ίδια.

Κι αν στον Γιώργο Παπανδρέου πρέπει πλέον να καταλογίζεται το απόλυτο κενό αέρος, τι μπορεί να πει κάποιος για τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος κάνει ότι δεν καταλαβαίνει τίποτα και βγάζει προεκλογικές ομιλίες λίγη μόνο ώρα πριν την πιο κρίσιμη συνεδρίαση του Εurogroup;

Τι να πει κάποιος για τον τρίτο εταίρο της εξουσίας, ο οποίος πλέον των κυβιστήσεων επιδίδεται σε απαγγελία ποιημάτων, υπενθύμιση των Beatles και περιφέρει εικόνες Αγίων να μας σώσουν;

Τι να πει κάποιος για την ανεύθυνη και απολύτως ουτοπική Αριστερά που δημαγωγικά επιχειρεί να δρέψει εκλογικούς καρπούς με …αρνήσεις της πραγματικότητας;

Κι όλοι αυτοί μαζί, μαζί με τα αλαλάζοντα κατακίτρινα ΜΜΕ, έχουν το θράσος να θέτουν το δίλημμα  «εθνική αξιοπρέπεια ή ταπείνωση»!

Εμμέσως, δηλαδή, περνάνε στην κοινωνία το μήνυμα της χρεοκοπίας και την παραπλανούν συνειδητά.

Ανήμποροι να εξηγήσουν που θα φτάσουν οι μισθοί και οι συντάξεις αν χρεοκοπήσουμε.

Που θα φτάσει το βιοτικό επίπεδο, τα ασφαλιστικά ταμεία, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, οι μετακινήσεις τους, η καθημερινότητά τους.

Όλοι αυτοί οι όψιμοι πατριώτες που μιλάνε για το μεγάλο «όχι» στους…τοκογλύφους προτάσσοντας την αξιοπρέπεια, λησμονούν, προφανώς, ότι ο επαίτης δεν έχει περίσσευμα από δαύτη.

Κι απ’ την άλλη πλευρά, για ποια αξιοπρέπεια μιλάνε εκείνοι που φύλαγαν τις κατουρημένες ποδιές των πολιτικών για να βολευτούν στο δημόσιο και τις παραφυάδες του;

Όλοι αυτοί οι όψιμοι πατριώτες, δεν είναι τίποτα περισσότερο από αγύρτες που αδυνατούν να πουν ή να ακούσουν αλήθειες και δεν έχουν την στοιχειώδη ειλικρίνεια να περιγράψουν, πώς θα είναι η «εθνικά υπερήφανη» Ελλάδα την οποία οραματίζονται αν χρεοκοπήσει.

Για όλα όσα δεν έκαναν αυτοί δαιμονοποιούν την τρόικα.
Λες κι αυτή πήρε τα τανκς και εισέβαλλε μόνη της στην Ελλάδα.
Επιχειρούν να εμφανίζονται ήρωες και να δείχνουν ότι…διαπραγματεύονται.
Εξακολουθούν τον χαβά τους.
Η τρόικα φταίει για όλα.
Το ότι δεν έκαναν τίποτα για να μην υπάρχει τρόικα, όπως δεν έκαναν τίποτα απ’ όσα συμφώνησαν όταν υπήρξε, το θεωρούν ήσσονος σημασίας και θεωρούν ότι απευθύνονται σε μπαμπουίνους, σαν τους συνδικαλιστές που τους περιστοιχίζουν.

Η αλήθεια είναι μια και μόνη.
Να πουν οι πολιτικοί την αλήθεια.
Να πουν ότι οι αλλαγές και οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις αποτελούν επιτακτική ανάγκη και έπρεπε να τις είχαμε κάνει μόνοι μας πριν καν εμφανιστεί η τρόικα.
Μπορεί στις προτάσεις της τρόικας να υπήρχαν και να υπάρχουν λάθη.
Αλλά η χώρα μας, όλοι μας, πρέπει να επιλέξουμε.
Κι αφού επιλέξουμε να πράξουμε.
Το ότι οι πολιτικοί εξακολουθούν να λένε ψέματα και να κρύβονται πίσω από φραστικούς βερμπαλισμούς και πατριωτικές κορώνες, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τον φιλοτομαρισμό τους, καταδεικνύει το ελάχιστο ειδικό τους βάρος.
Και την αναγκαιότητα του τόπου, να τον πάρουν στα χέρια τους οι ρεαλιστικές δυνάμεις του, μακριά από αγκυλώσεις και δογματισμούς.