Τα τελευταία δυο χρόνια το φαινόμενο του υπερπατριωτισμού μετά φανφάρας περί ιερών και οσίων έχει μεγεθυνθεί στην κατακόρυφο.
Υπερπατριωτισμός με μπόλικη δόση λαϊκισμού, άναρθρες κραυγές για επικείμενες κρεμάλες, αγχόνες, έξι βήματα και άλλα φληναφήματα.
Υπερπατριωτισμός με αναφορές στον Παλαιών Πατρών Γερμανό, στον Μακρυγιάννη, στον Βελουχιώτη, στον Γλέζο και στον Μίκη Θεοδωράκη!
Υπερπατριωτισμός με βερμπαλισμούς εναντίον των κακών ξένων που μας πίνουν το αίμα κι εμείς υπερήφανοι αντιστεκόμαστε.
Έχουμε δει να εμφανίζονται ως υπερπατριώτες ακόμη και άνθρωποι που
μέχρι πέρυσι εισέπρατταν από το χρεοκοπημένο Κράτος εκατομμύρια ευρώ, ως αντάλλαγμα πνευματικής προσφοράς!
Έχουμε δει να εμφανίζονται ως υπερπατριώτες ακόμη και βουλευτές που οι πάντες γνωρίζουν τις σχέσεις διαπλοκής τους με συμφέροντα που υποστηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή.
Έχουμε δει να εμφανίζονται υπερπατριώτες ακόμη κι εκείνοι που αμφισβητούν ευθέως το Σύνταγμα της Ελλάδας.
Έχουμε δει να εμφανίζονται ως υπερπατριώτες ακόμη κι εκείνοι που «ξέχασαν» να υπηρετήσουν την στρατιωτική τους θητεία ή το «έπαιξαν» τρελοί!
Έχουμε δει να εμφανίζονται ως υπερπατριώτες ακόμη κι εκείνοι που αρνούνται την παραμικρή αλλαγή για καλυτέρευση του τόπου, εκβιάζοντας πότε με διάφορους…διακόπτες, πότε με άρνηση εφαρμογής των νόμων και πότε με εκβιασμούς και απειλές.
Κι απ’ την άλλη πλευρά, υπάρχει και ο άλλος πατριωτισμός.
Αυτόν που αποκαλούμε γνήσιο. Ο αληθινός.
Αυτός που εκφράζεται από εκείνους που επιθυμούν και αγωνίζονται για να καλυτερέψει η πατρίδα τους, να γίνει ένα αυτάρκες Κράτος με κανόνες, που να εμπνέει σεβασμό και να μην έχει απλωμένο το χέρι για δανεικά.
Που νοιάζονται για να είναι η πατρίδα αξιοπρεπής.
Αυτός είναι και ο υπερήφανος πατριωτισμός, χωρίς ιδιοτέλεια και σκοπιμότητες.
Που δεν επιτρέπει στο συναίσθημα να «λυτρώνει» μέσω ύβρεων και προσωρινής εκτόνωσης, αλλά στην ουσία να απομακρύνει τη λογική και τον ρεαλισμό.
Τώρα πια είναι σαφές περισσότερο από ποτέ.
Υπερπατριωτισμός με μπόλικη δόση λαϊκισμού, άναρθρες κραυγές για επικείμενες κρεμάλες, αγχόνες, έξι βήματα και άλλα φληναφήματα.
Υπερπατριωτισμός με αναφορές στον Παλαιών Πατρών Γερμανό, στον Μακρυγιάννη, στον Βελουχιώτη, στον Γλέζο και στον Μίκη Θεοδωράκη!
Υπερπατριωτισμός με βερμπαλισμούς εναντίον των κακών ξένων που μας πίνουν το αίμα κι εμείς υπερήφανοι αντιστεκόμαστε.
Έχουμε δει να εμφανίζονται ως υπερπατριώτες ακόμη και άνθρωποι που
μέχρι πέρυσι εισέπρατταν από το χρεοκοπημένο Κράτος εκατομμύρια ευρώ, ως αντάλλαγμα πνευματικής προσφοράς!
Έχουμε δει να εμφανίζονται ως υπερπατριώτες ακόμη και βουλευτές που οι πάντες γνωρίζουν τις σχέσεις διαπλοκής τους με συμφέροντα που υποστηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή.
Έχουμε δει να εμφανίζονται υπερπατριώτες ακόμη κι εκείνοι που αμφισβητούν ευθέως το Σύνταγμα της Ελλάδας.
Έχουμε δει να εμφανίζονται ως υπερπατριώτες ακόμη κι εκείνοι που «ξέχασαν» να υπηρετήσουν την στρατιωτική τους θητεία ή το «έπαιξαν» τρελοί!
Έχουμε δει να εμφανίζονται ως υπερπατριώτες ακόμη κι εκείνοι που αρνούνται την παραμικρή αλλαγή για καλυτέρευση του τόπου, εκβιάζοντας πότε με διάφορους…διακόπτες, πότε με άρνηση εφαρμογής των νόμων και πότε με εκβιασμούς και απειλές.
Κι απ’ την άλλη πλευρά, υπάρχει και ο άλλος πατριωτισμός.
Αυτόν που αποκαλούμε γνήσιο. Ο αληθινός.
Αυτός που εκφράζεται από εκείνους που επιθυμούν και αγωνίζονται για να καλυτερέψει η πατρίδα τους, να γίνει ένα αυτάρκες Κράτος με κανόνες, που να εμπνέει σεβασμό και να μην έχει απλωμένο το χέρι για δανεικά.
Που νοιάζονται για να είναι η πατρίδα αξιοπρεπής.
Αυτός είναι και ο υπερήφανος πατριωτισμός, χωρίς ιδιοτέλεια και σκοπιμότητες.
Που δεν επιτρέπει στο συναίσθημα να «λυτρώνει» μέσω ύβρεων και προσωρινής εκτόνωσης, αλλά στην ουσία να απομακρύνει τη λογική και τον ρεαλισμό.
Τώρα πια είναι σαφές περισσότερο από ποτέ.
Νομίζουμε ότι έφτασε η ώρα να αποφασίσουμε με ποιον θα πάμε και ποιον θ’ αφήσουμε.
Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου